Spotkanie wrogów w "Iliadzie" Homera i "Panu Tadeuszu" Adama Mickiewicza.

Iliada i Pan Tadeusz to dwa zupełnie różne utwory pod względem literackim i czasowym, jeden powstał w antyku, drugi w epoce romantyzmu. Wydawać by się mogło że iż łączy je tylko gatunek literacki - epos, lecz istnieją także inne podobieństwa. W obu tych utworach następuje konfrontacja wrogów, spotkanie ich prowadzące a właściwie połączone z przemianą ich osobowości co staje się podstawą do pogodzenia.

W Iliadzie Homara doszło do spotkania dwóch odwiecznych wrogów jakim byli Achilles, wojownik Achajów i król Troi, Priam. Pierwszy z nich był człowiekiem bardzo walecznym, pełnym pychy i dumy. Zawsze czuł że stoi na piedestale, wywyższał się, jednak miał pewne podstawy by takiego siebie reprezentować. Natomiast król Troi Priam, jest na chwile ówczesną człowiekiem bardzo zdeterminowanym, zdesperowanym i nieszczęśliwym, chcącym za wszelką cenę odzyskać ciało swego syna, Hektora Bardzo kocha swojego syna, dlatego tez postanawia ukorzyć się przed Achillesem. Niegdyś bardzo dumny król dostaje się do obozu wroga i pada do stóp Achillesa. Jest on skłonny ofiarować okup za ciało swego syna. Zachowanie Priama budzi wielkie zaskoczenie w Achillesie. Jest pełen podziwu i szacunku dla króla, który zdecydował się na tak hańbiący krok jakim było uniżenie się przed wojownikiem Achajów. Rozmowa Priama z Achillesem, budzi w Achillu bardzo mieszane uczucia, jednakże nad wyraz bardzo ludzkie jak miłość i przebaczenie. Nie jest on pewien tego co ma uczynić. Szanuje prawa boskie jakimi kieruje się król Troi chcąc pochować swego syna Hektora, z drugiej strony jednak mogło by to stanowić jakiś uszczerbek w jego godności. Achilles jednak dzięki przemianie jaka nastąpiła w jego osobowości oddaje ciało Hektora Priamowi.

W Panu Tadeuszu dochodzi do konfrontacji dwóch mężczyzn, Gerwazego, klucznika Horeszków i Jacka Soplicy którzy stanowili członków zwaśnionych rodów. Nienawiść jaką do siebie pałali spowodowana była przeszłością która wywarła taki znaczący wpływ na życie wielu ludzi. A mianowicie Jacek, będąc młodym, nieszczęśliwie zakochanym w Ewie Horeszko dopuścił się zbrodni- zabił Stolnika, który był panem Gerwazego. Po tym nieszczęściu nastąpił całkowity odwrót w życiu Jacka Soplicy. Jego osobowość dostąpiła całkowitej przemiany. Jacek, z młodego hulaki zmienił się w pokornego, przywdziewając habit Robaka. Od tego momentu bardzo pragnął przebaczenia i odpokutowania. Tuż przed jego śmiercią nadążyła się ku temu okazja. Rozmawiał on długo z Gerwazym, chcąc zyskać przebaczenia, a rozmowa ta nabrała pewnych cech spowiedzi. Gerwazy pragnący zemsty i pałający wielka nienawiścią do Soplicy wysłuchuje ze stoickim spokojem spowiedzi Jacka. Jednak nie do końca rozumie dlaczego Jacek Soplica tak postąpił. Oznajmi mu również, na chwile przed śmiercią, że tak naprawdę Stolnik przebaczył Soplicy. Klucznik również przebacza Jackowi.

Mimo iż są ta dwa różne utwory, to w obu z nich przedstawione są postawy ukorzenie się przed wrogiem. Wewnętrzna przemiana bohaterów wyżej przedstawionych i postaw jakie reprezentowali doprowadza do przebaczenia proszącym o nie, nawet jeśli jest to wróg, nawet jeśli jest to sprzeczne z interesem i nawet jeśli jest sprzeczne z osobowością i reprezentowanych wcześniej wartości. Odstęp czasu powstania dzieł, a także przebieg obu tych wydarzeń wskazuje na uniwersalizm i wartości ponad czasowe, które powinny być obecne w dzisiejszych czasach.