Ewolucja wyobrażenia barbarzyńcy w świecie grecko-rzymskim.

Rozwijające się cywilizacje greckie II i I tysiąclecia p.n.e. skupiły się głównie w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, później gór Macedonii i Tracji, a także na Półwyspie Chalcydyckim, który tworzą trzy mniejsze półwyspy. Około VIII w. p.n.e. zaczęły powstawać pierwsze miasta-państwa, czyli polis na terenach Grecji. Historia starożytnego Rzymu , leżącego w Italii nad rzeką Tyber, zaczyna się wraz z założeniem miasta w 753 roku p.n.e. Oba kraje były wysoko rozwinięte i prowadziły wiele wojen z ludami spoza swoich terenów to stąd wzięło się pojęcie barbarzyńcy.
Ludy zamieszkujące tereny Grecji i Italii mianem barbarzyńcy określały pierwotnie cudzoziemców, czyli wszystkich, którzy nie należeli do grecko-rzymskiej cywilizacji bądź też mówili niezrozumiałym językiem. Z czasem jednak, w wyniku wojen grecko-perskich ( V w. p.n.e.) termin ten nabrał innego znaczenia. Barbarzyńcami poczęto nazywać ludzi dzikich, bez kultury, nie uznających dobrodziejstw cywilizacji. Arystoteles doszedł do wniosku, iż "słuszną rzeczą jest, by Hellenowie nad barbarzyńcami panowali, jako że barbarzyńca, a niewolnik to z natury jedno i to samo". Człowieka cywilizowanego od barbarzyńcy miały odróżniać m.in. umiejętność czytania i pisania, życie według spisanych praw, płacenie podatków na utrzymanie aparatu państwowego i... korzystanie z łaźni. To ostatnie tak trwale związało się z wyobrażeniem barbarzyńców, że przez wieki uważano ich za ludzi notorycznie niedomytych.
Barbarzyńcami dla Rzymian byli m.in. Antowie, Awarowie, Celtowie, Germanie, Hunowie, Partowie, Persowie, Sarmaci, Scytowie oraz Goci. Grecy uznawali też za barbarzyńców m.in. starożytnych Macedończyków, którzy byli po części Grekami.
W dzisiejszych tłumaczeniach w łacinie: barbarus (gr. brbaros) oznacza "cudzoziemiec". Słownik wyrazów obcych Władysława Kopalińskiego podaje, iż barbarzyńca jest to człowiek niecywilizowany, prymitywny, bez kultury, zaś barbarzyństwo jest stopniem pośrednim pomiędzy dzikością i cywilizacją: w przenośni surowość; nieokrzesanie; okrucieństwo; nieuctwo. W słowniku synonimów Gdy Ci słowa zabraknie , autorstwa Wojciecha Broniarka, odpowiedniki hasła ?barbarzyńca?, to: okrutnik, kat, dręczyciel, zwyrodnialec, wykolejeniec, krwiożerca, morderca, zbrodniarz, degenerat, bestia (w ludzkim ciele), potwór, sadysta, rzeźnik, ciemięzca, ciemiężyciel, gnębiciel, oprawca, prymityw, burzyciel, destruktor, dewastator, wandal, terrorysta, prymityw, zacofaniec, ordynus, prostak, jaskiniowiec, troglodyta, człowiek niecywilizowany dzikus, dziki.
Reasumując wyobrażenie barbarzyńcy zmieniło się z neutralnego, kiedy to terminem tym określano ludy obcojęzyczne, na negatywne, gdy poczęto określać nim ludzi nieopanowanych, zdziczałych i nieposkromionych. W czasach dzisiejszych nabrało jeszcze gorszego znaczenia, czego przykładem są podane wyżej synonimy, do tego hasła, np. morderca, zbrodniarz, czy bestia. Uważam , że grecy nie posiadali odpowiedniej wiedzy na temat ludów spoza swoich terytoriów i dlatego też nazywali ich tym niewdzięcznym mianem.