Czy przyjaźń to uczucie, które warto pielęgnować? Czy w obecnych czasach – czasach rywalizacji między ludźmi, walki o pracę, dobra materialne, pozycję społeczną jest jeszcze miejsce na prawdziwą przyjaźń?

Przyjaźń- ,,bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji (...)”.Tak oto to piękne i szlachetne uczucie definiuje ,,Słownik języka polskiego” , jednak czym tak naprawdę jest przyjaźń? Czy można przyjaźnić się tylko z ludźmi, zwierzętami, czy też może z roślinami lub rzeczami materialnymi ?
W życiu i w literaturze jest ukazanych mnóstwo przykładów przyjaźni. Ale czy przyjaźń ta jest zawsze szczera, jedyna, niezawodna? Czy zawsze można ufać i liczyć na przyjaciela?

,,Nawet gdybyś dał człowiekowi wszystkie wspaniałości świata, nic mu to nie pomoże, jeśli ma przyjaciela, któremu mógłby o tym powiedzieć.” (C.E. Goethe).
Człowiek, który nie ma przyjaciół na pewno czuje w sobie pustkę. Nie ma się komu zwierzyć, z nikim nie może szczerze porozmawiać. Nawet wśród tłumu ludzi można czuć się samotnym. Takie życie jest praktycznie nie do zniesienia. Jednakże niektórzy ludzie nie potrzebują towarzystwa innych. Boją się zawodu
ze strony innego człowieka, więc zawierają przyjaźnie z przedmiotami.

,,Książka to przyjaciel który nigdy nie zdradzi” (Jagues Vellee des Barreaux).
Czytając różne powieści człowiek poznaje inny świat, inną rzeczywistość. Dla niektórych ludzi taki układ jest dobry- wcielają się w bohatera książkowego lub razem z nim przeżywają radości i smutki życia-jednak myślę, że taka przyjaźń powinna być poparta także przyjaźnią rzeczywistą.
Jak wskazują na to różne źródła np. : przypowieści, legendy, historie naszych przodków, przyjaźń istniała od bardzo dawna. Nasi dziadkowie wspominają że kiedy oni byli młodzi, nie znali słowa kłamstwo, nie wiedzieli co to znaczy, mieli wielu przyjaciół. Chociaż czasem doszło do małych nieporozumień wszystko kończyło się zgodą. Dzieci wymyślały rozmaite zabawy nie było podziału na dzieci lepsze bogatsze wszyscy traktowali się z szacunkiem, byli dla siebie wyrozumiali.
Dzisiaj wszystko się zmienia. Ma na to wpływ ,,ulepszanie” kuli ziemskiej. Ludzie tworzą wynalazki, które później zastępują ludzi. Przykładem są komputery które zabierają dzieciom wyobraźnie , powodują, że nie mają czasu na spotkania z rówieśnikami. Niewątpliwie dawniej także spotkać można było ludzi nieszczerych, nieuczciwych, takich którzy wykorzystywali przyjaźń. W literaturze również przedstawione są różne rodzaje przyjaźni: przyjaźń prawdziwa, przyjaźń bezinteresowna, przyjaźń na pokaz. Przykładem takiej przyjaźni mogą być stosunki między zwierzętami w bajce Ignacego Krasickiego ,, Przyjaciele” która kończy się puentą:

,, Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły” Niekiedy człowiek czuję się takim zającem, szukającym u swych prawdziwych przyjaciół. I wtedy nagle okazuję się, że właśnie takich osób brakuje, odwracają się od nas. Co może taki zając zrobić? Traci zaufanie do świata i przestaje wierzyć w powiedzenie
,,Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”. Nie tak powinna wyglądać przyjaźń.
Prawdziwą męską przyjaźń opisuje zaś Antoine de Saint-Exupery w swojej książce ,,Mały Książe”. Główny bohater, Mały Książe zaprzyjaźnił się z dwoma postaciami; pilotem narratorem oraz lisem. Właściwie to lis nauczył Małego Księcia przyjaźni. Tłumaczył mu, że najpierw trzeba nawzajem, się oswoić, czyli stworzyć więzy. Wyjaśniał, jak należy pielęgnować przyjaźń, aby nie uschła. Razem zaprzyjaźnili się i ze smutkiem musieli się rozstać. Natomiast z pilotem Mały Książe spędzał czas na pustyni, dużo rozmawiali o życiu ludziach i podróżach Małego Księcia, wymieniali doświadczenia, razem poszukiwali wody. Jednak oboje musieli się rozstać, bo wiedzieli, że decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez. Podsumowując te przykłady stwierdzam, iż przyjaźń powinna ona być prawdziwa, a nie udawana, ale zachowanie naszych przyjaciół zależy także od okoliczności w jakich się znajdujemy. W życiu nie wszystko układa się pomyślnie, czasem trzeba z czegoś zrezygnować dla dobra innej rzeczy. Według mnie każdy przyjaciel powinien być szczery. Osoba tak bliska nie powinna wręcz nie może wygłaszać mi wielu komplementów, ani nie mówić, że jestem zerem i że nie ma w nas nic, co mu się podoba. Nie opowiada też, że jestem wspaniała bez wad powinna być w stanie zauważyć, kiedy czynie coś dobrego. Kiedy zrobię coś nie tak, nie mówi mi, że to nie jest jego sprawa, ale pomaga zobaczyć mój czyn w innym świetle. To że pragnie mojego dobra, bez konieczności mówienia mi zbyt wiele o tym, czyni mnie pewniejszym siebie, a kiedy on mówi mi że popełniłam błąd, ufam mu, bowiem zawsze nazywa rzeczy po imieniu.

Przyjaźń dostrzegamy nie tylko między ludźmi lecz np. między człowiekiem a zwierzęciem. Znam wiele osób, które są bardzo skryte, nie potrzebują powierników, gdyż ich przyjacielem jest zwierze. Dzięki temu, że nie potrafi mówić, ludzie mają pewność, że ich najskrytsze marzenia nigdy nie zostaną ujawnione. Najczęściej na swoich przyjaciół ludzie wybierają psy. Są one bardzo mądrymi zwierzętami rozumieją w części mowę ludzką. Doświadczyłam to sama, gdyż również mam psa, który jest moim niezwykłym przyjacielem. Taka przyjaźń ukazana jest w wielu filmach, książkach np. ,,Lessie”, ,,Czterej pancerni i pies”.

W świecie w którym żyjemy również możemy dostrzec prawdziwą przyjaźń, która istnieje mimo otaczającego nas zła. Daje to nadzieje na to, że świat nie jest jeszcze stracony, że wiele rzeczy da się naprawić.Dopiero za kilkaset lat, gdy ludzie odkryją jeszcze więcej rzeczy nowoczesnych, ale nie koniecznie potrzebnych nam do życia, poczują, że nie chcą już pieniędzy i wszelakich wynalazków ale będą w życiu szukać miłości, przyjaźni, rodzinnego ciepła, którego teraz nie doceniamy wystarczająco. Bardzo wielu poetów pisząc swoje wiersze, opowiadania nie chcą przedstawiać nam- jeszcze dzieciom - prawdziwego życia i pokazywać nam prawdziwych twarzy ludzi, więc wady ludzkie i złe zachowania przypisują zwierzętom. Ale dlaczego??? Może jeżeli dzieci dowiadywałyby się od najmłodszych lat jakimi naprawdę przez chciwość się stajemy same jako osoby dorastające inaczej kształtowały by swe charaktery. Były by bardzie tolerancyjne dla otoczenia. Może szybciej zawierały by przyjaźnie. Więc nie bójmy się pokazywać dzieciom prawdziwego świata.

W naszym wieku na pewno duży wpływ na zawieranie przyjaźni mają rodzice, to oni w części wybierają nam towarzystwo, na pewno żadna z naszych matek nie chciałaby a wręcz nie pozwoliłaby abyśmy przyjaźnili się z córką mordercy, złodzieja. Dla nas także ważne jest to, czy przyjaciel szanuje naszych rodziców i nas samych.

Przyjaciel...... Kiedy opanowuje mnie jakaś potrzeba milczenia, jest zawsze blisko mnie. Nie usiłuję za wszelka cenę wydobyć na wierzch moich sekretów. Nie zadaje mi niedyskretnych pytań. Potrafi czekać, aż moje pragnienie ciszy rozpłynie się, aż do momentu, w którym ciepło jego obecności pozwoli mi poczuć się pewnym. Nie rozpowiada wokoło tego, co mu powierzyłem. Nie wychodzi nigdy poza cicha umowę zawartą pomiędzy nami, mimo tego, że nie była ona nigdy spisana. Rozumie stany mojego ducha. Szanuje mnie takim jakim jestem , nawet z moimi wadami. Nie naraża mnie nigdy na niebezpieczeństwo. Nie wyśmiewa się nigdy z moich ograniczeń, tak samo jak nie jest mu obojętnym fakt, bym stawał się lepszy. Pomaga mi dojrzewać. Przyjaciel musi znać moją wartość tak samo jak ja jego. Tak bliska osoba dla mnie powinna być zdolna do dawania jak i otrzymywania.

Kiedy przebywam w jego obecności, czuje się bardzo ważny. Kiedy mu coś ofiaruje, otrzymuje w zamian jego szczerą wdzięczność. Ofiaruje mi bardzo wiele jednak bez potrzeby okazywania tego innym. Trwa między nami nieustanna wymiana, która pozwala nam czuć się ze sobą dobrze. Jego uściśnięcie ręki mówi mi więcej niż tysiąc słów.

Wszystko, co mogę zrobić dla mojego przyjaciela to – po prostu być jego przyjacielem. Nie mam majątku, żeby go obdarować. Jeżeli wie, że jestem szczęśliwy, mogąc go kochać, nie będzie chciał żadnej innej nagrody. Czyż przyjaźń nie jest pod tym względem boska? Stwierdzeniem całej mojej pracy jest to że przyjaźń zawsze była jest i będzie. I to że w tym świecie, w którym wszyscy jesteśmy zabiegani, może nie zawsze dobrzy i szczerzy jednak nie chcemy być sami. W każdym z nas jest taka potrzeba przyjaźni, miłości którą może ofiarować nam każdy człowiek. Nic nie jest w stanie go zastąpić. I tym bardziej dzisiaj, kiedy ludzie częściej ze sobą rywalizują niż żartują, kiedy ważne są pieniądze i pozycja społeczna, przyjaciel jest kimś nie zbędnym do życia. Bo przecież wszystko kiedyś przemija- sława, pieniądze, uroda, zdrowie. Zostaje tylko to co najcenniejsze- miłość i przyjaźń, dlatego te wartości powinniśmy w życiu pielęgnować.

,,Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą” – J. Twardowski
Jeśli będziemy przestrzegać poniżej napisanych przykazań na pewno odkryjemy piękno i radość przyjaźni a także staniemy się prawdziwym przyjacielem na dobre i na złe. Uważam, że warto!


DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ PRZYJAŹNI

1 Zaakceptować przyjaciela nawet z jego wadami.
2 Zrozumieć jego trudne momenty.
3 Pamiętać o jego urodzinach.
4 Przysłać mu wyrazy swojej pamięci, kiedy jesteś daleko.
5 Pożyczać mu chętnie swoje rzeczy.
6 Nie twierdzić, że istniejesz dla niego tylko ty.
7 Nie być zazdrosnym.
8 Nie być złośliwym względem niego.
9 Nie mówiąc mu jednej rzeczy mając na myśli drugą.
10 Nie naigrywać się z niego w towarzystwie starszych.