Szaleni i rozważni - dwa sposoby kreowania bohatera w literaturze na przestrzeni dziejów.

Szalony. To cecha osoby zdecydowanej na wszystko. Nie zastanawia się długo nad zadnym wyborem. Zyje chwila, spontanicznie. To równiez osoba popełniajaca błędy. Ale nie trzeba być szalonym by je popełniac. To osoba, któej zycie toczy sie szybko, z dnia na dzień. Nie snuje planów, co będzie to będzie. Niektórzy nie rozumieją jej postawy, ale są to przewaznie ludzie, dla których najważniejszy jest spokój. Osoba szalona nie wie co to spokój. Prędkość pojmowania przez nia świata i tego co jej przynosi jest zawrotna. jej cecha jest również to, że najpierw robi, póżniej myśli, nie beirze pod uwagę konsekwencji swego czynu. Duża zaleta jest jednak to, że jej zycie to jedna, wielka niespodzianka. Jej życie jednym słowem nie jest nudne, obfituje w wiele wrażeń i doznań, ale niestety również rozczarowań.
Rozwazny. To człowiek, który w przeciwienstwie do szaloneggo najpierw myśli, póżniej robi. Skrupuletnie rozwazy wszystkei za i przeciw, zanim podejmie jakąkolwiek decyzją. Unika błedów, ale tez uczy sie na nich, jesli zdarzy mu sie któryś popełnić. To człowiek, który unika niespodzianek. Nie wiem, moze sie ich boi? Dokładnie planuje, każdy nastepny dzień i nie zdarza mu sie odstapić od wczesniejszego planu. Ceni sobie spokój i powodzenie własnorecznie sporzadzonego schematu. Jego życie z reguły nie sprawia mu figli. Nie pozwala on na to i dba o to. Jest to moze trochę nudny człowiek z punktu widzenia nastolatka, lub jak w moim wypadku, nastolatki.
Twórcy literatury, kreują najczęściej albo bohatera szalonego, z którym czytelnik nie moze się doczekać nastepnego dnia, bądz rozważnego, od który moze sie nauczyc dorosłości i powagi niektórych sytuacji. Z której strony by nie patrzeć, od każdego może sie czegos nauczyć i odnieść coś do swojej osoby. Autorzy od dawien dawna, bohaterów \\\"ubierają\\\" w cechy, które skłaniają się ku jednemu, bądż drugiemu typowi. Czy celowo? Tego niestety nie potrafię powiedziec, kto zrozumie artystę? Świadomie, czy nieswiadomie, nad tym czytelnik się nie zastanawia. Najwazniejsza jest jego postawa, jej skutki i losy bohatera. Co staje na przeszkodzie, aby zrobic małą rewizję i odkryć tych \\\"szalonych\\\" i \\\"rozważnych\\\" lieratury.
Trudno znależć przykład w literaturze antycznej bohatera szalonego, którego los nie skończyłby się tragicznie. Ja dopatrzyłam sie jednej reguły jeśli chodzi o utwory starożytne. Chca uczyc i niosa wiedzę. Narzucają jakis określony wzór osobowy, do którego \\\"szalony\\\" stanowczo nie pasuje Stronia od nieznanego. Szczególnie mity pokazuja ze za niektóre przyjemności trzeba płacić i uważac, bo \\\"Carpe diem\\\" Horacego nie zawsze popłaca. Na pierwszy ogień, weżmy bohatera mitu greckiego \\\"Dedal i Ikar\\\" Ikara. Bez wątpienia jest to postać odznaczająca sie \\\"nutką\\\" szalenstwa. Młoda osoba (należy wspomnieć ze niewiele osób starszych pozwala sobie na szaleństwo), która pragnie poznać to co nieosiagalne. Ikar chiał jednego: wzbic sie na swoich skrzydłach zlepionych z ptasich piór i wosku, jak najwyżej, ku słoncu. Udało mu sie to. Jego wrazenia najprawdopodoniej sa nie do opisania. Krajobraz z lotu ptaka, widok słonca tak odległego od ziemi, z której wydaje sie byc tak małe. Zaszalał...i spadł. próbował schwaytac dzien, chwilę, ale przypłacił za to życiem. Osobiscie spotkałam sie z twierdzeniami, że lepiej życ krótko, lecz pięknie. Ale czy żyjąc dłużej nie mamy szans na piekne zycie. Najpewniej gdyby nie ten wybór, Ikar doświadczył by w życiu jeszcze wiele piękna. Ikar- osoba z całą pewnościa szalona. Drugim bohaterem, a raczej bohaterką, którą mozemy zaliczyc do tej kategorii jest Antygona, tytułowa postać z tragedii Sofoklesa. I znów, jej losy kończa sie tragicznie . Umiera, na skutek nieposłuszenstwa prawu i władcy. Jej \\\"wybryk\\\" jednak różni sie od sytuacji Ikara. Antygona zrobiła cos nie zwarajac na skutki. Jej szaleństwem była miłość do brata, na która jej siostra Ismena jednak nie potrafiła sie zdobyć. Miłóść często powoduje, że jesteśmy zdolni zdobyc sie na szaleństwo. Antygona nie potrafiła patrzec jak bezczesci sie ciało zmarłego, a popychajacym ją faktem stało się to iz było to ciało jej brata. Antygona to szalona postać antycznej literatury, która niemyśląc o skutkach, niemartwiac się co może ja spotkać nastepnego dnia zrobiła cos, co zakonczyło jej krótki żywot. Jej śmierc pociagnęła za sobą śmierć innych bohaterów. Szalencze, \\\"reakcje łancuchowe\\\" wystepuja tez w codziennym zyciu.
Wielu bohaterów, dla odmiany rozważnych mozemy spotkać w dziełach antycznych twórców. Większosć postaci biblijnych, to postacie bardzo rozważne, cechujace sie również wielką madrościa i spokojem wewnętrznym. Wielkim pokładem rozwagi jest jeden z najważniejszych bohaterów nowego Testamentu- Jezus Chrystus. Jako Syn Boży na wszystko ma odpowiedz. Naucza ludzi. zawsze wie jak ma postapić. Dokłądnie to nie wiem co nim kieruje, czy jego boskosć, czy rozwaga. Może z tego względu nie jest to dobry przykład na rozważnego bohatera. Nie ulega jednak wątpliwości, że czytelnik podczas lektury biblii czuje respekt do tego bohatera i wyczuwa tą rozwage, która zdaje sie byc dla tej postaci naturalną. Jego życie jednak nie jest spokojne, moze dlatego iz przybył na ziemię z misja do spełnienia. Rozwage należy chyba uznac za cnote i jako katoliczka uważam ,ze Chrystus musiał być osobą rozważną. Z punktu widzenia czytelnik- bohater, trudno mi określić. Do bohaterów Rozważnych z antyku napewno nalezy kreon, pomimo tego iż nie wział pod uwage reakcji bogów na jego dećyzje w sprawie Polinejkesa. To własnie Kreon Nie pozwolił na pogrzebanie brata Antygonie. Uważam go jednak za rozważnego bohatera, gdyż prawo jest prawem, a co to za władca który go łamie. W ten sposób zrobił to co uważał dla siebie za najkorzystniejsze. Nie naraził sie na sprzeciw i ewentualną detronizacje czy buntu poddanych. To jest cecha osób rozważnych. Watpie równiez czy taka postawa Kreona pozwoliła mu na jakieś szalenstwo, bądź duże niedociagniecie. Tak kreują swoich bohaterów twórcy starozytni. Wiekszosć skłania sie ku rozwadze jako sposobie na zapewnienie sobie spokoju za zycia jak równiez po śmierci.
Nstępna epoka literacka to średniowiecze, czyli również nowy sposób kreowania bohaterów. Ale jakoże różnorodnosć nie jest przywilejem żednej epoki, można znaleźć tu i rozwazne i szalone postacie. Rozwazym przystało być królom. Dobry monarcha to rozważny monarcha. Tak został wykreowany król Artur w Legendzie okrągłego stołu, jak równieżKarol wielki w znanej chyba wszystkim pieśni o Rolandzie.
Artur, jako legendarny monarcha to uosobienie siły madrości no i oczywiscie rozwagi. Anglia za jego panowania, miała być krajem wielkim, miała byc potegą. Poddani mieli wprost opływać w dobrobyt i szczęscie. Aby kraj mógł dojść do takiej postaci rozweaga władcy musiała byc ogromna, bo jak inaczej mogłoby to wszystko sie ziścić? Król Artur to oczywiscie wzór monarszy dla ówczesnych i współczesnych rodów panujących. Odpowiednikiem kontynentalnej władzy europejskiech jest Karol wielki. Między nimi jest jednak mała różnica. Karol to postać autentyczne. Jego rozwaga pomogła mu rozwinać frankijskie imperium do olbrzymich rozmiarów. Musiał cechować sie niesamowita rozwagą, dzięki czemu parł wraz ze swym wojskiem na przód, wygrywajac coraz to nowe wojny i bitwy. Rycerz napewno chętniej służy a tym bardziej jest wierny władcy rozważnemu. Roland poświecił sie dla Karola Wielkiego i oddał ze niego życie. Gdyby ten nie był rozsądnym i dobrym władca, a zarazem rozważnym to Roland nie posunąłby sie do tak szlachetnego czynu. Skoro juz wspomniałam o tym rycerzu, przejdę do bohaterów \\\'szalonych\\\'. Tak takim przykładem bohatera jest Roland. Wątpie czy rozwazny człowiek poświeciłby zycie. On, może i z wierności, ale też z włąsnej dumy rzucił się na paatwę Saracenom. Nie przemyslał konsekwencji, co cechuje osobe rozwazna. Osoba szalona, pod wpływem pozornych powodów decyduje sie na coś, co przynosi poważne konsekwencje. W wypadku Rolanda zakończyło sie to śmiercia. Pomimo mej sympatii do tegoz bohatera musze przyznać ze bez wątpienia jest to postac szalona, co jednak nieubliża mu wcale. Dzięki niemu od śmierci uchroniło sie wielu wojowników Karola Wielkiego, jak i moze sam potezny władca. Któż moze przewidzieć co y sie stało gdyby Roland okażał się byc bardziej rozważny i posapiłby inaczej? Jeśli mowa o szalonych bohaterach średniowiecza nic nie stoi na przeszkodzie aby powrócić do Legendy okrągłego stołu i wyienić Lancelota. Szaleństwem tegoż rycerza okazała się byc miłosć do Ginewry. Królowej i zony Artura. Ta skaza nie pozwoliła mu na zdobycie świetego Graala. Zakochał sie i miał romans z żona króla, został wygnany i prowadził wojne z Arturem. Nie wiem czy ten jego owoc szalenstwa nie powinien przekresłic jego zasług z wypraw u boku tegoż króla. Poddał sie uczuciu i faktycznie zasmakował szczeście, jednak stracił króla, ojczyzne i mozliwości które szły wraz z nimi. Gdyby kirował sie wówczas rozwagą zapewne zdusiłby w sobbie to uczucie, choc moze żałowałby tego i do końca swych dni był zmuszony zadawać sobie pytanie: co by było gdyby?.
W sredniowieczu jest wiele i takich i takich bohaterów. Wydaje mi się jednak ze kreacja ówczesnych bohaterów skłania sie jednak bardziej ku tym szalonym. Ma to zapewne również odbicie w społeczeństwie tamtych czasów. Mali chłopcy dorastali z myślą ze zostana rycerzami, bo to im dane jest dokonywać wielkich czynów.
Renesans, niesie ze sobą inne spojrzenia na Boga , człowieka, a zarazem inną kreacje bohaterów. W tej epoce przewazaja bohaterowie rozwazni. Jest to epoka, wielkich odkryc, czas kiedy wzorem jest człowiek madry i wykształcony, rozważny. Przykładem jest chocby tytułowy dworzanin z utworu Łukasza Górnickiego \\\"Dworzanin Polski\\\". Jest to bohater wykształcony, intelektualista. który z umiarem przechodzi przez życie w czasie pokoju, a kiedy jest wojna dzielnie walczy. To jest równiez jeden z wzorców osobowych renesansu, wykreowany przez ludzi rozważnych, rozwazny bohater. Wydaje mi sie, ze ze w renesansie takich ludzi było mnóstwo. Negowali średniowiecze (Don kichot), szalony okres dziejów ludzkości, stawiali na nauke i logikę. To sa według mnie cech także rozwaznych ludzi. Nie wydaje mi sie zeby pochopnie nacechowywali swoich bohaterów, dlatego byli chyba do nich podobni. Cechowałą ich rozwaga. Mówi się że wyjątek potwierdza regułe. Tu wyjatkiem moze być Aleksander, z Odprawy posłów greckich, który zdobywa sie na szaleństwo i porywa helenę wszczynajac tym wojnę. Trzeba być szleństwem, zeby dla kobiety Wywołać wojnę. Rozwazni dominuja w tej epoce, chyba ze wzgledu na postawe społeczeństwe ich ideologie, jak i negację przeszłości, czyli sredniowiecza.
Epoki, co zauważył pewnie kazdy, przeplatają sie. Każda nastepna jes opozycją poprzedniej. Zgodnie z tym, barok wydaje się byc czasem szalonych bohaterów.cyz tak jest w istocie? Przykłady mówia same za siebie. oto one. bohaterzy szekspirowcy. We wszystkich było cos z szalenstwa. Zacznijmy od Hamleta. William nacechował go szlenstwem niemal do szpiku kości. Satc go było na wiele, a do tegoudawał jeszcze chorobe psychiczną . Jego szalenstwem okazało się chyba niezdecydowanie. Duch ojca żada zemsty, Hamlet walczy z sumieniem. Owleka czas jak to tylko mozliwe. W koncu dochodzi do tego co ma zrobic. W efekcie traci ukochaną, gina król, królowa i sam Hamlet. Jego ojczyzna zaś zostaje najechana przez wroga.Szaleństwo potrafi byc katastrofalne w skutkach. Inny twórca Moolier, również wykreował szalenca. Tytułowy świetoszek- Tartuffe. Jego szaleństwo, to to ze dwcyduje się na oszustwo i przebiegłośc. Niestety jego szaleństwo również nie przynosi mu nic dobrego. W ostatniej scenie wychodzi przysłowiowe szydło z worka, Tartuffe spędza swoje późniejsze dni w wiezieniu. Niestety nie potrafie przedstwic żadnych rozważnych typów charakteru w tej epoce, moze ich po prostu nie ma. nikt nie zaprzeczy, ze barok to dominacja Szaleństwa w postaciach kreowanych brzez ówczesnych twórców. No cóz. Rozwaga nie zawsze musi byc porzadaną cechą.
Po baroku przyszedł czas na oświecenie, czyli kolejna epoka kiedy rozwaga bierze górę nad szaleństwem, jeżeli chodzi o bohaterów literackich i ich cechy. Rozwaga przedstawiecieli Oswiecenia i takież kreowanie bohaterów, miały oczywiscie swoje przyczyny. Chodziło o naprawe społeczeństwa. Kreując bohaterów rozważnych, pragneli najprawdopodobniej dac do myślenia i poddac negacji dotychczasowe sielanki społecznenstwa. Polska utrata niepodległości byłą wynikiem takiegoż zachowania. Twórcy więc w swoich dziełach dokonywali krytyki i przedstawaiali im wzorzec. Taką kreacją bohatera zajął się Julian Ursyn Niemcewicz. W swoim utworze \\\"Powrót Posła\\\" Przeciwstawiał sobie dwa typy bohaterów, rozważny- np. Walery, Podkomorzy, i sarmancki, który przedstawił ujemnie np. Starosta, Szarmancki. Rozważny typ bohatera w tym utworze, to przykład patrioty, który stawia dobro ojczyzny ponad dobro domu. Te postacie w koncu zdobywają całkowita przewagę . Walery zyskuje rękę Teresy. Rozwaga to cecha takiego człowieka jak Walery. Gdyby było takich wiecej w ówczesnej Polsce, Niepodległościa Polsak mogła by się nadal cieszyć.Inny autor Franciszek Karpiński zajął sie przede wszystkim negacja sarmackeigo życia, wykreował bohatera, którego chciałby widziec po stronie walczacej Polski. W swoim utworze żale sarmaty ze takich obronców im było trzeba. Obronców rozważnych, którzy by znależli sposób na wolność. Według polskiego oświecenia Rozwaga szła w parze z patriotyzmem. Może w tych czasach tego trzebaa tez polskim politykom?
W oswieceniu mamy sporo przykładów negacji szalonej, moze nei do końca. Choć człowiek leniwy to także szlony. Taki jest przecież typ sarmaty. Mało jest typowych rozważnych kreacji bohaterów. W Następnej epoce- Romantyźmie, dominujace miejsce zjmie już szalony typ postaci. W oswieceniu patriota był rozważny, w romantyżmie patriota to tez wzór osobowy, jednak to wzór szalony, który łatwo idzie na śmierć, lecz trzeba zauwazyc ze nie ginie z byle powodu ginie za wolność, lub z miłości...
Romantyzm został wbogacony przez twórców tej epoki w całe narecza szalonych bohaterów. Chociażby Mickiewicz. Ten polski poeta wykreował postac zdolną na szlenstwo z obu wyżej przeze mnei wymienionych powodów. Konrad, bohater III cz. Dziadó. to \\\"szaleniec\\\"-patriota. Uważa sie za jednostkę wybitną, nadczłowieka. Jest na pół obłąkany, przytomny, ma jednak swiadomość swojej wartosci i niezwykłości, lecz równiez wynikajacych z tego obowiazkó wobecrodakó, kórym winien jest wywalczenie wolności. Przedstawia to w Wilekiej Improwizacji. Bez wątpienia jest to szalona kreacja bohatera. Ale według mnie pozytywnie szalona, jesli tylko mozna byc szalonym pozytwnie... Miłość...Cóz ona moze sprawić z człowiekiem. Doprowadzic do szaleństwa miedzy innymi. Człowiek moze wtedy decydować się na rzeczy o które nigdy by siebie nie podejrzewał. Tytułowy Pan Tadeusz, rzeczywiście to postac którą miłość owinęła sobie w okól palca. Miłość ale i kobieta. Tadeusz, osoba młoda niedoswiadczona, postępuje pochopnie, z powoidu miłosnego obłąkania, daje soba manipulować. Osoba szalona nie traci czasu na myslenie. Czasu nie tracił i Tadeusz. Na jego szczecie, jakoze romantyzm nie neguję tego rodzaju szalenstw, a wprost przeciwnie, je propaguje, jego historia zakończyła się szczesliwie. W tej epopei jest tez wykreowan postać szalonego inaczej. Patriotycznie. Jest to ks. Robak, ojciec tadeusza, który spedził życie słuzac ojczyźnie. Można jednak uznać ze jest też bohaterem z którego szalkeńca robi miłość i pląta mu zycie. Jednak z tej plątani tez wychodzi cos dobrego- syn Tadeusz. Jaki ojciec taki syn. Obaj szaleni, ale równiez obojgu przyniosło to cos dobrego. Takich przykładów kreowanai bohateró, w romantyzmie znalazło by sie jeszcze sporo. Po lekturze paru z nich widac jak na dłoni ze szalone kreacje bohaterów zdominowały te epoke, bardziej niz jakąkolwiek inną.
Pozytywizm, jako epoka przeciwstawna do poprzedniej propaguje rozważny typ bohatera. W tym wypadku, rozważny człowiek cechuje się też pracowitością. Pozytywizm, to epoka ludzi pracy, którzy rozważnie podchodzą do życia i wszystkiego co jest z nim zwiazane.Bohaterzy sa nacechowani, własnie tymi cechami. Jednym przykładem jest Wokulski z \\\"Lalki\\\" Bolesława Prusa.Wokulski nie zdobywa się na szaleństwo i nie daży do spełnienia swojej miłosci do Izabeli. Kieruje sie rozwaga. Jak ktos taki, z wyższych sfer może pokochać właśnie jego?To nie możliwe, ona jest wysoko urodzona i ma wyższe aspiracje. Taki tok myslenia spowodował ze wokulski poswieca sie pracy. Jednak gdy juz moze starac się o jej ręke, nie robi tego. Nie potrafi postawic wszystkiego na jedną karte, a kto wie, moze wygrałby swoje szczęscie. zbyt duzo myślenia było w zyciu Wokulskiego. Troche szaleństwa na pewno wyszłoby mu na dobre. Rozwagą cechują sie tez Jan i cecylia, z powieści Elizy Orzeszkowej \\\"Nad Niemnem\\\" Sa oni ludżmi pracy. Dla nich praca nie jest bynajmniej przekleństwem, ale dobrowolnym obowiązkiem, który przynosi korzyści. Dzieki cierpliwości i pracy, stworzyli oni piekną osadę, wokół której rozciagały sie żyzne pola i piekny krajobraz. Literatura pozytywizmu kreuje bohatera, którego rozwaga, powoduje, ze decyduje sie na prace, nie patrząc na trud, a na skutki. Twórcy chcieli przez takie nacechowywanie swoich bohaterów pokazać, ze szczególnie dobrą metoda walki z okupantem jest praca, bowiem jest ona przejawem patriotyzmu i przekonania o miłości do ziemi ojczystej. Według mnie to sa najważniejsze powody takiej a nie innej kreacji bohatera pozytywistycznego.
Czas młodej polski, to czas szalonych. Okres kiedy budza sie do życia idee romantyzmu. szczególnie indywidualizm. W młodej polsce ludzie szaleni to ludzie którzy też czesto decyduja sie na nieuczciwośc, aby tylko osiagnac swój cel. \\\'Szalonego bohatera\\\" wykreował np. Fiodor Dostojewsk w \\\"Zbrodni i karze\\\" . Roskolnikow popełnia moderstwo, z powodów materialnych. Decyduję sie na cos co moze zniszczyc mu całę zycie, pogrzebac plany, zawieść rodzinę. I to wszytsko dlatego ze ma problemy finansowe. Uwazam że tylko ludzie szaleni odbierają zycie innej osobie, dlatego ze nie mają za co życ. To jest szaleństwo, gdyż jest to zachowanie zwierzęcia, które robi wszytsko jeśli wchodzi w gre kwestia przeżycia. Człowiek normalny, który np. przemyśli swoje postepowani nie robi takich rzeczy. Roskolnikowa szalenstwo polega na tym, ze pomimo tego ze zaplanował całe morderstwo, nie przemyślał wszystkich jego aspektów. Biedny, szalony Rodia. Tak należałoby powiedziec o tym bohaterze, w sposób jak najbardziej delikatny. Nieuczciwa osoba to takze szalona osoba. Kłamstwo- nieuczciwosc, bardzo łątwo wychodzi na jaw. Tylko osoba szalona decyduje sie na nie, zapominbajac o skutkach, których wielkosć moze przekroczyć wszelkie oczekiwania..Człowiekiem którego to dotyczy jest na przykład Dominik Ceedzyna, utworu Stefana Żeromskiego Doktor Piotr. Stary dominik, nieuczciwie obcinał płace robotnikom, aby dofinasować syna. Co jednak spowodowało ze go stracił, gdyz syn potepił ojca za nieuczciwosć i wyjechał aby go spłacic. Dominik wysoka cene zapłacił za swój szaleńczy wybryk, przypłacił to tęsknotą. Myślę Dominik nie jest jednak do konca osobą negatywną. Przeciez można wybaczyć szalenstwo popełnione z miłości do syna?. Niestety nie pomyślał ze okrzywdza tym innych, gdyby miał troszke wiecej rozwagi... Tak wiec W Młodej polsce dominują kreacje szalonych bohaterów. cała epoka wydaje sie byc mroczna i tajemnicza, ale w wypadku Polski można to wytłumaczyc okupacja, brakiem wolności.
XX lecie to zmiksowana epoka. Nie dostrzegam w niej wyraźnej dominacji, jakiegokolwiek typu bohatera. Gdyż sa to kreacje i rozważne i szalone. Rozważne, gdyz ciesza sie z życia bo jest krótkie, szalone, gdyż czasem ciesza sie ze zbytnia przesada jak np. Skamandryci. Jednak bohaterowie to nie zawsze tez odzwierciedlenie ludzi danej epoki. Dlatego na przykładach nalezałoby sie przypatrzyc temu blizej. W utworze \\\"Granica\\\" Zofii Nałkowskiej mozna znależć oba typy bohaterów. Odpowiednikiem szalonego jest zenon Ziembiewicz. Pochodzenia ziemiańskiego chłopak, ma dylematy miłosne poddaje sie miłosci ale i porzadaniu, wplatuje się w romans, co moze doprowadzic do zniszczenia jego zareczyn. Zenon jest niezdecydowny, to jego główne szaleństwo. Nie potrafi dostrzec, ze powiinien dązyc do wykonania swoich postanowien. Swoim szaleństwem- niezdecydwonaniem , wpedza równiez w szaleństwo swoją kochankę, ubogą Justyne Bogutównę. Która w obłąkaniu oblewa go kwasem. Rozwazna postacia jest Elbieta biecka narzeczona, a później zona Zenona. postepuje rozważnie wyjezdzajac za granicę gdy dowiaduje sie o Justynie. Zmusza tym Zenona do podjecia jakiejs decyzji. Elzbieta nie postepuje pochopnie, postępuje zgodnie ze swoimi zasadami, co sprawia ze wychodzi na tym lepiej niz inni bohaterzy, oraz jest postrzegana w pozytywny sposób przez czytelnika. Innym przykładej z innego utworu jest cezary baryka, bohater \\\"Przedwiośnia\\\" S. Żeromskiego. cecha Cezarego jest uległosć i niestabilność. Ca sprawia że jest człowiekiem konfliktowym z którym nie łatwo żyć. To jest jego szaleństwem, nie przemyślane decyzje oraz słąba psychika podatna na nacisk z zew. Cezary ulega różnym ideologiom, co doprowadza go do czynó, które czytelnik potępia. Np: w baku oddaje w imie rewolucji kosztownosći z domu, a później jego matka, jak i o głodują i zmagaja sie z bieda. Jego ekscesy miłosne to tez przejaw szaleństwa rozkochuje w sobie kilka kobiet, co porwadzi do śmierci jednej z nich, a zarazem powoduje niemiłę zajścia w otoczeniu znajomych i rodziny jego przyjaciela Hipolita. Cezary nie jest łatwym człowiekiem, szaleństwo jego nie jest jednak wina jego, lkecz czasó w jakich przyszło mu życ. XX lecie to kreacje zarówno szalonych jak i rozważnych bohaterów. Ja jednak dotrzegam lekko dominacje tych szalonych, którzy mocniej zapadają w pamieci czytelnika ze wzgledu na ich \\\"burzliwe przygody\\\".
Przyszedł czas na epoke najblizszą obecnym czasom, o czym zreszta swiadczy jej nazwa- wspólczesność. Bohaterów tej epoki nie mozna podzielić na rozważnych i szalonych. czy szalenstwem było ginąc za ojczyżne, czy moze szaleństwem było współpracować z okupantem, czy moze szalenstwem było, przystać na porzadek powojennego swiata? To już sprawa godna polemiki. Trudno powiedziec, kogo mozna nazwać szalonym, a kogo rozważnym. Może dlatego ze był to trudny okres czasu, obfitujący w lekture faktu. Póżniej znówu cenzura nei pozwoliła na dowolną kreację bohatera. Obecne zas czasy tej epoki, jeszcze trudno zdefiniowac, gdyż pogląd na temat typu bohaterów wyodrębni sie dopiero z perspektywy czasu. Epoka współczesność dynamicznie ewoluuje, za czy m idzie ewolucja bohaterów, literatury. Jacy są bohaterowie współcześni? Może tak jak ludzie szaleni trochę, z powodu tysięcy różnych możliwośći... Na to odpowoiedz sama się nasunie za odpowiednio długi czas.
Szaleni i rozważni. Tak jak epoki róznią sie od siebie tak róznią sie boahterzy literaccy. Szalony typ i rozwazny typ postaci, to główne, jednak nie takie same typy, zmieniają sie zaleznie od epoki. Czytelnik sam okresla te typy zależnie od tego jak je postrzega po lekturze. Tak jest i powinno być, gdyż człowiek jest jedyny i niepowtarzalny w moim mniemaniu, tak więc i jego sposób myślenia. Mogą byc one zbieżne, ale nei identyczne. Mój pogląd jest taki jaki starałam sie przedstwić w mojej powyższej analizie przełomu dziejów. Osobiście przyznaje, że moja uwage w dziełach literackich przykuwaja znacznie predzej kreacje szalonego bohatera. Jego losy są ciekawsze, nie monotonne, zaskakują. Chętnie znajdowałabym wiecej takich postaci w czystnych przeze mnie utworach. Szaleni i rozważni. Można podzielic wszystkich bohaterów literackich pod takie kryterium, jednak nie mozna ich ujednolicać. Według mnie byłoby to ublizaniem autorowi- twórcy postaci. Dwa sposoby kreowania bohaterów, a jednocześnie tyle adnotacji mozna by umieścić do każdego z nich. Jakby nie było, uważam, zę te dwie kreacje bohaterów znajdują odzwierciedlenie w społeczeństwei. Jaka epoka, taki bohater. Nigdy nie będzie miał w sobie dwóch tych cech. Tak jeak normalny człowiek. Albo jestes szalony, albo rozważny...