Jan Kochanowski Tren VII
Wizerunek zbolałego ojca i jego córki w „Trenach”. Jak Kochanowski podkreśla swoje uczucia?
Ból i rozpacz ojcowska po stracie ukochanego dziecka znalazły odzwierciedlenie w poezji Jana Kochanowskiego. Z bólu tego powstał cykl utworów poświęconych zmarłej, zwany trenami. Bohaterką ich jest niespełna trzyletnia córka autora, Urszulka....
Interpretacja fraszki "Do snu" Jana Kochanowskiego
Fraszka oparta jest na alegorii snu jako śmierci lub stanu, który ma nas do niej przygotować. Według Kochanowskiego, podczas snu dusza uwalnia się z więzów, jakie stanowi dla niej śmiertelne ciało, co pozwala jej swobodnie poruszać się po...
Portrety matek w literaturze.
Niewątpliwie najważniejszą rolą, jaką może spełniać kobieta jest rola matki, która wychowuje swe dzieci na szlachetnych i uczciwych ludzi, prawych obywateli, szczerych patriotów. To matka w głównej mierze kształtuje osobowość dziecka, wpływając na...
Renesans - najważniejsze wiadomości o epoce i literaturze
1. Scharakteryzuj światopogląd renesansu. - RENESANS jest epoką otwierającą czasy nowożytne; we Włoszech XIV/XV w, pół. Europa XVI w - symbolizuje odrodzeni człowieka, który wstępuje na wyższy stopień rozwoju; jest to również odrodzenie...
„Kochanowski nad zwłokami córki”
zbolałego i zrozpaczonego ojca . Kochanowski pochyla się nad zwłokami dziewczynki ,czule i troskliwie obejmuje i całuje ją w głowę. Na znak żałoby ojciec ubrany jest w czarny żałobny strój z białymi
Jan Kochanowski – „niezwykłym i nie leda piórem opatrzony”, czy „jeden z wiela policzony”?
przedstawiał swą filozofię w Pieśniach, fraszkach czy trenach . W jego utworach możemy znaleźć rady dotyczące zarówno życia codziennego, jak i postępowania człowieka, który poznał, co to śmierć. Wskazuje to
Portret ojca w literaturze. Przedstaw i porównaj wybrane przykłady.
. Jest to wyraz osobistej tragedii ojca , poety, człowieka wierzącego. Jan Kochanowski stworzył "Treny", kiedy jego dotychczasowe, spokojne życie zostało zakłócone i zburzone dramatycznym wydarzeniem
Liryka osobowa i patriotyczna w twórczości Juliusza Słowackiego.
może oderwać myśli od matki i smutnej dzieciny modlącej się za niego w odległej ojczyźnie. To wyznanie zbolałego wędrowca nie znającego celu swej podróży, ani miejsca w którym kiedyś spoczną jego
Interpretacja porównawcza "Mojej piosnki (II)" Cypriana Kamila Norwida i "Hymnu (Smutno mi, Boże)" Juliusza Słowackiego
, ani miejsca, w którym kiedyś spoczną jego ziemskie szczątki, co podkreśla jeszcze, powtarzane jak refren, "Smutno mi, Boże!". Nie jest to jedynie chwilowa rozpacz. Juliusz Słowacki doskonale zdawał