Konstantyn Wielki

Młodość spędził na dworze cesarza Dioklecjana. W 305jego ojciec Konstancjusz został władcą zachodniej części cesarstwa. Po jego śmierci w 306 został obwołany przez wojsko cesarzem.Walczył z innymi pretendentami do tronu, ostatniego z nich, Maksencjusza, pokonał w 312 w bitwie u Mostu Mulwijskiego. W 313 wspólnie z Licyniuszem, władcą wschodniej części cesarstwa, wydał edykt mediolański, który wprowadzał tolerancję i wolność religijną, obejmującą także chrześcijaństwo. W 324 pokonał Licyniusza, stając się jedynym władcą cesarstwa rzymskiego. Konstantynopol, nowa stolica państwa, był jednym z największych miast ówczesnego świata. W 325 zwołał sobór nicejski, który m.in. ustalił wyznanie wiary (Credo). Przekształcił chrześcijaństwo z prześladowanej sekty w główną religię Europy. Przeprowadził reformy społeczne i gospodarcze, ustanawiając m.in. niektóre zawody (rzeźnicy, piekarze) dziedzicznymi, kolonom zaś (dzierżawcom gruntów) zabronił opuszczania ziemi. Prawa te stały się fundamentem rozwoju struktury społecznej w średniowiecznej Europie. Przyjął chrzest na łożu śmierci.

Do zachowania spokoju w naszych czasach przyczynia się okoliczność, by każdy miał prawo wyboru i praktyk religijnych według własnej swej woli.
Konstantyn Wielki