Glin jest srebrzystobiałym metalem. Jest kowalny i ciągliwy, daje się łatwo rozwalcowywać. Glin należy do najbardziej rozpowszechnionych metali w przyrodzie w postaci różnorodnych związków chemicznych.
Konfiguracja elektronowa atomu glinu: 1s22s22p63s23p1.
Stopień utlenienia glinu w związkach: III.
Glin w temperaturze pokojowej nie reaguje z tlenem, dopiero ogrzany do wysokiej temperatury spala się tworząc tlenek glinu:
4 Al + 3 O2 → 2 Al2O3
Glin w podwyższonej temperaturze reaguje z rozcieńczonym kwasem solnym i kwasem siarkowym(VI):
2 Al + 6 HCl → 2 AlCl3 + 3 H2↑
2 Al + 3 H2SO4 → Al2(SO4)3 + 3 H2↑
a z rozcieńczonym kwasem azotowym(V) tworzy:
Al + 4 HNO3 → Al(NO3)3 + NO + 2 H2O
Pod wpływem stężonych kwasów ulega pasywacji, czyli pokrywa się warstewką tlenku glinu.
Glin reaguje w podwyższonej temperaturze z wodą:
2 Al + 6 H2O → 2 Al(OH)3 + 3 H2↑
Glin reaguje z zasadą sodową (stężony ogrzany roztwór), tworząc m.in. wodór:
2 Al + 2 NaOH + 6 H2O → 2 Na[Al(OH)4] + 3 H2
Tlenek glinu, jak i wodorotlenek glinu, posiada właściwości amfoteryczne:
- Al2O3 + 6 HCl → 2 AlCl3 + 3 H2O
Al2O3 + 2 NaOH + 3 H2O → 2 Na[Al(OH)4] - Al(OH)3 + 3 HCl → AlCl3 + 3 H2O
Al(OH)3 + NaOH → Na[Al(OH)4]
Al(OH)3 + 3 NaOH → Na3[Al(OH)6]
Glin należy do silnych reduktorów. W wysokich temperaturach wydziela metale z ich tlenków. Proces ten nosi nazwę aluminotermii:
2 Al + Fe2O3 → Al2O3 + 2 Fe
8 Al + 3 Fe3O4 → 4 Al2O3 + 9 Fe