Biografia Stefana Żeromskiego na podstawie jego "Dzienników"

Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864. Był cichym i spokojnym dzieckiem. Lubił samotność. Jego ulubionym zajęciem było czytanie książek. W gimnazjum nie radził sobie za dobrze. Największą trudność sprawiała mu łacina i matematyka.

Wakacje też nie były dla niego najlepszym czasem: umarła mu matka. Bardzo to przeżył. Kiedy jego nauczycielem języka polskiego został p. Bem, Stefan jeszcze bardziej opuścił się w nauce. Dopiero później odkrył, jak ważna jest nauka. Zauważył, że dzięki ciężkiej pracy, można osiągnąć cel. Niestety przestał się uczyć, kiedy zaczęła się rusyfikacja. Uczniowie zaczęli być bici, lekcje odbywały się w języku rosyjskim. Wstyd przed ojcem z powodu niskich wyników w nauce był powodem myśli samobójczych.

Żeromski przeżył też młodzieńczą miłość. Bardzo kochał Helenę, niestety bez wzajemności. Zawód miłosny spowodował, że czuł się samotny. Boleśnie przeżył wiadomość o śmierci ojca. Musiał zarabiać na życie korepetycjami. W wolnych chwilach dużo czytał i pisał swój dziennik. Często wracał do strych zapisków. Razem z kolegami z gimnazjum założył towarzystwo literackie, którego spotkania musiały odbywać się w tajemnicy. Już przed ukończeniem szkoły wiedział, że pisanie jest rzeczą, którą chciałby robić w życiu.

Po ukończeniu gimnazjum miał zamiar studiować na Uniwersytecie w Tomsku. Ponieważ nie został przyjęty, postanowił uczyć się weterynarii w Warszawie.