Skutki rewolucji

filmy Pancernik Potiomkin, reż. Siergiej Eisenstein – arcydzieło filmu propagandowego, bunt na statku „Kniaź Potiomkin” oraz wydarzenia w Odessie, nowoczesny montaż, Czapajew, reż. bracia Wasiljejowie – filmowa biografia słynnego rewolucjonisty Czapajewa(postać historyczna – dowodził w 1919 r. Kozakami walczącymi przeciwko białogwardzistom). Nowa koncepcja bohatera, człowiek z krwi i kości, nie pomnik; mimo to film pozostał dziełem propagandowym, Matka, reż. Wsiewołod Pudowkin – adaptacja powieści Maksyma Gorkiego, traktującej o spiskowej działalności socjalistycznej Pawła Własowa i jego matce zakatowanej przez policję, gdy rozrzuca ulotki. Dzieło zarówno literackie, jak i filmowe uznano w ZSRR za wzorowe wcielenie do sztuki idei realizmu socjalistycznego; charakterystyczny nowoczesny,jak na owe czasy montaż, ułatwiający komentowanie wydarzeń, Danton, reż. Andrzej Wajda – ekranizacja Sprawy Dantona Stanisławy Przybyszewskiej, echa rewolucji francuskiej i panującego po niej terroru; Danton oskarżony o działalność kontrrewolucyjną, Z biegiem lat, z biegiem dni, reż. Andrzej Wajda – serial nakręcony na motywach dzieł Zapolskiej, Bałuckiego, Kisielewskiego; echa rewolucji 1905 roku; postaci spiskowców, jeden z nich zostaje stracony na podstawie carskiego wyroku, Boża podszewka, reż. Izabella Cywińska – ekranizacja powieści Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz; echa rewolucji październikowej, postaci prymitywnych bolszewików, Pożegnanie jesieni, reż. Mariusz Treliński– adaptacja filmowa powieści Witkacego;wizja rewolucji i tego, co dzieje się po niej, Wrota Europy, reż. Jerzy Wójcik – ekranizacja tekstu Melchiora Wańkowicza; bolszewicy jako ludzie nieprzestrzegający podstawowych praw człowieka, gwałciciele, okutnicy zabijający lekarzy i rannych, Przedwiośnie, reż. Filip Bajon– adaptacja filmowa powieści Stefana Żeromskiego;rewolucja w Baku jako morze krwi spektakle Operetka, reż. Jerzy Grzegorzewski,Teatr Narodowy w Warszawie – na podstawie tekstu Witolda Gombrowicza, Trzeci akt według „Szewców” Stanisława Ignacego Witkiewicza,reż. Jerzy Jarocki, Narodowy Stary Teatr w Krakowie obraz Eugène Delacroix Wolność wiodąca lud na barykady – chyba najsłynniejsza plastyczna wizja rewolucji, której symbolem jest kobieta z czerwonym sztandarem i odsłoniętą piersią.

bunt, powstanie