Oscylator harmoniczny w naukach ścisłych to model teoretyczny opisujący drgania sinusoidalne, będący najprostszym w opisie matematycznym rodzajem drgań. Każde drganie można przedstawić jako sumę drgań harmonicznych. W klasycznym modelu jednowymiarowego oscylatora harmonicznego położenie ciała zmienia się sinusoidalnie w zależności od czasu. Opisuje to równanie:
x(t)=Asin(ωt+ϕ)
gdzie:
x(t) - zależność położenia x od czasu t
A - amplituda drgań (maksymalna wartość wychylenia)
ω - prędkość kątowa ciała, czyt. "omega" (można ją zastąpić wyrażeniem 2π/T, gdzie T oznacza okres pełnego drgnienia)
ϕ - przesunięcie fazowe (czyt. "fi")
Przyspieszenie (a) i prędkość (v) opisują natomiast zależności:
v(t)=ωAcos(ωt+ϕ)
a(t)=−ω2x
Przykładami ruchu harmonicznego są np. wahadło matematyczne i ciało o masie m umieszczone na sprężynie o stałym współczynniku sprężystości.