Życie
Urodzona w Suwałkach w 1842 roku. Po ukończeniu warszawskiej pensji, tej samej co Orzeszkowa, wyszła za mąż za Jarosława Konopnickiego, z którym miała ośmioro dzieci. Małżeństwo było jednak bardzo nieudane i trzydziestopięcioletnia pisarka postanowiła odejść wraz z dziećmi od męża i zacząć wieść życie samodzielne. Było początkowo ono niezwykle trudne, zarobkowała Konopnicka jako nauczycielka, stale jednak pisząc. W rezultacie udało się jej osiągnąć poważny sukces. Po roku 1890, szykanowana przez władze carskie oraz zmuszona leczyć jedną z córek, wyjeżdża na dłuższy czas za granicę. Stale jednak utrzymuje kontakt z krajem, gdzie dużo – także w prasie – publikuje. Włącza się w różne akcje społeczne, między innymi strajk młodzieży szkolnej we Wrześni. Po powrocie do kraju otrzymuje jako dar od narodu dworek w Żarnowcu, co pomogło jej w osiągnięciu stabilizacji życiowej. Umarła w 1910 roku.
Odważna emancypantka – decyzja o odejściu od niedobrego męża wraz z dziećmi była naprawdę bardzo odważna; dalsze decyzje Konopnicka podejmowała z taką samą determinacją. Dzięki temu osiągnęła sukces, zapewniła i dzieciom, i sobie utrzymanie, a nie było to łatwe dla samotnej kobiety pod koniec wieku dziewiętnastego.
Autorka pierwszych polskich reportaży więziennych – pierwsza podjęła taką tematykę, odwiedzając więzienie dla kobiet i próbując przedstawić problem ich trudnej egzystencji.
Liryczka czasów niepoetyckich – znana jako autorka utworów publicystycznych, jest jednak także interesującą twórczynią wielu liryków, także o charakterze erotycznym, ukazujących subtelność duszy ludzkiej (np. Kubek).
Twórczość
Bardzo różnorodna tematyka i gatunki. Znana – jedna z pierwszych – pisarka literatury dziecięcej (O krasnoludkach i sierotce Marysi, Na jagody). Pozytywistka ukazująca problemy społeczne, niedolę dzieci – Nasza szkapa. Problem asymilacji Żydów, ich równouprawnienia oraz stosunku społeczeństwa polskiego do pogromów antyżydowskich ukazany w noweli Mendel Gdański.
Miłosierdzie gminy – obraz fałszywego miłosierdzia, które skazuje człowieka na cierpienie i niezasłużoną pogardę.
Wiersze, mające często tematykę, rzec można, publicystyczną: Wolny najmita o problemach chłopów po uwłaszczeniu, Jaś nie doczekał, A jak poszedł król na wojnę – problemy nierówności społecznej.
Rota – najsławniejszy wiersz poetki, stylizowana przysięga narodu: „Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród…”, zainspirowana wydarzeniami we Wrześni, gdzie młodzież szkolna i jej rodzice bardzo ostro wystąpili przeciw germanizacji. Utwór pełnił funkcję nieoficjalnego hymnu narodowego, do dziś jest często śpiewany podczas uroczystości państwowych i kościelnych.