„Zreferuj wykład Tischnera nt. duchowej niepodległości , przedstaw swoją refleksje dotyczącą tego zagadnienia”

Ks. Tischner w swoim wykładzie wypowiada się o podhalańskim pisarstwie Kazimierza Przerwy-Tetmajera. W jego twórczości znajduje ścisłe powiązania z literaturą ludową nie tylko przez język , ale również przez refleksje zawarte w jego tekstach poparte własnym doświadczeniem. Z literaturą ogólnonarodową łączyło go obiektywne spojrzenie na lud spowodowane tym że był człowiekiem wykształconym ale równocześnie głęboko zafascynowany ludowością i wszystkim co się z tym wiąże.
Twierdzi on że prawdziwym podhalańskim bogactwem są ludzie . Ludzie ci są duchowo niepodlegli, dlatego że nie ograniczają ich konwenanse a zdają sobie sprawę z własnej wolności , honoru i śmierci . Człowiek podhalański jest świadomy śmierci , która na niego czeka. Ale nie boi się jej , przez co nie jest jej niewolnikiem. Tym samym zyskuje wolność, która pozwala na utrzymanie swojej godności. Słowo godność w języku ludu znaczy honor. Każdy człowiek musi podjąć decyzje nad tzw. „albo-albo” czyli musi wybrać miedzy : życiem albo śmiercią , wolnością albo niewolą i godnością albo hańbą. Dokonując wyboru człowiek określa swoją duchową niepodległość. Tischner przytacza przykładami bohaterów opowiadań Tetmajera.
Pierwszym takim przykładem jest Tomek Gadeja z opowiadania „Notatka o polskim chłopie”. Nie bał się śmierci, a nawet prowokował ją swoim lekkomyślnym zachowaniem. Postępowanie wydaje się być lekkomyślne, ale sam bohater twierdzi że ryzyko dodaje smaku życiu i jakby nie zaryzykował nie byłby sobą. Czuje się wolny i nie pozwoli żeby cokolwiek ograniczało jego wolność, nawet jeśli tym czymś będzie śmierć. Interpretując zachowanie tego bohatera możemy utwierdzić się w przekonaniu że do niepodległego państwa niezbędni są niepodlegli duchowo ludzie. Czyli nie lekkomyślni ludzie , lecz ludzie nie bojący się śmierci i nie posiadający żadnych ograniczających ich lęków.
Drugim przykładem jest Jasiek Mosiężny na przykładzie którego jest pokazana podstawowa potrzeba życia czyli miłość. Dwa razy była to miłość niespełniona , może dlatego że Tetmajer w opowieściach pisał głownie o miłości niespełnionej. Miłość niespełniona przynosi często tęsknotę. Dla bohaterów tęsknota stawała się przekleństwem i stawali przed wyborem życia z tym brzemieniem lub śmiercią samobójczą. Jasiek z tęsknoty stworzył tworzywo dla sztuki. Potrafił swój ból i smutek przemienić w muzykę. Natomiast Bronisław Lupikowski nie posiadał szczególnych umiejętności , oprócz tego że był silny. Nie potrafił się on pogodzić z niespełnioną miłością i postanowił dać upust swoim emocjom niszcząc las i wszystko co mu na drodze stanęło. Tym samym przestaje być człowiekiem wolnym , ba zniewoliła go niespełniona miłość.
Następnym przykładem jest Bartek , który to stał przed wyborem bronienia ojczyzny albo biernego przyglądania się. Wybrał obronę ojczyzny, przez co stracił całą rodzinę oraz dobytek, lecz własną wolność niezbędną do osobistej niepodległości.
Zadaniem podstawowym tego jego dziełach jest przekazanie ludziom prawdy o rzeczywistości ludzkiej. Między innymi o życiu , śmierci, wolności i honorze. Ale wszystko to musi opierać się na myśleniu , bo bez niego nie było by niczego.
Myślę że ks. Tischner ma całkowitą racje. Zgadzam się z tym że nasze lęki tworzą dla nas klatkę. Czym więcej lęków tym ciaśniejsza klatka. Przykłady potwierdzające te regułę możemy znaleźć nawet w historii świata. Kiedyś ludzie bali się wyruszyć w podróż morską , bo myśleli że ziemia jest płaska a w oceanie czekają na nich potwory. Te lęki zbudowały im klatkę w postaci lądu, który ich ograniczał. Ale znalazł się człowiek , który podjął ryzyko i wyruszył w podróż w której obalił mit o potworach i płaskiej ziemi. Analogiczną sytuacje mamy z chińskim murem czy podbojem kosmosu. Nawet w biblii możemy znaleźć podobną sytuacje. Kiedy to lęk przed gniewem Boga ograniczał Adama i Ewe tylko do raju. Byli więźniami raju. Ale gdy podjęli ryzyko i zerwali jabłko, otrzymali dar odróżniania dobra od zła i opuścili raj stając się wolnymi ludźmi. W Odysei mamy adekwatną sytuacje gdy Odyseusz pozbywa się lęku przed bogami przez co po12 latach wędrówki wraca do domu , tym samum ustala swą własną niepodległość.
Zgadzam się również że do wszystkiego potrzebny jest rozum. Bo czyn bez myślenia jest nic nie warty. Powinniśmy dlatego wszystkie nasze czyny najpierw dokładnie przemyśleć by potem nie żałować.