Konferencje Wielkiej Trójki.

Konferencja w Teheranie - 28 listopada do 2 grudnia 1943r. Ustalono na niej, że drugi front w walce z państwami osi zostanie utworzony w maju 1944 na terenie Francji. Zabiegano o przystąpienie ZSRR do wojny z Japonią udzielono pomocy partyzantce jugosłowiańskiej. Przygotowano powstanie Europejskiej Komisji Doradczej, która miała się zając powojennymi losami Niemiec. Pojawiły się pierwsze ustalenia dotyczące granic po zakończeniu wojny. Zgodzono się co do konieczności powołania organizacji międzynarodowej, która miała zająć się stanowieniem pokoju na świecie.

Konferencja w Jałcie – od 4 lutego do 11 lutego 1945r. Głównym celem tej konferencji była koordynacja działań na wszystkich frontach, zarówno wschodnim jak i zachodnim. Zdecydowano o podziale Niemiec na cztery strefy okupacyjne (amerykańską, brytyjską, radziecką i francuską). Ponadto Niemcy miały przejść proces demilitaryzacji, demonopolizacji, demokratyzacji i denazyfikacji. Zgodzono się by polska granicę wschodnia stanowiła linia Curzona, natomiast na zachodzie i północy Polska miała uzyskać znaczny przyrost terytorialny kosztem Niemiec.

Konferencja w Poczdamie – 17 lipca do 2 sierpnia 1945r. Rozstrzygnięcie kwestii związanych z pokonanymi Niemcami. Uczestniczyli w niej nowy prez. USA Harry Truman, Churchill (od 28 lipca zastąpił go Clement Attlee) i Stalin. Ustalono, że w 4 strefach okupacyjnych na terenie Niemiec I Berlina powstaną wojskowe administracyjne zarządy. Ich działania miała koordynować Sojusznicza Rada Kontroli. ZSRR przyznano 15% zbędnego dla produkcji pokojowej wyposażenia radzieckiej strefy okupacyjnej. Państwa, na których terenie do końca wojny mieszkali Niemcy miały się zając przesiedleniami tej ludności do stref okupacyjnych.