Kto poniósł klęskę Kreon czy Antygona ?

Kreon i Antygona to główni bohaterowie tragedii Sofoklesa pt. : „Antygona”.
W Antygonie ukazane są typowo tragiczne wybory ludzkie. Po zwycięskiej walce w obronie Teb nowy król zakazał pochówku zdrajcy Polinika.
Kreon uczynił to aby wyrazić pogardę dla pokonanego wroga. Antygona, córka Edypa i siostra Polinika musiała dokonać wyboru między uszanowaniem prawa boskiego, a prawa ustanowionego przez ludzi. Prawo boskie, któremu podlega każdy człowiek, zmusza Antygonę do pochowania zwłok brata. Prawo ludzkie stanowi zakaz wydany przez króla Teb. Córka Edypa stanęła przed trudnym wyborem, jednak posłuchała
głosu serca i dokonała symbolicznego pochówku zwłok brata. Za ten czyn została skazana na śmierć. Wraz z jej śmiercią życie odebrał sobie syn Kreona oraz jego żona Eurydyka. Król Teb został sam i żałował swoich decyzji. Kto poniósł klęskę Kreon czy Antygona ? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w poniższych argumentach.
Jako pierwszy argument chciałbym przedstawić to, że Antygona nie miała wyboru. Jej decyzja była uzasadniona, ponieważ nie chciała ściągać na siebie gniewu bogów oraz zhańbić ciała brata, którego kochała. Często bezsensowne prawa ludzkie znaczyły dla niej mniej, niż stare i mądre prawa boskie. Kreon mógł zmienić swoje nieprzemyślane zakazy. Myślał jednak, iż to podważy jego autorytet, ale nie mógł dostrzec, że wszyscy są za uniewinnieniem Antygony.
Drugim argumentem jest to, że Antygona i Kreon kierowali się zupełnie innymi uczuciami. Kreon był władcą, który kierował się rozumem, rozsądkiem i prawami ludzkimi. Jednak wydaje mi się, że zakaz pochówku Polinika był błędem. Każdy człowiek zasługuje na pogrzeb niezależnie od tego kim był i co w swym życiu uczynił. W ten sposób myślała Antygona. Kreon pogłębiał nienawiść, a córka Edypa kierowała się miłością.
Najlepiej przedstawiają to jej słowa: „ Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić”. Ostatnim argumentem jaki przytoczę jest to, iż musiała wydarzyć się tragedia by Kreon zauważył swe błędy oraz odczuł żal i skruchę. Wtedy było już jednak za późno.
Okazał się bezwzględnym władcą, któremu nie można było się sprzeciwić, ponieważ każdego kto to zrobił czekała niechybna śmierć. Nie obchodziły go uczucia Antygony i to, iż jej racje były popierane przez prawa boskie i poddanych Teb. Jego zachowanie świadczyło o tym, że był zaślepiony dumą, zgorzkniały i niezdolny do przyznania się do błędu.
Kreon i Antygona to bez wątpienia bohaterowie tragiczni. Wydaje mi się jednak, że bardziej tragiczny był los Antygony. Bała się śmierci, jednak odebrała sobie życie, ponieważ nie chciała zginąć z rąk kata. Zakończyła swój żywot nie mając sobie nic do zarzucenia i pewna, że jej dusza zazna spokoju po śmierci. Skończyła tragicznie, jednak klęskę poniósł Kreon. Król Teb był winien śmierci swoich najbliższych, a racje, których bronił okazały się niewarte tak wielkiej ofiary. Najgorsze było jednak to, że musiał żyć dalej ze świadomością popełnionych błędów i bez możliwości ich poprawy.