"Teatr chmur"

Czasem, kiedy wracam ze szkoły siadam przy oknie i wpatruję się w przeróżne kształty chmur i chmurek płynące po błękitnym niebie. Lubię wyobrażać sobie wtedy, że siedzę na wygodnym fotelu w najwspanialszym teatrze. Wpatruję się wówczas w niebo podziwiając przepiękną i zachwycającą grę obłoków.

Ci, którzy tak jak ja wpatrują się w niebo wiedzą, że chmury są świetnymi aktorami, potrafiącymi doskonale naśladować ludzi, rzeczy i zwierzęta. Każda z nich gra inną rolę z której zawsze jest dumna. Oczywiście każdy obłoczek stara się jak może, by to on wypadł najlepiej i mimo, iż pierwszorzędną rolę gra tylko jeden obłok, każdy chce, by to nim się zachwycano. Niesamowite jest jak świetnie potrafią wczuwać się w swoje role. Czasem można je zobaczyć w sztuce "Hamlet", czasem dwie potulne chmurki grają legendarnych kochanków "Romea i Julię", a nawet widziano je w przedstawieniu o wojnie napoleońskiej. Skaczą, płyną, pełzną, by tylko jak najbardziej przypodobać się widzom, ale czasem, kiedy zbyt bardzo przejmą się rolą, potrzeba kogoś, kto je wszystkie uspokoi. Nad tym czuwa wszędzie obecny wiatr. Czasem miły i przyjazny, rzadko groźny i nie sympatyczny, a wtedy wzbudza taki strach we wszystkich aktorach, że zaraz po odegranej roli znikają z nieba, ze sceny niebieskiej. Wiatr - opiekun czuwa nad scenografią, by za każdym razem była pierwszorzędna, którą nie można znaleźć w żadnym innym teatrze, a także nad wielo znaczącymi odgłosami i muzyką, która jest częściowo również jego autorstwa. Często pomagają mu ptaki o pięknych, kolorowych piórach, swoimi dźwięcznymi głosikami. Partnerem wiatru jest słońce, najlepszy choreograf, które dba o to, by każda chmurka stanęła i zagrała w odpowiednim świetle, by każda czuła się wyjątkowa i doceniona. Niekiedy światło ustalone przez słońce zachwyca purpurą i fioletem, czasem uspokaja niebieskim i szarawym, a chwilami zaskakuje jaskrawo żółtym, które znika tak nagle jak się pojawia.

Niestety niewielu ludzi potrafi doceni sztuki przedstawiane przez tych niezwykle uzdolnionych aktorów. A wystarczy jedynie spojrzeć w błękitne niebo i nieco użyć swojej nieskończonej wyobraźni, a ujrzymy nieprawdopodobne sztuki teatralne, o których nikomu nie śniło się nawet oglądać i na próżno szukać ich w zestawieniu sztuk w zwykłym teatrze.