Znaczenie słowa biblia
Słowo „biblia” pochodzi od greckiego słowa biblion, co znaczy „księga”. Jest to zbiór ksiąg uznanych w religii chrześcijańskiej za święte.
Podział i data powstania
Biblia składa się ze Starego i Nowego Testamentu. Najstarsze fragmenty Starego Testamentu mogły być zapisane już około X w. p.n.e., ale większość ksiąg powstała w V- II w. p.n.e. Nowy Testament niemal w całości powstał w 2 poł. I w.
Stary Testament
Pierwszymi chrześcijanami byli Żydzi, którzy korzystali z ksiąg pisanych głównie po hebrajsku. Żydowski kanon Starego Testamentu, przyjęty przez wyznanie chrześcijańskie obejmuje 39 ksiąg, kanon katolicki 46 ksiąg. Księgi owe zawierają mity, legendy, zapisy, wiersze, antyfony i prawa boskie, zgodnie, z którymi ludzie powinni postępować. Są tam dzieje Abrahama i Mojżesza, proroków, takich jak Amos, Ezdrasz, Izajasz i Ezechiel, który zachęcał ludzi w ciężkich czasach, by trwali przy Bogu. Chrześcijanie wierzyli, że ci właśnie prorocy przygotowali nadejście Chrystusa.
Księgi względem historycznym: Księga Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa, Jozuego, Sędziów, Rut, 1i2. Samuela, 1i2 Królewska, 1i2 Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza, Tobiasza, Judyty, Estery, 1i2 Machabejska.
Księgi dydaktyczne: Hioba, Psalmów, Przysłów, Koheleta, Pieśń nad Pieśniami, Mądrości, Syracha.
Księgi prorockie - proroków większych: Izajasza, Jeremiasza z Lamentacjami i Baruchem, Ezechiela, Daniela.
Księgi proroków mniejszych: Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza.
Nowy Testament
Chrześcijanie dodali do Starego Testamentu 27 ksiąg napisanych po grecku, zwanych Nowym Testamentem. Zawierają one opis życia i nauk Jezusa, zebrany w czterech ewangeliach. Ewangelia to w języku greckim „dobra nowina”. Historię wczesnego Kościoła opowiedziano w Dziejach Apostolskich oraz w listach pisanych przez świętego Pawła i innych apostołów do nowych duchownych w Korsyce, Rzymie, Efezie i innych miastach. Księgi te powstały w pierwszym stuleciu po śmierci Jezusa.
Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana,
Dzieje Apostolskie.
Listy do: Rzymian, 1i2 Koryntian, Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, 1i2 Tesaloniczan, 1i2 Tymoteusza, Tytusa, Filemona, Hebrajczyków, św. Jakuba Apostoła, 1i2 św. Piotra Apostoła, 1i2 św. Jana Apostoła, św. Judy Apostoła.
Apokalipsa św. Jana.
Przekłady Biblii
Księgi Starego Testamentu zostały napisane w języku hebrajskim i armeńskim, a niektóre w grece hellenistycznej. Nowy Testament, napisany w języku greckim i armeńskim, zachował się tylko w języku greckim. Pierwotny tekst zginął, zachowały się tylko późniejsze opisy. Powstały też przekłady: greckie, łacińskie i inne. Dziś biblia ma ponad 1100 przekładów i należy do najbardziej popularnych książek na świecie.
Mądrości Biblii
Biblia zawiera zasadnicze prawdy wiary chrześcijańskie: o Bogu, Jezusie Chrystusie, Duchu Świętym, stworzeniu świata i człowieka, naturze człowieka, grzechu, zbawieniu, działaniu Boga w historii, łasce, wierze, powstaniu i naturze Kościoła, przeznaczeniu świata i człowieka. Wierzący uważają Biblię za Słowo Boże, Objawienie, prawdę przekazaną ludziom przez Boga, jako taka Biblia jest wolna od błędu i pozostaje autorytatywną wykładnią treści wiary. Biblia jest uważana za normatywne i autorytatywne źródło zasad wiary i moralności chrześcijańskiej. Teksty Biblii zajmują uprzywilejowane miejsce w modlitwie, są czytane i komentowane w liturgii; Kościoły chrześcijańskie i tradycja żydowska zalecają wyznawcom stałą lekturę Biblii; Pismo Święte stanowi też inspirację dla wielu nowych ruchów religijnych. Biblia stanowi ważny element wyznania chrześcijańskiego, jej egzemplarze znajdują się w każdym kościele i kaplicy. Chrześcijanie wierzą, że studiując Biblię, nawiązują kontakt z Bogiem.
Wpływ cywilizacyjny
Biblia wywarła zasadniczy wpływ na wiarę i praktykę judaizmu i chrześcijaństwa, a tym samym na całą cywilizację zachodnią. Można wyodrębnić zwłaszcza wielki wpływ Biblii na sztukę europejską: malarstwo i rzeźbę (motywy biblijne dominowały w sztuce średniowiecza, a częściowo renesansu i baroku), muzykę (śpiew gregoriański, utwory np. G. Haendla, J. Bacha, F. Mendelssohna), literaturę (apokryfy, literatura i teatr średniowiecza, inspiracja dla poezji, zwłaszcza baroku i romantyzmu, w XX w. np. P. Claudel, F. Mauriac, J. Steinbeck, P. Lagerkvist, M. Bułhakow). Z dawnej literatury polskiej można wymienić twórczość: M. Reja, J. Kochanowskiego, P. Skargi, F. Karpińskiego, biblijną stylizacje u A. Mickiewicza i J. Słowackiego, Z. Kossak, J. Dobraczyńskiego, R. Brandstaettera, Cz. Miłosza, A. Kamieńskiej.