Charakterystyka Santiaga "Stary człowiek i morze"

Santiago to główny bohater opowiadania Ernesta Hemingway'a pt."Stary człowiek i morze". Był on około osiemdziesięcioletnim człowiekiem, któremu los nie szczędził doświadczeń. Santiago mieszkał w wiosce rybackiej niedaleko Hawany. Żona Santiago zmarła, zostawiając go na świecie samego. Jedynym przyjacielem starca był nastoletni chłopiec imieniem Manolin. Santiago z zawodu był rybakiem.
   
Stary wyglądał na człowieka doświadczonego i dość wyniszczonego przez życie. Był chudy, na twarzy miał plamy po raku skóry. Ręce i kark naznaczone zostały głębokimi szramami na skutek ciężkiej pracy, jaką wykonywał. Jednakże, jak na swój wiek, miał bardzo silne ramiona i był też silnym człowiekiem. Głowę miał sędziwą, a w jego wesołych i niezłomnych oczach można było dostrzec barwę morza.

Praca, jaką wykonywał, nie przynosiła mu zbyt wielu dochodów. Był człowiekiem biednym ale prawym oraz dumnym. Nie chciał przyjmować ofiarowanej mu pomocy. O jego trudnej sytuacji materialnej świadczą m.in. niewielka chata z liści palmy i jej skromne wyposażenie oraz brak podłogi. Santiago nie miał możliwości korzystania z bieżącej wody, dlatego był zaniedbany. Sytuacja, w której się znalazł zmuszała go także do niedojadania. Z powodu braku środków czytał też wczorajszą gazetę, w której wyszukiwał informacji na temat swojej ulubionej dyscypliny sportowej: baseballu. Nosił połatane koszule i chodził boso.

Mimo wielkiego doświadczenia, które posiadła od osiemdziesięciu czterech dni nie złowił ani jednej ryby. Tamtejsza ludność nazwała go "salao", co jest najgorszym określeniem słowa "pechowy"

Rybak jednak posiadał w sobie wiele determinacji. Postanowił wypłynąć na otwarte morze, aby wreszcie coś złowić. Ujawnił wtedy wiele swoich pozytywnych cech. Był zmuszony wypłynąć bez małego chłopca, którego darzył wielką sympatią. W czasie wyprawy doskwierała mu samotność o czym świadczy cytat: " Chciałbym tu mieć chłopca. (...) Nikt nie powinien zostawać sam na starość, ale to nieuniknione." Jednakże, aby zrealizować swój cel, potrzebna mu była tylko jego silna wola. Sam na otwartym morzu, wyposażony jedynie w osprzęt rybacki, podjął samotną walkę z ogromnym marlinem. Wykazywał się również dużą zaradnością życiową. Z powodu braku pożywienia przemógł się i zjadał surowe ryby, za którymi nie przepadał.

Santiago był człowiekiem mądrym. Posiadał skłonności do rozmyślań filozoficznych, czego przykładem może być wypowiedź: "Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać."

Darzył wielką miłością morze, ryby, stworzenia morskie. To one dawały mu chęć do życia; z tego żył. Z wielką czułością przemawiał do marlina, na którego polował.

Charakteryzował się też tym, że uparcie dążył do wyznaczonego celu.

Santiago pomimo swojego wieku był człowiekiem otwartym na życie. Wykazywał się niezłomną postawą. Myślę, że niejednokrotnie mógłby być przykładem dla dzisiejszej młodzieży.