Pokora - wartość czy antywartość na podstawie znanych utworów literackich.

Na lekcji czytaliśmy Tren XVIII Jana Kochanowskiego. Podmiotem lirycznym był człowiek, który wypowiadał się w imieniu ludzi. Prosił, by Bóg ulitował się nad ludźmi i przebaczył im. Siebie, a także swoich współtowarzyszy, nazywa „nieposłusznymi dziećmi”. Wypomina grzechy, które popełnili, i cierpienia, jakich zaznali. Nie zapomina o przedstawieniu ogromnej wiary, jaką pokładają w Bogu Ojcu. Dwie ostatnie zwrotki trenu są osobistą modlitwą podmiotu lirycznego.
Uważam, że pokora, jaką wykazali się ludzie, jest wartością ponadczasową.
Człowiek pokorny nie jest pyszałkowaty i umie się ograniczyć. Spośród tłumu wyróżnia się lojalnością, posłuszeństwem, wyciszeniem. To, że jest wierny, nie oznacza braku wolności. W przeciwieństwie do fanatyka, nie jest maniakiem i niewolnikiem swoich poglądów.
Prawdziwym wzorem człowieka pokornego jest święty Franciszek. Od jego narodzin (1182 r.) minęło 821 lat, a postawa tego człowieka nadal jest wzorem dla ludzkości. Na placu publicznym, gdy rodzic wydziedziczył go wobec biskupa, rzekł: „Kiedy wyrzekł się mnie ziemski ojciec, mam prawo Ciebie, Boże, odtąd wyłącznie nazywać Ojcem.” Według mnie to największa deklaracja pokory w historii ludzkości.
Franciszek był skromną, uczciwą, pobożną i życzliwą postacią. Do ideału człowieka pokornego dołączył radość, co złamało dotychczasową teorię o smętności. Nie wszyscy zaakceptowali tę zmianę. Przedłużyło to funkcjonowanie negatywnego obrazu lojalności.
W dzisiejszym świecie ludzie utworzyli tezę, że człowiek pokorny nie może przetrwać w show biznesie. Przebaczenie, skrucha doprowadzają do upadku. Taka postawa jest dla nich śmieszna i nierealna. Nie zważają na cechy, które wiele znaczą w dzisiejszym świecie, tj. rozważność, wytrwałość, rozsądek, wiedza o swojej godności. To prawda, że dobrocią nie pokona się ludzi „rozpychających się łokciami”, ale im więcej ludzi pokornych, tym lepszy świat.
Dla wielu ludzi pokora jest antywartością, gdyż nie umożliwia uzyskania ogromnego majątku. Ale należy pamiętać, że pieniądze szczęścia nie dają, a pokora daje bogactwo duchowe.