Jakie wartości istnieją zdaniem A.Camusa, w świecie pozbawionym religii?(Na podstawie "Dżumy")

W „Dżumie” Alberta Camusa odnajdujemy elementy filozofii egzystencjalnej. Poprzez przedstawienie zniewolonego miasta autor zwraca uwagę czytelnika na egzystencję człowieka, jego przemyślenia i wybory.
Świat pozbawiony religii możemy dokładniej poznać dzięki rozmowie Tarrou z doktorem Rieux. Obaj nie wierzą w Boga. W Boga milczącego, chłodnego i obojętnego na ludzkie cierpienie. Zarówno doktor, jak i Tarrou mówi: „Dlatego ta epidemia niczego mnie nie uczy prócz tego, że trzeba z nią walczyć po stronie pana”. Doskonale wie, że walka z dżumą jest bardzo męcząca i wyczerpująca. Dżuma jest złem, które czyha na człowieka w każdym miejscu i o każdej porze. „Atakuje” w najmniej oczekiwanym i najmniej odpowiednim momencie. Tak, jak od zła nie można się od niej uwolnić, każdy ją w sobie nosi. „wiem na pewno (tak, wiem wszystko o życiu, jak pan widzi), że każdy nosi w sobie w sobie dżumę, nikt bowiem, nie, nikt na świecie nie jest od niej wolny”. Tarrou postrzega dżumę jako rozprzestrzeniające się zło. Wie, że atakuje niespodziewanie, że nigdy nie śpi. Doktor Rieux również uważa, że bakcyl dżumy pozostanie już na zawsze.
Tarrou i Rieux wiedzą, że nie można być biernym wobec zła. „Powiadam tylko, że są na tej ziemi zarazy i ofiary że trzeba, o ile to możliwe, nie zgodzić się na udział w zarazie”. Dżuma atakuje wszystkich, nie oszczędza niewinnych ludzi. Dlatego nie można się na to godzić. Trzeba się zbuntować. Wiara w Boga nie jest do tego doktorowi Rieux potrzebna. To właśnie brak wiary pozwala mu walczyć ze złem, leczyć ludzi; inaczej zawierzyłby to wszystko Bogu.
Albert Camus aprobuje postawę buntu. Ze złem należy walczyć, nie można pozostać obojętnym. Postawa Tarrou ma ogromny związek z jego przeszłością. Nie mógł zrozumieć swojego ojca, który tak bezwzględnie skazywał ludzi na śmierć. To sprawiło, że Tarrou postanowił „stawać po stronie ofiar”. Człowiek w każdym momencie swojego życia musi dokonywać jakichś wyborów. Dąży do tego, aby stawać się lepszym, żyć w zgodzie z zasadami moralnymi. Postawa doktora Rieux wynika z poczucia obowiązku. Wie, że wybierając taki zawód musi pomagać ludziom. Jednocześnie nie uważa tego za jakiś bohaterski czyn. Obaj bohaterowie takie działania uważają za najwłaściwsze. Postępują w zgodzie z własnymi zasadami. Chociaż oni również skazani są na cierpienie, nie pozostają obojętni wobec innych ludzi. Są bardzo zmęczeni, ale być może to, że mogą jeszcze komuś pomóc, trzyma ich przy życiu.
Tarrou nie wierzy w Boga, jednak zastanawia się czy można być świętym bez Niego. Dla Tarrou świętość ma bardzo szerokie znaczenie. Ważne jest dla niego zadowolenie ze swojego postępowania. Chce i wierzy by moralność, którą reprezentuje pomogła mu osiągnąć świętość. Właśnie poprzez takie sytuacje graniczne, jak dżuma, bohaterowie zyskali samoświadomość. Walka ze złem nadawała sens ich życiu. Większość bohaterów Dżumy wyrażała poglądy Alberta Camusa. Doktor Rieux , Tarrou czy Grand walczyli ze złem nieustannie narażając swoje życie. Doskonałym przykładem może być tu Grand, który zaraził się dżumą, ale udało mu się ją pokonać. Nie liczyły się dla nich żadne wartości materialne. Pomogli ludziom za darmo, solidaryzowali się z nimi. Doktor Rieux, mówił, że najważniejsza w walce z dżumą jest uczciwość. Choć sam tak naprawdę nie wiedział, czym ta uczciwość jest. Czuł się jednak odpowiedzialny za ludzkie życie.
Albert Camus zdecydowanie aprobuje postawę buntu. Chociaż przedstawia również bierność, to walka ze złem jest zdecydowanie bliższa jego poglądom. W świecie bez Boga najważniejsze jest to, żeby człowiek się nie poddawał. Nawet jeśli wie, że nie odniesie pełnego zwycięstwa nad złem, powinien z nim walczyć.