Ewolucja człowieka.

Ewolucja człowieka stanowiła zawsze temat wielu dyskusji. Większość naukowców jest zgodna, że spośród wielu gatunków człowieka pochodzących od wspólnego przodka ludzi i małp sprzed 6 milionów lat człowiek współczesny - Homo sapiens - jest jednym ocalałym gatunkiem. Zmiany klimatyczne zmusiły naszych najdawniejszych przodków do opuszczenia tropikalnych lasów i przeniesienia się na obszary rzadkich lasów i sawann. Nowe warunki doprowadziły do ważnych zmian, w tym do umiejętności chodzenia w postawie wyprostowanej oraz do zwiększenia rozmiarów mózgu. Procesu ewolucji człowieka nie możemy przedstawić za pomocą linii prostej. Powiązania między dawnymi formami człekokształtnymi, a dzisiejszym Homo sapiens lepiej oddaje diagram w kształcie drzewek z wieloma ślepo zakończonymi odgałęzieniami. Naukowcy nie posiadają skamielin wielu istniejących wtedy gatunków, dlatego trudno jest ustalić, ile było gatunków (par) człowieka i które z nich były naszymi przodkami. Homo, czyli człowiek, jest rodzajem (czyli grupą gatunków), do którego należy człowiek współczesny. Prawdopodobnie wyewoluował on z australopiteka 3-2 milionów lat temu, chociaż nie ma na to bezpośrednich dowodów. Najstarsi członkowie tego rodzaju charakteryzowali się coraz większym mózgiem i umiejętnością wytwarzania narzędzi. Homo habilis, człowiek zręczny, jest najwcześniejszym znanym przedstawicielem rodzaju Homo. Żył na terenach lesistych i sawannach Afryki. Jego mózg miał objętość 650-800 centymetrów kwadratowych. Homo habilis wykorzystywał narzędzia i potrafił sam je wytwarzać. Żywił się znalezioną padliną oraz owocami roślin. Australopitek, uważany jest za najstarszego hominida (człowiekowatego). Z powodu małego mózgu i wystającej żuchwy przypomniał raczej małpę, ale miał wyprostowaną pozycję i chodził na dwóch kończynach. Świadczy o tym budowa kości jego nóg i kręgosłupa, a także ślady stóp sprzed 3,7 miliona lat znalezione w Laetoli w Tanzanii.