Antygona jako tragedia antyczna

"Antygona" Sofoklesa jest tragedią antyczną gdyż zachowuje zasady trzech jedności:

1. Jedność czasu - akcja dramatu trwa od świtu do zmierzchu,
2. Jedność miejsca - wszystkie zdarzenia rozgrywają się przed pałacem króla Teb, a wieści z pałacu przynosi posłaniec,
3. Jedność akcji - mamy do czynienia z jednym wiodącym wątkiem rozwijającym się wokół rozkazu Kreona i czynu Antygony.

Układ tragedii zachowuje odpowiednią kolejność:
- prolog - wstęp, zaczyna utwór w którym jedna z postaci informuje o temacie utworu i osobach biorących udział w przebiegu zdarzeń.
- parados - pieśń towarzysząca wejściu chóru
- epejsodion - rodzaj aktu
- stasimony - oddzielają epizody, rodzaj śpiewanego dialogu (chór + główny bohater)
- eksodos - zakończenie pieśnią chóru.

Chór składa się z 12 lub 15 mężczyzn: komentuje, ocenia i wygłasza prawdy moralne.

Kotharsis - bohaterowie wzbudzają litość i trwogę co prowadzi do "oczyszczenia"

Konflikt tragiczny - obydwie ze stron dowodzą swoich racji, lecz racja stoi po obu stronach i nigdy nie dojdzie do rozwiązania. Jeden z bohaterów przeciwstawia się fatum - złemu losowi.

Brak scen zbiorowych - jednocześnie na scenie może występować najwyżej 3 autorów.

Bohaterowie nie ulegają przemianom, przez cały czas trwają przy swoich racjach i poglądach.
Imię bohatera jest w tytule.

Akcja komplikuje się przez rozkaz Kreona i złamanie go. Punktem kulminacyjnym jest ujawnienie i wyrok skazujący sprawcę - Antygonę w rozwiązaniu śmierć dosięga głównych bohaterów, po za Kreonem który pozostaje samotny i obarczony odpowiedzialnością za zaistniałe wypadki. Hajmon - narzeczony zabija się.

Eurydyka - jego matka i żona Kreona także popełnia samobójstwo.