Czy warto wrócić do marzeń i wartości z dzieciństwa?

Pisząc to, dzieciństwo mam już dawno za sobą. Wspominając je mam przed oczami obraz tysiąca zabawek, kolorowanek i wiele wiele radości, bo od tego jest dzieciństwo. Pamiętam, gdy byłem mały bardzo chciałem zostać strażakiem. Wszystkie zabawy z kolegami na podwórku sprowadzały się właśnie do tego, by, choć w najmniejszym stopniu zrealizować swoje marzenie. Pamiętam też, że największym autorytetem był dla mnie mój ojciec. Zawsze podpatrywałem, co i jak robi, próbując go później naśladować. Dzieciństwo kojarzy mi się, z ciągłymi kłótniami z dziewczynami. One nigdy, nas chłopaków, nie potrafiły zrozumieć. Jedyne, co się dla mnie wtedy liczyło to koledzy, zabawki, nowy rower czy komiks. A dziś?
Dziś to wszystko uległo diametralnej zmianie. Jak dla wielu ludzi liczą się dla mnie dobra materialne. Można by powiedzieć, że są nimi zabawki, więc teoretycznie nic się nie zmieniło. A jednak! Dużo większą uwagę zwracam na strefę uczuciową mojego życia - przede wszystkim, teraz liczy sie dla mnie miłość... Kiedyś obdarzałem nią jedynie członków rodziny, teraz przyszedł czas na dziewczyny. Wiadomo, że kiedyś było łatwiej. Dzieci mają w sobie nieprawdopodobną odwagę i łatwość nawiązywania kontaktów bez żadnych barier, co niestety z wiekiem znika. Przychodzi wstyd i nieśmiałość.
Czy warto jednak wracać do marzeń i wartości z dzieciństwa? Oczywiście! Wkońcu, co nas ukształtowało, jako człowieka? Właśnie nasza wyobraźnia, która może zdziałać cuda. Raz na jakiś czas warto przeglądnąć swoje stare rysunki, zdjęcia, przypomnieć sobie jak pięknie było, gdy się miało 6 lat. Oprócz tego, że na pewno poprawi nam to humor to też przypomni o niektórych sprawach, jakie są zapominane z biegiem czasu. Przypomni, że wystarczy uśmiechnąć się do kogoś by poprawić mu humor, że inny człowiek wcale „nie gryzie”.
Przypomnijmy sobie też, jaki świat był prosty. Może wartości wyznawane przez nas kiedyś już nie bardzo aktualne, ale jakże pouczające. Dzisiaj wielu ludzi to po prostu zwyczajni oportuniści, a kiedy się jest dzieckiem, liczą się raczej koledzy.
Podsumowując. Uważam, że jak najbardziej i jak najczęściej powinno się wracać do marzeń i wartości z dzieciństwa, bo to właśnie dzieciństwo w dużej mierze ukształtowało nas na ludzi, jakimi jesteśmy dziś.