"Kandyd" opis Eldorado.

Miejscem przeze mnie opisywanym jest legendarne Eldorado, do którego dotarł Kandyd, tytułowy bohater powiastki filozoficznej Woltera.
Kraina ta leży na granicy terytorium Uszaków, prawdopodobnie w Peru (mieszkańcy mówili po peruwiańsku). Obszar ten otoczony był górami, wysokimi na dziesięć tysięcy stóp, dlatego nie ma stamtąd wyjścia i rzadko kto tam trafia. Jednakże można się dostać do Eldorado płynąc rzeką tak jak Kandyd wraz z kompanem. Jest to ogromny kraj, o czym świadczy cytat: „Oprowadziwszy gości w ciągu popołudnia, po tysięcznej może części całego miasta, zawiedziono ich z powrotem do pałacu.”. Budowle w tym państwie wznoszą się aż do chmur, zbudowane są ze złota, srebra, marmuru, ozdobione mnóstwem kolumn. Zwykłe domki w Europie uchodziłyby za pałace. Eldorado uprawiane jest z troską o rozkosz i pożytek jednocześnie. Sam Kandyd powiedział: „Oto mi kraj, ładniejszy nieco niż Westfalia”.
Mieszkańcy tego państwa mają trochę inną urodę niż my, długo żyją (ponad sto lat), doskonale znają swoją historię. Cechuje ich gościnność, tolerancja, uprzejmość, dyskretność i dobre wychowanie. Żyją beztrosko i jedzą wyszukane potrawy („Podano kilka rodzajów zup, z których każda okraszona była dwiema papugami; dalej gotowanego kondora ważącego z jakie dwieście funtów, dwie małpy pieczone nader delikatnego smaku, trzysta kolibrów na jednym półmisku i sześćset zimorodków na drugim.”). Między obywatelami panują serdeczne stosunki, panuje jednomyślność narodowa. W Eldorado nie ma rozbudowanego aparatu władzy – panuje tylko król. Nie ma sądownictwa i więzień, jak również kościoła. Jest tylko jeden Bóg, któremu mieszkańcy codziennie dziękują za wszelkie dary.
Wizja tego legendarnego miejsca przedstawiona przez Woltera jest przykładem utopijnej krainy. Oczywiście każdy z nas zapewne chciałby zamieszkać w tym miejscu, jednakże moim zdanie autor powiastki w pewnym sensie wyśmiewa poszukiwania tej wyidealizowanej ziemi.