Stary człowiek i morze - "Człowieka można zniszczyć ale nie pokonać"

Moim zadaniem jest dzisiaj rozstrzygnąć tezę, że „Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Te słowa głównego bohatera książki „Stary człowiek i morze” E. Hemingway’ a oznaczają ,że nic nie jest w stanie pokonać człowieka, gdy ktoś czegoś bardzo pragnie to zawsze dojdzie do celu i zwycięży. Nie można się ciągle poddawać tylko walczyć o swoje. Dowodzi on ,iż każdy człowiek nie zależnie w jakiej beznadziejnej sytuacji się znajdzie, jak bardzo będzie cierpiał to zawsze powinien mieć nadzieję na lepszą przyszłość.

Popieram tę tezę zgromadzonymi argumentami. Pierwszym moim argumentem będzie to, że Santiago przez cały pobyt na morzu walczył, bez pożywienia, bez pomocy o lepsze jutro. Miał nadzieję na przerwanie złej passy. Chciał skończyć z samotnością i udowodnić wszystkim, że nie jest pechowcem. Nie wygrał z rekinami. Dociągnął sam szkielet do brzegu, ale cały czas tlił się w nim promyk nadziei. Walczył również z samym sobą. Nie spał, ponieważ musiał trzymać linę z wielką rybą, którą złowił, przez to miał liczne rany na rękach, cierpiał, lecz mimo tego nie poddał się.
Drugim moim argumentem będzie to, iż miał dobry stosunek do przyrody, pomimo że tak dawała mu się we znaki. Nie zabijał ryb bez potrzeb. Był dobrym rybakiem. Żałował śmierci marlina, że nie będzie z niego pożytku, gdyż zabił go bez powodu.

Swoje rozważania zakończę argumentem, że nasz bohater Santiago nie miał łatwego życia. Był biedny i samotny. Żona zmarła mu parę lat wcześniej, miał tylko swojego młodego przyjaciela Manolina który przynosił mu żywność. Wszyscy się od niego odwrócili z powodu pecha. Uważali, że jest on zaraźliwy. Mimo pecha, biedy i samotności jest dumny i nie prosi o litość. Nie załamał się, choć miał taką ciężką sytuację.

Uważam, że potwierdziłam słowa Hemingway ’a, iż „Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Z całą pewnością można powiedzieć, że te słowa są słuszne. Choć walka z rybą, a później z rekinami wyczerpała rybaka psychicznie, jak i fizycznie.