Antyczny i średniowieczny ideał rycerski

Antyk to czasy ,w których rozwijała się kultura, wszelkiego rodzaju nauki, sztuka ,teatr. Średniowiecze to okres, w którym człowiek zwracał wszystkie swe sprawy do Boga, ludzie prowadzili wojny w imię Boże, bali się go. Na początku wieków średnich nastąpiło zacofanie się, dopiero później nastąpił rozkwit sztuki, nauki i techniki. W obu epokach istniał jednak ideał wojownika.
W czasach starożytnych ideałem rycerskim była osoba, która posiadała bardzo dobrze zbudowane ciało oraz doskonałą tężyznę fizyczną. Osoba ta musiała cechować się pomysłowością, odwagą, przebiegłością oraz poczuciem humoru. Ideał rycerski musiał być także doskonałym wojownikiem. W antycznej Europie wielu idealnych wojowników wywodziło się z Grecji. Przykładami są Leonidas, król Sparty, który wraz ze swoim wojskiem bronił się w wąwozie Termopilskim do ostatniej kropli krwi, Miltiades oraz Temistokles, wodzowie Ateńscy, którzy podczas wojny Grecko-Perskiej wykazali się niesamowitą pomysłowością i doskonale przygotowaną strategią. Starożytny ideał rycerski zachował się także w literaturze. Bohaterowie homeryckiej „Iliady”, Odys, który dzięki swej pomysłowości pozwolił dostać się oddziałom Achillesa do Troi. Hektor i Achilles, którzy w swym wojowniczym rzemiośle nie mieli sobie równych, są przykładami literackiego ideału rycerskiego.
W średniowieczu ideałem rycerskim była osoba dobrze urodzona, piękna, sławna, silna , posiadająca piękną zbroję oraz co najważniejsze zakochana. Idealni rycerze średniowieczni przestrzegali kodeksu rycerskiego, mieli szacunek dla swojego przeciwnika, byli oddani swojemu władcy i ojczyźnie. Przykładami idealnych rycerzy są Hrabia Roland, który chronił tyły armii Karola Wielkiego waląc krzepko swym durendalem wrogich Saracenów, Zawisza Czarny, jeden z najsłynniejszych rycerzy polskich i Lancelot, rycerz okrągłego stołu. Przykładami literackimi są Zbyszko z Bogdańca, który potrafił naciągnąć kuszę bez korby, Tristan, cnotliwy rycerz oraz król Artur, idealny rycerz i władca.
Oba ideały różniły się, ale miały też ze sobą wiele wspólnego.
Średniowieczni idealni rycerze musieli mieć osobę do której wzdychali, robili wszystko w jej imię. Oczywiście była to kobieta. W czasach starożytnych idealny wojownik posiadał swoją żonę, której okazywał miłość, jednak w czasie wojny walczył dla chwały swojej ojczyzny. Średniowieczni rycerze byli również bardzo oddani Bogu, wiele wojen było prowadzonych w imię Boże, idealny rycerz miał obowiązek stawić się na wojnę z niewiernymi by tam zdobywać honory. W starożytności wojny o podłożu religijnym nie miały w sumie miejsca. Wojny prowadzono o wpływy na większych terenach.
Wspólnymi cechami idealnych wojowników była odwaga, honor , poświęcenie i oddanie się sprawie. Warto również wspomnieć o tym, że rycerzami były osoby pochodzące z wyższych warstw społecznych. Idealni rycerze nie zależnie której epoki byli osobami godnymi naśladowania. Dzięki nim mógł powstać idealny rycerz teraźniejszych czasów. Współcześnie za ideał rycerza uważa się osobę kulturalną, uczciwą, skorą do pomocy, szanującą Boga i kobiety. Ideały podobnie jak w minionych wiekach są potrzebne by stwarzać dla innych autorytet godny naśladowania.


Temat 5 : Porównaj antyczny i średniowieczny ideał rycerski. Dokonaj analizy i interpretacji wybranych dzieł.
Plan prezentacji:
1.Omówienie obu epok.
2.Przedstawienie ideałów rycerskich w obu epokach.
3.Różnice i podobieństwa ideałów rycerskich.
4.Podsumowanie.
Bibliografia:
Podręcznik do języka polskiego „Pieśń o Roladzie”(autor nieznany) ; „Dzieje Tristana i Izoldy”(autor nieznany) ; „Iliada”(Homer)
Henryk Sienkiewicz „Krzyżacy”
Encyklopedia szkolna-historia
Encyklopedia PWN
www.sciaga.pl
pl.wikipedia.org

Za błedy z góry przepraszam :)