Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Późną nocą wyszła, aby delektować się pięknem nieba. Po cichu wymknęła się z domu i teraz szła polami nucąc. Aż doszła nad strumyk, gdzie usiadła i włożyła nogi do zimnej wody. Położyła się i popatrzyła w niebo. Leżąc tak, przypomniała sobie...
zmian w życiu, przygodą. To literatura przedstawia postać artysty- włóczęgi , widoczne jest to w poezji Wojaczka, Stachury, Ginsberga. Najczęściej bezdomność jest spowodowana okrutnym zrządzeniem losu czy też brakiem umiejętności radzenia sobie w
ucywilizowania go traktował jak zamach na swoją wolność i godność. Życie włóczęgi wyrobiło w nim spryt i refleks. Jeżeli wpadł w tarapaty musiał sam się ratować. Często jego zdrowie i życie zależało od
muykant, tancerz, błazen, akrobata, kuglarz i niedźwiednik w jednej osobie. Należał on do ludzi zdeklasowanych, znajdujących się na drabinie społecznej tuż obok włóczęgi , kurtyzany, zbiegłego kleryka
widnieje wędrowiec ubrany w obdarte szaty. Na plecach niesie kosz podróżny. Jest to jedyna rzecz, która łączy go z domem. Wystająca z niego łyżka to symbol włóczęgi . W lewej dłoni trzyma kapelusz, co
wyruszał na włóczęgi , aby szukać przygód. „- Zrozum, Rasmusie, jak to jest. Ni stąd ni zowąd, gdy budzę się któregoś ranka, Oskara nie ma, a na piecu kuchennym leży kartka: „Jestem na włóczędze