Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Na całym świecie, zarówno w dziedzinie literatury jak i wielu innych, możemy znaleźć ludzi renesansu. Każdemu z nich ten tytuł przysługuje z osobna. Wyróżnili się bowiem oni na tle innych ludzi i wnieśli coś „swojego” do kultury odrodzenia. Dzięki...
Boga, życia i śmierci. W poszczególnych okresach pisarze i twórcy propagowali różne ideały, wzorce osobowe, dawali rozmaite propozycje na to jak żyć, jakim być człowiekiem , w co wierzyć. Wydawać by
komediopisarza Terencjusza: „Homo sum et nil humanum, alenum a me eso aputto”, co znaczy : „ Człowiekiem jestem i nic co ludzkie, nie jest mi obce”. Renesansowy humanizm na swoje korzenie w antyku, jednak
opisują słowa Terencjusza - „Homo sum; humani nihil a me alienum puto.”, czyli człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce. Rozwinął się prąd kulturowy zwany humanizmem. Człowiek stał się w
, świadomy swej roli i przeznaczenia, zyskiwał poczucie bezpieczeństwa i nie musiał wchodzić w konflikt ze światem i z samym sobą, wiedząc, kim jest i jakie ma być jego postępowanie. Tymczasem to właśnie, kim
odrębne istnienie. Poznawano przyrodę, piękno, patriotyzm. Był to antropocentryzm. Usytuowanie człowieka w centrum świata. Hasłem humanistów stało się zdanie Terencjusza: ? Człowiekiem jestem i nic co