1. ‘palić się płomieniem’; 2. ‘silnie świecić, jaśnieć’; od XVI w.; zachsłow. i płdsłow. (por. np. czes. planout ‘płonąć, palić się, pałać’, sch. plànuti ‘zapłonąć, buchnąć płomieniem; zaiskrzyć się; oburzyć się’) < psłow. *polnąti ‘zacząć się palić, zapalić się, zapłonąć’ utworzonego od psłow. czasownika *polěti ; w XV w. słowo występowało w postaciach przedrostkowych: opłonąć oraz zapłonąć
poleca
b/d
płonić
1. ‘wywoływać rumieniec, rumienić, czerwienić’; 2. płonić się ‘rumienić się’; 3. zapłonić się ‘okryć się rumieńcem, zarumienić się’; od XVIII w.; słowo sztucznie utworzone od czasownika płonąć przez mylną interpretację rzeczownika odczasownikowego zapłonienie ‘okrycie się rumieńcem ’jako pochodzącego od czasownika zapłonić (faktycznie pochodzi od zapłonąć)
poleca
b/d
spłonąć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zapłonąć
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta