Przyjaźń małżonków

Niekiedy literatura przedstawia także małżonków, a zarazem przyjaciół. Są nimi Barbara i Michał Wołodyjowscy czy Zenon Ziembiewicz i jego dawna koleżanka, potem żona Elżbieta Biecka, wreszcie Barbara i Bogumił Niechcicowie. Tych ostatnich nie łączy zbyt silna więź erotyczna, zwłaszcza pani Barbara w marzeniach widzi często u swego boku młodzieńczą miłość– Józefa Toliboskiego, który porzucił ją dla posażniejszej panny. Relacja, która łączy małżonków – wzajemne wspieranie się, lojalność, dzielenie domowych, gospodarskich i rodzinnych obowiązków, współodpowiedzialność za losy dzieci, to właśnie przyjaźń.
Elżbieta i Zenon Ziembiewiczowie znają się jeszcze z dawnych czasów, mają wspólne wspomnienia. Są wobec siebie czasami do bólu szczerzy, np. Zenon obarcza żonę jak przyjaciela sprawą swej byłej kochanki Justyny. Układ przyjacielski w tym małżeństwie właściwie się nie sprawdza, bo to Elżbieta jest w nim pokrzywdzona, a za szczerość męża słono płaci. Choć nie cofa się przed trudnościami, niezasłużenie odpokutuje za grzechy męża – zdradzającego ją, a potem wywołującego skandal. Będzie przy nim, chorym, niewidomym, nieszczęśliwym, do końca.
Z kolei państwo Wołodyjowscy są przykładem małżeństwa, w którym on opiekuje się nią, ale też nazywa żonę swym żołnierzem i przyjacielem.