Odrębną kategorię stanowią fałszywi przyjaciele. Spotykamy ich już w Biblii. Otaczają Hioba i sugerują mu, że to z jego winy dosięgają go nieszczęścia. Określenie „przyjaciel Hioba” oznacza fałszywego przyjaciela. Niegodny zaufania okazuje się też uczeń Chrystusa – Judasz, który sprzedaje swego nauczyciela, pocałunkiem wskazując strażom Mesjasza (Judaszowy pocałunek). Motyw fałszywej przyjaźni niejednokrotnie wykorzystywała literatura piękna: fałszywymi przyjaciółmi są niektórzy znajomi Hamleta, sprowadzeni na dwór przez króla i królową, by pocieszać księcia. Przede wszystkim fałszywym przyjacielem okazuje się jego ojczym, Klaudiusz, nakazujący go potajemnie zgładzić, a po jego powrocie próbujący go skrycie otruć. Fałszywą przyjaźń ofiaruje też w zamian za wierną służbę Kmicica Radziwiłł, który wbrew swym obietnicom, w potajemnym liście nakazuje stracić jego przyjaciół.