Choroby układu oddechowego

1. Nieżyt nosa- inaczej katar; jest to zapalenie śluzówki nosa, do którego dochodzi w skutek zakażenia na drodze kropelkowej; istotną przyczyną jest także oziębienie ciała; Przy katarze zmiany zapalne błony śluzowej ograniczają się zwykle do nosa, nosowej i ustnej części gardła. Wirusy wywołujące ostry zwykły nieżyt nosa rozprzestrzeniają się najczęściej drogą kropelkową
Objawy zależą w znacznym stopniu od wirusa wywołującego chorobę i polegają przede wszystkim na kichaniu, drapaniu w nosie i gardle, pieczeniu spojówek oczu, a po pewnym czasie na pojawieniu się chrypki i kaszlu. Najbardziej charakterystycznymi oznakami są: stopniowe zmniejszanie się drożności nosa ? zatkanie ? i wyciek płynnej treści z nosa. Początkowo jest to płyn jasny i dość rzadki, później wydzielina staje się coraz gęściejsza, przybierając zielonożółtą barwę.
Chorobowym zmianą miejscowym towarzyszą objawy ogólne: osłabienie, ból głowy i stan podgorączkowy. Ostry niepowikłany nieżyt nosa trwa zazwyczaj od 5 do 7 dni.
Przy nieżycie nosa może występować podwyższona temperatura ciała, uczucie zbicia, złe ogólne samopoczucie. Choroba ta jest groźna w przypadku małych dzieci, które nie wykształciły jeszcze odporności ogólnej. Mogą więc pojawić się powikłania- jak zapalenie ucha środkowego, ogólne zakażenie. W późniejszym przebiegu choroby objawy ogólne ulegają złagodzeniu i wreszcie ustępują. Ostry nieżyt nosa występuje w wielu chorobach zakaźnych, czasem jest ich pierwszą oznaką. Objawowy nieżyt towarzyszy odrze, płonicy, krztuścowi, ospie wietrznej. Ostry nieżyt przy grypie przebiega często z krwawieniami z nosa. Krwawienia są niekiedy bardzo obfite w wyniku uszkodzenia naczyń krwionośnych. Objawy ustępują po leczeniu choroby zasadniczej. Nos należy tylko czyścić, usuwając zasychająca wydzielinę.
Leczenie- ma charakter objawowy; przede wszystkim stosuje się witaminę C, leki przeciwgorączkowe, krople do nosa;Zaleca się łatwo strawną dietę i picie dużej ilości napojów. Przebywanie w ciepłych pomieszczeniach ale nie ze zbyt suchym powietrzem.
Pomoc lekarska na ogół nie jest potrzebna z wyjątkiem sytuacji, kiedy choroba trwa dłużej niż 10 dni lub pojawiają się objawy zaczynających się powikłań: wysoka temperatura, bóle mięśniowe, bóle głowy umiejscowione w okolicy czołowej lub podczołowej, bóle zlokalizowane w klatce piersiowej, kaszel, nasilająca się chrypka, kaszel, ból ucha.
Zapobieganie ostremu nieżytowi nosa polega głównie na unikaniu kontaktów z chorymi. Przed zarażeniem katarem nie chroni zażywanie witaminy C lub innych witamin, jak również unikanie przeciągów, lub przemoczenia.
2. Zapalenie płuc- czyli pneumonia. Zapalenie płuc jest to ostra choroba zakaźna, którą wywołują najczęściej pneumokoki. Przenosi się drogą kropelkową, najczęściej występuje wiosną. Okres wylęgania choroby wynosi od 1 do 2 dni. Zapalenie płuc może być wynikiem powikłania chorób zakaźnych, np. świnki, różyczki, grypy. Może też występować samoistnie. Długotrwałe leżenie w łóżku u osób starszych może skończyć się zapaleniem płuc z powodu upośledzenia wentylacji. Bakteryjne zapalenie płuc ma różne odmiany. Może być szpitalne, zachłystowe, odoskrzelowe oddechowego, płatowe. Każdy rodzaj zapalenia wymaga innego leczenia.
Objawia się najczęściej kaszlem gorączką, nawet do 40 st. C. Mogą zdarzyć się duszności. Przebieg choroby może być bardzo różny. Uzależnione jest to od stanu organizmu chorego oraz od czynnika wywołującego zapalenie płuc. Czynnikiem tym mogą być wirusy lub bakterie. Wirusowa odmiana zapalenia płuc daje mało charakterystyczne objawy - może nie być kaszlu, tylko temperatura, albo tylko znaczny spadek kondycji bez żadnych dodatkowych, wyrazistych objawów.
W przypadku wirusowego zapalenia płuc często nie występują żadne zmiany słuchowe charakterystyczne dla bakteryjnej odmiany choroby. Taka sytuacja bardzo utrudnia diagnozę. Wtedy zaleca się zrobienie zdjęcia rentgenowskiego, na którym widać będzie zmiany spowodowane przez chorobę. Czasami trudno jest odróżnić zapalenie płuc od ciężkiej niewydolności krążenia. Ogólnie osłabiony organizm mimo ciężkiej choroby może nie reagować gorączką.
Rozpoznanie następuje na podstawie badania radiologicznego klatki piersiowej. We krwi stwierdza się podwyższoną leukocytozę i zwiększone opadanie czerwonych krwinek. W plwocinie występują bakterie. W przebiegu choroby mogą wystąpić powikłania- może dojść do przejścia w postać przewlekłą, pojawić się może ropień płuc, ropniak opłucnej czy nawet zapalenie opon mózgowo ? rdzeniowych.
Leczenie w przypadku bakteryjnego zapalenia płuc lekarz zleca odpowiedni antybiotyk. W przypadku wirusowego zapalenia płuc nie ma schematu leczenia poza podawaniem witamin i wypoczynkiem. Podczas choroby trzeba dużo wypoczywać, oszczędzać siły, ale nie zostawać w łóżku bez przerwy. Co jakiś czas należy wstawać z łóżka, a przy ładnej pogodzie można nawet wyjść na krótki spacer. To pomaga przewentylować płuca a zapalenie płuc właśnie dlatego jest groźne, ponieważ pogarsza się wentylacja organizmu i utlenowienie krwi, co upośledza prace serca.
Znany od dawana sposób leczenia infekcji dróg oddechowych to stawianie baniek. Oddechowego miejscu stawiania baniek dochodzi do przekrwienia. Oddechowego związku z tym, że ciałka krwi to komórki układu immunologicznego (odpornościowego) zabieg ten pobudza organizm do walki z chorobą. Decyzję o podjęciu takiej terapii może podjąć tylko lekarz. Stawiać bańki może tylko osoba wykwalifikowana. Przy chorobach układu krążenia i przewlekłych schorzeniach układu oddechowego zabieg jest niewskazany.
Zapobieganie polega głównie na unikaniu kontaktów z chorymi, badaniu radiologicznym. Odpowiednim ubiorze stosowny do pogody i leczeniu przeziębień.
9 Gruźlica- jest to choroba zakaźna, którą wywołuje prątek gruźlicy ( zwany też prątkiem Kocha ).. Źródłem chory jest najczęściej człowiek zakażając przez drogę kropelkową, ale też chore zwierzęta domowe. Za pośrednictwem dróg oddechowych lub przez skórę prątki przenikają do organizmu ludzkiego. Prątek może ulec zniszczeniu, jeśli organizm posiada odpowiedni mechanizm obronny albo wydalony na zewnątrz. Może także zagnieździć się w tkankach i spowodować miejscowy odczyn zapalny. Takie ognisko ulega powiększeniu i zaatakowane zostają węzły limfatyczne. Generalnie organizm jest sam w stanie opanować zakażenie i proces zapalny wygasa. W warunkach niesprzyjających, gdy prątki są szczególnie zjadliwe a odporność organizmu osłabiona, ognisko pierwotne i zaatakowane węzły limfatyczne ulegają martwicy gruźliczej. Prątki mogą przedostać się do oskrzeli i dalej atakować kolejne obszary płuc. Mogą zarazem uszkodzić ściany naczyń krwionośnych i wraz z krwią roznosić się po całym organizmie. Najłatwiej leczyć ostre i świeże postaci gruźlicy, gdyż zarazki są wtedy wrażliwsze i bardziej podatne na działanie leków. Postacie przewlekłe, nie wyleczone wymagają długotrwałego leczenia
Objawy: Początkowo choroba przebiega bezobjawowo, jednak z czasem pojawiają się symptomy takie jak: Prowadzący do utraty wagi brak apetytu, kaszel, któremu towarzyszy odksztuszanie, stany gorączkowe , osłabienie. Ból w klatce piersiowej i duszności.
Pacjent obserwujący u siebie niepokojące objawy powinien zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który może zlecić wykonanie badania RTG klatki piersiowej, badania odksztuszanej wydzieliny, czy przeprowadzenie testu tuberkulinowego. Próba tuberkulinowa będąca też elementem profilaktyki pozwala określić czy dany pacjent jest odporny na gruźlicę. Dodatni wynik próby świadczy o odporności organizmu, ujemny może być sygnałem jej wygaśnięcia.Duże znaczenie ma bakteriologiczne badanie wydzielin fizjologicznych: plwociny, popłuczyny oskrzelowej i żołądkowej. Często wykonuje się też bronchoskopię, lub badania czynnościowe układu oddechowego.
Jedną z nowszych metod diagnozowania jest zastosowanie techniki BACTEC pozwalającej wykryć kwasy tłuszczowe prątków.
Leczenie- w pierwszej fazie leczenia, w przypadku prątkowania są jednocześnie podawane trzy lub cztery leki. Współczesny program leczenia gruźlicy trwa od 6 do 9 miesięcy, natomiast warunkiem powodzenia jest prowadzenie go w warunkach bezpośredniego nadzoru leczenia, czyli dopilnowania, aby pacjent zażywał leki w sposób regularny. Po przyjęciu pierwszej porcji leków wiele dolegliwości mija. Mimo to nie wolno przerywać kuracji i zmieniać dawek, bo gdy znów poczujemy się gorzej i zaczniemy brać te same środki, już nie będą działały. Wtedy konieczne stanie się podawanie leków znacznie silniejszych.
Gruźlica jest dziś chorobą, której na pewno nie trzeba się bać, trzeba jednak koniecznie o niej pamiętać.
Zapobieganie Profilaktyczne badanie rentgenowskie, szczepienia ochronne, przestrzeganie higieny osobistej, odpowiednie odżywianie, izolowanie chorych