Charakterystyka porównawcza Marcina Borowicza, Andrzeja Radka i Bernarda Zygiera, bohaterów „Syzyfowych prac” Stefana Żeromskiego.

W powieści Stefana Żeromskiego "Syzyfowe prace" możemy wyróżnić trzech kluczowych bohaterów. Są nimi trzej chłopcy, dorastający razem, którzy na co dzień muszą borykać się z niełatwymi problemami; Marcin Borowicz, Andrzej Radek oraz Bernard Zygier.

Niby podobni do siebie, ale jednak tak różniący się. Wiele ich dzieliło jak i zarówno łączyło. Rówieśnicy poznali się w szkole, uściślając w klerykowskim gimnazjum. Młodzi ludzie uczęszczali do jednej klasy, wspólnie zmagający się z rosyjską próbą wynaradawiania. Ostro stawiali się zaborcom, często narażając swoje zdrowie, życie, status wiedzy, czy nauki. Za wszelką cenę chcieli mówić, uczyć się, rozmawiać w ojczystym języku.

Powieść wyróżnia jednak jednego głównego bohatera, jakim jest Marcin Borowicz. Na jego przykładzie pokazany jest początek kształcenia młodych ludzi w czasach zaborów na terenie Polski. Marcinek na początku opowieści miał zaledwie osiem lat. Był pulchnym, dużym chłopcem o pogodnej twarzy i krotko przystrzyżonej fryzurze. Ubiorem nie wyróżniał się zanadto, ubierał się jak przeciętny uczeń. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej zamieszkującej niewielką miejscowość - Gawronki. Cechował się wrażliwością, delikatnością, uczciwością jak i prawością. Zazwyczaj opanowany, nie miał skłonności do bójek, wybryków młodzieńczych.

Andrzej Radek również pochodził z niewielkiej miejscowości jaką był Pajęczyn Dolny. Mieszkał tam ze swoimi rodzicami, którzy nie byli w posiadaniu wielkiego bogactwa, wręcz możemy powiedzieć, iż mamy tutaj do czynienia z biedotą. Nie interesowało go gospodarstwo, uwielbiał czytać dzieła polskiej literatury. Wśród uczniów wyróżniał się inteligencją, był z niego bardzo dobry i pilny uczeń. Pobierał nauki w Klerykowie, gdzie z resztą bohaterów uczęszczał do gimnazjum. Chłopak sam zarabiał na swoje utrzymanie, świadczy to o wielkiej samodzielności. Z początków swojej kariery naukowej ma na swoim koncie znęcanie się nad jednym z nauczycieli, zwanym "Kawką". Jednak mężczyźnie temu zawdzięcza zaszczepienie w Andrzeju chęci do zdobywania wiedzy.

Trzecim wspaniałym bohaterem powieści jest Bernard Zygier. Bardzo zdolny chłopak, kształcący się samodzielnie. Po wydaleniu z warszawskiego gimnazjum, w połowie siódmej klasy trafił do gimnazjum w Klerykowie. Powodem nakazu opuszczenia szkoły było czytanie polskich utworów. Bernard przeważnie skupiał się na twórczości Adama Mickiewicza. W jego ciele krył się wielki patriota oddany swojej ojczyźnie. Dzięki jego niezwykłej osobowości i odwadze, gotów był na pokazanie w każdej sytuacji swojej przynależności do kraju. Czuł się dumny z tego, że jest Polakiem, zawsze co sił, posługiwał się językiem ojczystym.

Pomimo wyraźnie zauważanych różnić miedzy chłopcami, coś ich jednak połączyło. Wszyscy trzej byli mocnymi patriotami nie zamierzającymi poddać się rusyfikacji. Zależało im na kształceniu się, doskonaleniu swoich umiejętności, rozszerzaniu horyzontów naukowych. Co za tym idzie musieli uczyć się rosyjskiego. Jednakże pieśni religijne, modlitwy, wybitne dzieła polskiej literatury przedstawiali po Polsku. Byli pełni wiary w odzyskanie przez swój naród niepodległości.

Uważam, że kluczowi bohaterowie, którymi są Marcin Borowicz, Andrzej Radek i Bernard Zygier to postacie pozytywne. Wszyscy trzej nie poddali się przymusowi rosyjskiemu, wiele razy narażając się. Moim zdaniem, takie postawy jakie reprezentują ci młodzieńcy powinniśmy w pełni podziwiać i szanować.