Porównanie postaw bohaterów romantycznych (Kordiana i Męża z Nie-Boskiej Komedii) wg fragmentów ich wypowiedzi.

Bohater romantyczny to postac literacka uksztaltowana w epoce romantyzmu. Przeciwstawia się on regulom klasycznym i jest symbolem przekraczania granicy formalnej w literaturze romantycznej. Jest to jednostka nieprzecietna, podejmujaca samotna walke ze zlem, poswiecajaca się wielkiej idei, targana silnymi namietnosciami oraz wewnetrznymi rozterkami. Bohater romantyczny jest wiec: zbuntowany, sklocony ze swiatem, rozdarty wewnetrznie, irracjonalny, pelen emocji, nadwrazliwy, dumny, egocentryczny, przekonany o wlasnej wyzszosci, zadny poznania swiata oraz nieszczesliwie zakochany.

Kordian to glowny bohater dramatu Juliusza Slowackiego pt. „Kordian”. Poczatkowo ukazany jest jako 15-letni chlopiec, który nie widzi sensu ludzkiej egzystencji:

„Mysl smierci z przyrodzenia w dusze się przelewa; ”

„(...) pytanie: zyc? alboli nie zyc?” .

Chlopiec jest zakochany w Laurze, która nie odwzajemnia jest uczuc, stad bohater jest nieszczesliwy:

„Zwiedly-opadly
Posepny, teskny, pobladly, (...)
Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kisci,
Sto we mnie zadz, sto uczuc, sto uwiedlych lisci”.

Kordian to melancholik, marzyciel szukający sensu życia w otaczającym go świecie:

„Trzeba mi nowych skrzydel, nowych drog potrzeba,”.

Chlopiec jest wiecznie smutny i brakuje mu wiary:

„(...) ja nie mam wiary,”
„(...) Moglem by czyms... będę niczem...”

Maz o imieniu Henryk jest pierwszorzędowym bohaterem utworu Zygmunta Krasinskiego pt: „Nie-Boska Komedia”. Jest to dorosly mezczyzna, przepelniony wola zycia:

„Panowac będę – walczyc będę - -zyc będę.”

Jest ambitny i gotowy do walki z wrogiem:

„Teraz już nie marnym glosem, nie mdlym natchnieniem będę walczyl z wami, ale zelazem i ludzmi, którzy mnie się poddali.”

Henryk nie boi się smierci:

„Znaki wieszcze zgonu mojego, pozdrawiam was szczerszym otwartszym sercem”
„Chocby z loza smierci spogladac na cudze wole”.

Bohater drwi również ze swoich wrogow:

„(...) i na was, przeciwnikow moich, zanurzonych w przepasci, krzyczacych z jej glebi ku mnie, jak potepieni wolaja ku niebu.”

Z analizowanych fragmentow wynika, ze Kordian i Maz sa to dwie postacie romantyczne o przeciwstawnych charakterach. Kordian to osoba melancholijna, zastanawiajaca się nad swoim zyciem. Jego wypowiedzi sa charakterystyczne dla poety. Nie widzi sensu zycia i pragnie smierci. Natomiast Maz to osoba ambitna, gotowa do walki. Nie posiada co prawda talentu poetyckiego, lecz za to jest silna duchem i pelna wiary w siebie (jest przywodca). Nie pragnie smierci, ale jest gotowy na to, ze może umrzec.