Opis przeżyć wewnętrznych Jakuba w momencie, kiedy dowiedział się, że stracił syna.

Po przeczytaniu fragmentu Biblii, dokładniej opowieści o Józefie i jego braciach z Księgi Rodzaju, próbuję zastanowić się nad tym co może czuć człowiek po stracie najdroższej osoby.
Historia ta, z jednej strony ukazuje nam do czego zdolny jest człowiek pod wpływem zazdrości: ?Oto nadchodzi ten, który miewa sny! Teraz zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł. Zobaczymy co będzie z jego snów!? Z drugiej strony ukazuje nam rozpacz i bezradność ojca ofiary.
Myślę, że jestem zbyt młody, abym mógł właściwie wczuć się, w osobę biblijnego Jakuba.
Wielodzietnego i podeszłego wiekiem ojca, który utracił to co kochał najbardziej- ukochane dziecko.
Z opisu biblijnego dowiadujemy się, o zewnętrznych reakcjach jego smutku: ?I Jakub rozdarł swoje szaty, a potem przepasał biodra worem i opłakiwał syna przez długi czas.?
Sądzę, że wraz z stratą ukochanego syna, wszystko dla niego straciło sens.
Nie liczyli się pozostali synowie i córki.
Jego rozpacz była tak wielka, że Jakub pragnął śmierci, być może nawet miał myśli samobójcze: ?Już w smutku zejdę za synem moim do Szeolu.?
Jednak jak znam zakończenie tej opowieści, Jakub znalazł ukojenie w smutku, być może źródłem tego ukojenia była wiara w sens, wszystkiego co nam się przydarza.
Wiara w przebaczenie i miłość, które nadchodzą od Boga.