Funkcjonowanie motywu miłości w kulturze.

"Gdyby ani jeden człowiek na świecie nie kochał, słońce by zgasło."
Można chyba śmiało powiedzieć, że miłość występuje w praktycznie każdej sferze naszego życia. Na ulicach widzimy trzymające się za ręce pary, świat telewizyjny przepełniony jest namiętnością , gazety rozpisują się o uczuciach gwiazd, w prawie każdej książce występują wątki miłosne. Widzimy ją, czujemy, słyszymy o niej, lecz każdy ma nieco inny pogląd na jej temat. Jedni w ogóle w nią nie wierzą, drudzy kochają miłością platoniczną, inni ze względu na wygląd. Faktem jest jednak to, że niezmiennie pozostaje ona ważną częścią naszego życia.
Pojawia się niespodziewanie, często przyodziewa różne maski, bywa że ukrywa swoje prawdziwe oblicza... Innym razem zaskakuje, sprawiając że na początku nie jest do końca zrozumiała i chciana, tak jak w filmie ?Szkoła uczuć?, który opowiada historię dwojga nastolatków - Landona i Jamie. Landon jest popularnym, lecz dosyć niesfornym uczniem. Za to Jamie to jego całkowite przeciwieństwo- spokojna, cicha, niemodnie ubrana i nieciesząca się powodzeniem dziewczyna. Nadchodzi jednak moment, że ich drogi się krzyżują. Landon bowiem, w ramach resocjalizacji i kary za swoje złe zachowanie zmuszony jest uczestniczyć w próbach spektaklu koła dramatycznego. Tam właśnie poznaje Jamie. Jego znajomi wyśmiewają się z dziewczyny, ta jednak, kiedy London prosi ją o pomoc, zgadza mu się jej udzielić. Stawia mu jednak jeden warunek ? chłopak ma się w niej nie zakochać. Nic prostszego? Wręcz przeciwnie. Po jakimś czasie Landon uświadamia sobie, że jego serce należy do Jamie, która odkrywa wtedy przed nim tajemnicę o swojej śmiertelnej chorobie. On mimo to zostaje przy niej. Niestety Jamie umiera rok po ich ślubie. Landon nikogo już nie pokochał tak jak jej. W jego pamięci pozostaje wciąż żywa. Ta historia pokazuje, jak wielkie jest pragnienie kochania i bycia kochanym, nawet wówczas, gdy wiemy, że będziemy cierpieć po stracie tej drugiej połówki.
Miłość nie zawsze kończy się happy endem. Tak jak w przypadku kochanków z książki ?Romeo i Julia?. To historia o zakazanej miłości ludzi pochodzących ze zwaśnionych rodów. W imię swej miłości wymyślają plan, który nieszczęśliwie kończy się śmiercią obojga. Nie mogli być razem za życia, więc odeszli z tego świata w głębokim uczuciu i rozpaczy. Na pewno nie było to dobrym rozwiązaniem ich problemu. Czy z powodu miłości warto odbierać sobie życie? Moim zdaniem nie. Jest wiele powodów, by tak stwierdzić, ale można wymienić choćby jeden najważniejszy- religia. Bóg daje nam życie i sam podejmuje decyzje, kiedy nadejdzie jego kres.
Przykładem miłości trwalszej niż śmierć może być legenda o Tristanie i Izoldzie, którzy zakochują się w sobie, nie wiedząc o tym, że są wrogami. Pomimo tego, iż los nie był dla nich łaskawy, ich uczucie było przeogromne. Zmarli z żalu, niemocy bycia ze sobą.
W Nowym Testamencie, w Biblii, opisane są losy Pana Jezusa, Syna Boga, który zostaje zesłany na ziemię w celu zbawienia świata. Wiele przecierpiał, by umrzeć na Krzyżu z miłości do ludzi i ojca. Nasuwa się stwierdzenie, iż Bóg i rodzina są bardzo ważni i to do nich żywimy najszczersze i najprawdziwsze uczucia, które możemy nazwać miłością bezinteresowną, opierającą się na altruizmie. Dowodem tej tezy może być starożytna tragedia Sofoklesa - ?Antygona?. Tu główna bohaterka, mimo zakazów króla, w tajemnicy chce dokonać pochówku ciała zmarłego brata. Po przyłapaniu jej na ?gorącym uczynku?, Antygona tłumaczy motywy swojego postępowania prawami boskimi, które są przecież ważniejsze od tych ziemskich ? wymyślonych przez ludzi. Zostaje jednak bezwzględnie ukarana za sprzeciw wobec królewskiej woli.
Miłość nierozerwalnie wiąże się z bólem i cierpieniem, bo cóż pozostaje człowiekowi, który nie może być z osobą kochaną? Przykładem takiej niespełnionej miłości jest historia, napisana przez Johann?a Wolfgang Goethe?a - ?Cierpienia młodego Wertera?. Główny bohater kocha się w Lott, dziewczynie zaręczonej z Albertem. Jest z tego powodu zrozpaczony. Ukrywa jednak swoje prawdziwe uczucia i przyjaźni się z obojgiem. Po pewnym czasie Lotta i Albert pobierają się. Gdy kobieta zostaje sama w domu, Werter przybywa do niej. W trakcie rozmowy nie wytrzymując napięcia, zaczyna ją całować, na co ona reaguje ucieczką. Zdesperowany Werter postanawia się zabić bronią Alberta. Autor opisuje miłość jednostronną i nieodwzajemnioną, która jest przyczyną smutku, żalu i rozpaczy. Czy posiada ona jakiekolwiek zalety?
?- Nie potrafiłem jej zrozumieć. Powinienem sądzić ją według czynów, a nie słów. Czarowała mnie pięknem i zapachem. Nie powinienem nigdy od niej uciec. Powinienem odnaleźć w niej czułość pod pokrywką małych przebiegłostek. Kwiaty mają w sobie tyle sprzeczności. Lecz byłem za młody, aby umieć ją kochać? - to cytat z książki Antoine?a de Saint-Exupery'ego ?Mały Książę?, która opowiada o wielkiej miłości Małego Księcia do samotnie rosnącej na jego planecie róży. Chłopiec, nie będąc jednak pewnym, czy kwiat odwzajemnia jego uczucia Decyduje się na podróż ? w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak traktować kogoś kochanego. Wędrówka daje mu przekonanie, że jedynie serce stwarza prawdziwy obraz. Na wybrany kwiat nie można patrzeć tak jak na inne kwiaty. Postanawia więc wrócić na swą planetę i być dobrym dla swojej wybranki. Wiele nauczył się przez tą podróż i dotarło do niego, że niełatwo jest poznać drugą osobę. W jego wypadku jest to miłość niewinna, którą trzeba pielęgnować, poznawać i starać się zrozumieć.
Podobna do niej to miłość platoniczna, wolna od seksu i zmysłowości, przyjacielska, bezinteresowna, lojalna i wierna. Platon w ?Uczcie? opisuje historię opowiadaną przez Arystofanesa o bardzo silnej istocie ludzkiej o dwu twarzach, czterech rękach, czterech nogach, plecach i piersiach naokoło, zagrażającej bogom. Zeus znalazł sposób, by nie zabijając ludzi(jak chcieli inni bogowie), osłabić ich poprzez przecięcie każdego na dwie połowy. Od tej pory każdy szuka drugiej połowy, a gdy ją znajdzie, druga osoba, choć obca, staje się nagle bliska.
Zdarza się, że poznajemy ludzi, którzy zarówno w swoim wyglądzie, jak i charakterze widzą same dobre cechy. Uważają, że są najlepsi i robią wszystko najlepiej. Są w sobie zakochani. Nazywamy ich wtedy narcyzami, bo przecież narcyzm czy egoizm to tylko jedne z wielu oblicz miłości. Taką narcystyczną miłość śledzimy w micie o Narcyzie, chłopcu niezwykłej urody, synu boga jednej rzeki Kefisosa i nimfy Liriope, który nie chce odwzajemnić uczuć nimfy Echo, wobec czego Nemezis karze go miłością do własnego odbicia w tafli wody. Narcyz umiera z niezaspokojonej tęsknoty, a po śmierci na jego grobie wyrasta piękny kwiat - nazwany później jego imieniem.
Kiedy para kochanków obdarza się wzajemnie głębokim, szczerym uczuciem i pragnie dobra dla swej drugiej połówki możemy mówić o miłości spełnionej. Tak jest w przypadku bohaterów książki Henryka Sienkiewicza ?Ogniem i mieczem? - Jana Skrzetuskiego i Heleny Kurcewiczówny. Powieść rozpoczyna się organizacją powstania Kozaków sprzymierzonych z Tatarami. Obowiązek żołnierski odrywa Skrzetuskiego od ukochanej kobiety. Nie ma możliwości, by obronić ją przed wojną i gotowym na wszystko Bihunem, który jest w niej beznadziejnie zakochany. Po wielu przygodach Helena zostaje ocalona przez Jana, a Bohun schwytany(ale Skrzetuski wybacza mu porwanie jego miłości). Kończy się to dobrze dla pary kochanków, którzy mogą cieszyć się sobą.
Wszelakie formy sztuki także obfitują w różnorakie motywy i wątki miłosne. Często właśnie uczucie bywa natchnieniem malarzy, a także i tematem ich prac. Przykładowe dzieła malarskie to Np.: ? Małżeństwo Arnolfinich? Jana Van Eycka, ?The lovers? Pablo Picasso, ?Miłosny obraz? Edwarda Mucha, ?Żydowska narzeczona? Rembrandta. Można się domyślić, że na obrazach są zakochane pary, ponieważ trzymają się ręce, przytulają się bądź patrzą na siebie namiętnym wzrokiem.
Miłość ukazywana w kulturze jest często tak piękna, czysta i szczera, że aż wydaje się być nieprawdziwa. Rzeczywiste życie odbiega nieco od tego, ukazanego nam w sztuce czy literaturze, tu bowiem miłość bywa zbyt wyidealizowana. Niewątpliwie jednak miłość pełni bardzo istotną funkcję w kulturze. Wiadomo też, że dopóki istnieć będzie człowiek, miłość na pewno będzie mu wiernie towarzyszyć.