Charakterystyka porównawcza Cześnika i Rejenta.

?Jeden ogień, drugi woda, chcąc pogodzić, czasu szkoda.?

Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek, bohaterowie stworzeni przez Aleksandra Fredrę w jego dramacie pt. ?Zemsta? są swoim zupełnym przeciwieństwem, jak to powiedział Wacław. Jedynymi faktami, które ich łączą, może być ich wspólna nienawiść do siebie oraz to, iż obaj mieszkają w tym samym zamku.
Sam autor, tworząc komedię, wykorzystał dwukrotnie tzw. nomen omen, czyli nazwiska znaczące. I rzeczywiście, mówią one wiele o głównych bohaterach dramatu. Rejent jest osobą cichą, spokojną i małomówną, o czym świadczy fakt, że podczas rozmowy z Papkinem, który przez cały czas go prowokował, zachował zimną krew i nie wybuchnął gniewem. Co innego z Cześnikiem, którego doskonale opisują takie przymiotniki jak gwałtowny, niespokojny czy porywczy. Potwierdzeniem tego są słowa wypowiedziane przez innych bohaterów ?Zemsty?; mówią oni, że Raptusiewicz jest ?nadto żywy? i ?stary, (...) jęty szałem?. Niektórzy decydowali się na ostrzejsze słowa opisujące mężczyznę: ?burda?, ?wulkan aż niemiło?, ?w gniewie skory? czy ?diabeł pali?. Wprost przeciwnie do swojego sąsiada, inteligencją nie grzeszy. Milczek to jednak flegmatyk i obłudnik, nie można przewidzieć jego planów. Tak naprawdę jest sprytny i przebiegły, a przede wszystkim chytry i odważny. Nie szczędził kłamstw, co potwierdzają jego słowa ?ja, człowiek bogobojny?, gdy w rzeczywistości był fałszywie pobożny. Można o nim powiedzieć, że jest nieprzewidywalny i ?dąży do swoich celów po trupach?, czego przykładem może być zmuszenie Wacława do ślubu z Podstoliną. Doskonale określił go Cześnik, mówiąc ?słodki, cichy, z kotnym licem, ale z diabłem (...) w duszy?. Sam Raptusiewicz to jego przeciwieństwo, człowiek prosty i wybuchowy, zawsze prawdomówny, co potwierdza fakt, iż nawet na początku, nie mówił dobrych słów o Rejencie. Z tej dwójki to właśnie on jest postacią żywą i dynamiczną, czego przykładem może być to, że wszędzie go pełno. Jest gwałtowny i porywczy, jednak złość szybko schodzi z jego twarzy, gdyż z natury ma pogodną duszę. Można o nim powiedzieć, iż to właśnie on jest osobą gościnną i towarzyską, bowiem z jego inicjatywy w zamku przebywał i Papkin i Podstolina. Jego wybuchowość znika, gdy jest w pobliżu kobiet, gdyż sam mówił o sobie, iż ?rozprawiać z niewiastami nie potrafi?.
Z przytoczonych przeze mnie argumentów wynika, że bohaterowie słusznie zostali określeni jako woda i ogień, bowiem ich charaktery są zupełnie inne. Wydaje mi się, że każdemu czytelnikowi bardziej do gustu przypada Cześnik, gdyż ? nawet niechcący ? opowiada się on za tą ?dobrą? stroną, dając szansę prawdziwej miłości. Jednak Rejent urzekł mnie swoim zachowaniem i inteligencją oraz tym, iż potrafił wybrnąć z każdej sytuacji. Jego przebiegłość i spryt sprawiły, iż to jego najbardziej lubię z tej dwójki.