„Czy człowiek człowiekowi może dać prawdziwe szczęście?” - rozprawka.

Po przeczytaniu tematu roprawki zacząłem się zastanawiać, co tak naprawdę dla mnie znaczy szczęście i stwierdziłem, że jest to mój dom, a czym byłby dom bez ludzi? Tak więc zagadzam się z tym, że człowiek człowiekowi może dać prawdziwe szczęście i postaram sie udowodnić to kilkoma argumentami.
Po pierwsze uważam, że szczęściem dla jednej osoby może być tylko druga osoba, ponieważ ludzie tworzą rodziny w których przeważnie doznaje sie szcześcia oraz przeżywa swoje dzieciństwo. Kazdy chce dobrze spędzić swoje dziecinstwo, ja także, a moze ono takie byc tylko wtedy, gdzy postarają sie o to nie tylko ja, ale takze inni np. Moi rodzice i dziadkowie. Jak narazie wszystko jest bardzo dobrze i już mogę im zawdzięczać to, że jestem szczęśliwy.
Po drugie jako mój argument z literatury chciałbym przytoczyć ksiązkę J.K. Rowling pod tytułem ?Harry Potter i Kamień filozoficzny? gdzie główny bohater dzięki swoim przyjaciołom jest szczęśliwy, ponieważ wie, że zawsze może na nich liczyć, że oni zawsze mu pomogą.
Po trzecie moim zadniem szczęście dla człowieka może płynąc tylko z drugiego człowieka, gdy chodzi o miłość. Zawsze ,gdy widzi sie zakochaną osobę widać, że jest ona szczesliwa i że taka chce pozostać. A więc co wiecej dodawać czyjaś miłośc moze tylko uszczęsliwiac.
Na zakończenie chciałbym podsumowac moją rozprawke jednym zdaniem, że zgadzam sie w każdym stopniu z tym stwierdzeniem, że człowiek jest dla innej osoby szczęsciem.