Analizując utwory współczesne (np. Nigdy w życiu, Lot komety, Dziennik Bridget Jones), przedstaw zagadnienia tzw. "modnych tytułów i określ na czym polega ich magia.

Za tą pracę dostałam 18 na 20 punktów. Mam nadzieję, że się przyda. :)

WSTĘP:

Być może wielu ludzi zastanawia się, na czym polega magia niektórych książek. Dlaczego niektóre stają się popularne tuż po wydaniu, a inne po wielu latach pozostają w cieniu. Być może wielu ludzi chciałoby osiągnąć taki sukces, jak autorzy bestsellerów, ale nie wiedzą jak to zrobić. Być może jest na to recepta, którą postaram się przedstawić. Książki określane mianem ?modnych tytułów? muszą przyciągać uwagę czytelnika, sprawiać, że człowiek po przeczytaniu, zechce sięgnąć po nie jeszcze raz. Jest na to kilka sposobów, jedne mniej, inne bardziej skuteczne, ale wszystkie zapewniają pisarzom wysokie miejsca w światowej galerii literatów. Sprawdzoną metodą jest wzbudzenie w czytelniku oburzenia a jednocześnie zainteresowania, poprzez wprowadzanie do fabuły utworu, treści budzących kontrowersje. Zabieg ten został zastosowany przez wielu pisarzy. Jednym z nich jest Dan Brown, autor ?Kodu Leonarda da Vinci?. Inną równie skuteczną techniką jest opisanie zwykłego, codziennego świata w sposób komiczny. Przedstawienie przyziemnych problemów w zabawnej formie, pozwalającej czytelnikowi na utożsamienie się z bohaterem i spojrzenie na własne problemy łagodniejszym okiem. Taki styl pisania książek wybrały między innymi: Katarzyna Grochola twórczyni ?Nigdy w życiu? i Helen Fielding autorka ?W pogoni za rozumem?. Kolejną metodą, przyciągającą uwagę ludzi, jest stworzenie innego świata, jakże odmiennego od tego w którym żyjemy, a jednak nam bliskiego pod wieloma względami. Joanne Kathleen Rowling udało się to w najdrobniejszym szczególe w książce pod tytułem ?Harry Potter i komnata tajemnic?. Poprzez analizę tych utworów postaram się przybliżyć przyczyny popularności niektórych książek, przyczyny, które sprawiają, że sięgają po nie rzesze czytelników na całym świecie. W swojej pracy postanowiłam nie kierować się subiektywnymi odczuciami i przedstawić wybrany temat w oparciu o opinie wielu ludzi. Uważam, że jest to jedyna droga, według której można definitywnie i bez zawahania stwierdzić, że to właśnie ta książka jest modna.

ROZWINIĘCIE:

W ?Kodzie Leonarda da Vinci?, Brown stworzył oprócz porywającej, dynamicznej akcji, także wiele wątków które budziły i budzą wśród chrześcijan mnóstwo kontrowersji. Czytelnik zagłębiając się w lekturę książki, dowiaduje się, że Jezus Chrystus miał żonę, którą była Maria Magdalena. Ponadto okazuje się też, że mieli dziecko, którego potomkowie żyją do dzisiejszego dnia. Co więcej, Chrystus miał wyznawać feministyczne poglądy i wyznaczyć na swojego następcę nie św. Piotra , ale właśnie swoją małżonkę. Autor poprzez stworzonych bohaterów udowadnia, że kościół zataił tę wstydliwą tajemnicę i zrobi wszystko by nie wyszła na jaw. Na potwierdzenie tego przypuszczenia podaje przykład obrazu Leonarda da Vinci ?Ostatnia wieczerza?, na którym obok Jezusa nie ma siedzieć św. Jan, lecz Maria Magdalena. Obok niej ma stać zazdrosny św. Piotr z ręką wyciągniętą w takim geście jakby chciał poderżnąć jej gardło. Wiele kontrowersji wzbudza także sama historia świętego Graala. Według Brown?a nie jest to kielich jak myślano od lat, ale kobieta, żona Chrystusa. Religijne osoby mają za złe pisarzowi, że w swojej książce biskupa Aringarosę przedstawił jako skorumpowanego kapłana. Oczywiście nie jest to jedyny powód, dzięki któremu ?Kod Leonarda da Vinci? stał się modną książką. Autor poprzez wprowadzenie zagadkowości i wartkiej akcji, wciąga czytelnika w historię Roberta Langdona i Sophi Neweu. Jak w każdej szanującej się powieści sensacyjnej, nie zabrakło także wątku romansowego. Dodatkowe napięcie Brown uzyskał poprzez wprowadzenie do książki mniej istotnych zagadek wciągających czytelnika. Jedną z nich była na przykład przeszłość dziadka kryptolog Neweu, kustosza Luwru ? Jacques?a Saurniere?a. Oczywisty jest także fakt, że powieść ta nie mogłaby istnieć bez czarnych charakterów, mamy więc i fanatycznego albinosa Sylasa z organizacji Opus Dei, a także poszukiwacza świętego Graala ? Teabing?a. Pomimo, że każdy z czynników które wymieniłam był ważny dla popularności książki, uważam, że najważniejszym z nich były te które w chociaż najmniejszym stopniu mogły podważyć prawdziwość chrześcijaństwa, ponieważ to dzięki nim wokół ?Kodu Leonarda da Vinci? rozpętała się gorąca dyskusja. Przeciwnicy powieści byli oburzeni tym co zostało napisane przez Brown?a, twierdzili, że jest to próba obalenia kościoła katolickiego. Zwolennicy uważali, że książka jest wybitnym dziełem literackim i treści w niej zawarte są fikcją, która nie miała na celu kompromitowania, ani religii, ani jej przedstawicieli. Prawdą jest natomiast to, że dzięki szumowi jaki towarzyszył książce przez pewien czas, ludzie coraz chętniej po nią sięgali, niektórzy z ciekawości, co mogło tak zbulwersować opinię publiczną, inni z przekory, żeby przeczytać coś, co było uważane za niemal zakazane. Dzięki temu rozgłosowi powieść zyskała taką sławę i może teraz uchodzić za bestseller.

?Nigdy w życiu? Katarzyny Grocholi i ?W pogoni za rozumem? Helen Fielding są do siebie bardzo podobne pod względem fabuły i odniosły podobny sukces, co może utwierdzić tylko w przekonaniu, że na modne książki, które mają w sobie magię istnieje recepta. Obie książki opisują życie kobiety przeżywającej zawód miłosny. W tej pierwszej jest to Judyta, matka dorastającej córki Tosi, redaktorka pracująca w gazecie, która zostaje porzucona przez męża. W powieści Fielding bohaterką zostaje dziennikarka telewizyjna Bridget, którą opuszcza narzeczony Mark. Obie panie są w średnim wieku i mają skłonność do popadania w kłopoty. Judyta wyjeżdża na wakacje na Cypr, gdzie poznaję czarującego mężczyznę. Później okazuje się, że był przestępcą. Bridget leci do Tajlandii i trafia do więzienia za przemyt narkotyków, należących do człowieka, którego tam poznała, a który był zwykłym oszustem. Obie kobiety mają też skłonność do palenia papierosów i picia alkoholu. Bohaterka Grocholi musiała wyprowadzić się z mieszkania po tym jak rozstała się ze swoim mężem. Za namową przyjaciółki Uli, kupiła ziemię na wsi obok niej i zaczęła budować dom. Miała z nim wiele kłopotów, ale dzięki zastosowaniu przez autorkę komizmu, nie wydają się one tak wielkie, jak mógłby je odebrać czytelnik w realnym świecie. Judyta oprócz tych problemów, musiała także poradzić sobie z nadopiekuńczością swoich rodziców. W powieści Fielding, bohaterka ma podobne problemy w relacjach z bliskimi. Ponadto Bridget zostaje namówiona przez Gary?ego na powiększenie domu. Znajomy wykuwa wielką dziurę w ścianie, celem dobudowania sypialni, a później unika z nią jakichkolwiek kontaktów. Ta sytuacja także przedstawiana jest w zabawny sposób, aby czytelnik nie czuł się przytłoczony problemami bohaterki. Każda z nich ma przyjaciół na których może liczyć. Judyta ma kłopoty w redakcji przez nadmierne przelewanie swojej goryczy ?na papier?, podczas odpisywanie na listy mężczyzny, którego nazwała ?niebieskim?. Bridget natomiast jest traktowana w pracy z lekceważeniem, ponieważ ciągle się spóźnia i nigdy nie zrobiła profesjonalnego reportażu ani wywiadu. Aby czytelnik miał poczucie, że wszystko zawsze dobrze się kończy, obie kobiety układają sobie życie od nowa. Bohaterka Grocholi poznaje Adama, z którym, jak się okazuję pisało od dłuższego czasu, a który staje się jej partnerem. Panna Jones natomiast po wielu przygodach wraca do swojego narzeczonego Mark?a. Oprócz tak licznych podobieństw, są oczywiście pewne różnice. Jedną z nich jest to, że Judyta ma dorastającą córkę, sprawiającą jej mnóstwo kłopotów, a Bridget jest samotna po rozstaniu z prawnikiem. Nie ma także zwierząt, w przeciwieństwie do bohaterki Grocholi, która ma koty i psa. Czytając ?Nigdy w życiu? miałam wrażenie, że sytuacje w niej opisane są bardziej prawdopodobne, niż te o których pisała Helen Fielding, pomimo, że przedstawiały bardzo podobne do siebie historie. W ? Pogoni za rozumem? wydarzenia, które miały miejsce były napisane takim stylem, dzięki któremu wydawały się jakby oderwane od rzeczywistości. W czasie lektury tych książek, kobiety mogą utożsamiać się z bohaterkami i odnajdywać w nich własne problemy, a dzięki zabawnej formie, podtrzymywać się w przekonaniu, że mają szanse przezwyciężyć przeciwności losu i być szczęśliwe. Myślę, że na tym właśnie polega magia tych powieści.

W drugim tomie przygód małego czarodzieja pod tytułem ?Harry Potter i komnata tajemnic?, Rowling stworzyła wspaniałą krainę. Nie zapomniała o najdrobniejszych szczegółach, które czynią z jej książki wehikuł czasu przenoszący nas do innego świata, który wydaje się być zupełnie inny, a z drugiej strony w wielu aspektach jest podobny do naszego. Pisarka opierając się na otaczającym nas świecie, stworzyła na jego wzór własny, w którym wszystkie przedmioty, zaklęcia, zwierzęta i rośliny mają swoje nazwy i znaczenie dla całości.
W utworze przedstawia przygody chłopca ? sieroty, który rok wcześniej odkrył, że ma czarodziejskie zdolności. Tak jak niektórzy z czytelników tej powieści, Harry chodzi do szkoły, ale nie jest ona tak zwyczajna. Kryje się w niej wiele zagadek i tajemnic, o których nie wiedzą nawet nauczyciele. Jak większość uczniów są zaskoczeni i przerażeni otwarciem komnaty tajemnic i pojawieniem się bazyliszka. Hogwart jest osadzony w pięknej scenerii, obok jeziora i zakazanego lasu, w którym mieszkają przedziwne, wspaniałe zwierzęta takie, jak centaury czy gigantyczne pająki. Rowling oprócz stworzenia magicznych istot, zadbała także o niezwykłe rośliny. Jedną z nich jest wierzba bijąca, na którą wpada Harry razem z przyjaciółmi, gdy kończy im się paliwo w latającym samochodzie. Na każdym kroku czytelnik odkrywa cząstkę czarodziejskiego świata. Nawet w domu Dursleyów, gdzie wszystko ma wyglądać na normalne i nie mające żadnego związku z magią, pojawiają się elementy fantastyczne, na przykład skrzat domowy - Zgredek, który przybywa do Pottera z zamiarem udaremnienia mu powrotu do szkoły. Wszędzie stykamy się z walką dobra ze złem, w książce Rowling też tego nie zabrakło, chociaż jest ona mocno odrealniona, poprzez wprowadzenie zaklęć czy magicznych przedmiotów. Czytając ją mamy jednak wrażenie, że problem jest nam bliski. Bohaterowie z powieści nie są ideałami, potrafią przezwyciężyć Voldemorta, wyczarowywać wspaniałe rzeczy, ale mają problemy zwykłych ludzi i czują podobnie jak oni. Na przykład Ginny, zakochuje się w Harrym, ale nie umie mu tego powiedzieć przez co jest bardzo nieszczęśliwa. Rowling poprzez stworzone postacie uświadamia czytelnikom jak ważni są przyjaciele. Pokazuje to najdobitniej wtedy, gdy siostra Rona zostaje porwana przez bazyliszka. Trójka młodych czarodziejów nie waha się ani chwili i rusza jej na pomoc, narażając własne życie. Nic dziwnego, że książka stała się bestsellerem i jest rozchwytywana przez fanów na całym świecie. Autorka opowiada w niej o prawdach ponadczasowych, nieprzemijających, ale nie powiela starych schematów, robi to w sposób nowy, można by wręcz powiedzieć doskonały. Stwarza świat, który wciąga czytelnika i zmusza go do przeczytania jej jeszcze raz.

ZAKOŃCZENIE:

Podsumowując moje rozważania stwierdzam, że książki o modnych tytułach muszą mieć w sobie magię, która przyciągnie do niej wielu ludzi. Magię tę może powodować komizm, dzięki któremu łatwo jest czytać o rzeczach trudnych, problematycznych, a także radzić sobie z własnymi problemami. Może to być też zasługa niektórych treści zawartych w utworze, które poruszają opinie publiczną i dzięki rozgłosowi dają jej status bestsellera. Niektóre powieści zyskują sławę poprzez doskonałości świata przedstawionego w książce, który dzięki dopracowaniu każdego szczegółu urzeka i wprowadza czytelnika w inną rzeczywistość, odrywając go od własnych problemów. Dzieła o modnych tytułach, właściwie powielają stare wzorce stosowane od lat, ale robią to w sposób wręcz perfekcyjny. W powieściach Brown?a, Grocholi, Fielding i Rowling jest to bardzo dobrze widoczne. Dla książki każdego z nich można odnaleźć odpowiednik w starszym wydaniu.