Inne religie

Buddyzm. System religijny wywodzący się z nauki Buddy. Podstawą jego nauki są cztery "szlachetne prawdy": wszelkie życie jest cierpieniem; od cierpienia można się uwolnić unicestwiając żądzę wszelkiego życia; osiągnąć to można przez ascezę i medytację; należy postępować według "ośmiorakiej ścieżki" (należyta wiara, postanowienie, mowa, czyn, życie, pragnienie, pamięć, medytacja). Buddyzm zna pięć głównych przykazań: nie zabijać, nie kraść, nie kłamać, nie odbywać zabronionych stosunków płciowych, nie używać środków odurzających.
Od II w. przed Chrystusem zaczęły się rozwijać w buddyzmie różne, do dzisiaj istniejące, tendencje, głównie mahajana i hinajana. Buddyzm przyjął się przede wszystkim w Indiach, na Sri Lance, w Tybecie i w Japonii. Budda jest czczony nie jako Bóg, lecz jako istota doskonała, posiadająca nadludzką wiedzę. Buddyjska myśl i buddyjski sposób życia znajdują ostatnio wielu zwolenników w Europie i Ameryce Północnej.

Islam (arab. - oddanie się woli Bożej). Mahomet (ok. 570-632) na podstawie wierzeń arabskich, gnostyckich, żydowskich i chrześcijańskich stworzył system religijny określający pobożność, tryb życia, prawo i porządek polityczny. Zasady tego systemu zostały zebrane i zapisane w Koranie oraz w sunnie - tradycji muzułmańskiej.
Mahometa czczą jego zwolennicy, muzułmanie, jako "ostatniego proroka". Mahomet miał na celu oczyszczenie religii Abrahama, głosząc wiarę w jednego Boga - Allaha, sąd ostateczny, piekło i raj, odpowiedzialność jednostki za swego bliźniego i za wspólnotę wierzących. Ustanowił reguły dotyczące modlitw, postów, składania ofiar, pielgrzymek, świętej wojny, małżeństwa i przekazywania spadku. Po śmierci Mahometa jego zwolennicy podzielili się na sunnitów i szyitów. Islam, rozprzestrzeniony początkowo tylko na Półwyspie Arabskim, szybko rozszerzył się, obejmując w chwili największego rozkwitu Azję Mniejszą, Persję, częściowo Indie, Malaje, Indonezję, Afrykę Północną oraz Hiszpanię, Bułgarię, Macedonię, Bośnię i Albanię.

Hinduizm (pers. Hindu - Indus). Religia (zespół wierzeń i kultów) większości rodzimych mieszkańców Indii. Stanowi ostatnią fazę (po wedyzmie i braminizmie) rozwoju dominującej religii Indii, w której doszło do asymilacji niearyjskich (głównie drawidyjskich) bóstw, duchów i demonów, wskutek czego religia ta przeszła od formy bezosobowego panteizmu (bóg jako jedyna substancja utożsamia się ze światem) do osobowego teizmu, a dokładniej mówiąc do swoiście rozumianego monoteizmu, w którym oddaje się cześć jedynemu Bogu, ale Bóg ten przejawia się w niezliczonych postaciach.

Judaizm. Judaizm to najstarsza religia monoteistyczna, w której mają swe korzenie chrześcijaństo i islam. Według świętych pism judaizmu Żydzi zostali powołani przez jedynego prawdziwego Boga i Stwórcę na naród wybrany. Znakiem przymierza z Bogiem jest obrzezanie. Tora (pięć ksiąg Mojżesza) zawiera wskazania dotyczące życia religijnego i społecznego (248 nakazów i 365 zakazów). Jerozolima i świątynia do czasu zniszczenia (70 r. n.e.) były punktem zbornym narodu, centrum religii i kultu. Po zburzeniu świątyni Żydzi praktykują nabożeństwa w synagogach i modlitwę rodzinną. Nauczyciele Prawa (rabini) zastępują kastę kapłańską.
Z modlitwą nieodłącznie zwązane są przedmioty rytualne: tefillin (frędzle), tallit z frędzlami (szal lub płaszcz modlitewny), kippa (nakrycie głowy). Rano i wieczorem odmawia się Szema Israel (Słuchaj Izraelu). Tekst ten jest umieszczony także w specjalnym pudełeczku przy drzwiach domu. Głównym punktem liturgii synagogalnej jet Osiemnaście Ołogosławieństw, uczczenie zwoju Tory i czytanie Tory.