Wizerunek Boga oraz relacje między Bogiem, a człowiekiem w hymnie "Czego chcesz od nas Panie" i "Trenie XVII" Jana Kochanowskiego.

Jan Kochanowski to niewątpliwie najwybitniejsza postać polskiego renesansu. Jest autorem znakomitych fraszek, pieśni czy trenów, o których mówi się, że to największe dzieło w dorobku jego pracy.
Hymn, ?Czego chcesz od nas Panie? oraz tren XVII mają podobne tematy utworów, ale ukazane w całkowicie innym świetle. Pieśń jest klasycznym dziełem renesansowym, czyli najlepszej klasy. Tren to gatunek poezji żałobnej, wywodzącej się ze starożytnej Grecji, wyrażający ból z powodu czyjeś śmierci, rozpamiętujący ową postać w tym przypadku Urszulkę.
Pieśń jest pochwałą stwórcy, człowiek chwali Boga oraz dziękuje mu za jego dobrodziejstwa, jakie mu zesłał. Bóg jest obecny zawsze w życiu człowieka, to budowniczy pięknego świata deux aftifex oraz deus faber. Autor podkreśla, że Bóg jest władcą najwyższym i chwali, wielbi go, jest pełen podziwu o czym mogą świadczyć słowa:
?Tyś Pan wszytkiego świata, Tyś niebo zbudował
I złotymi gwiazdami ślicznieś uhaftował?. Człowiek chce chwalić Boga za to wszystko, bo autor pisze:
?Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie, wyznawamy,
bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy.?.
Ludziom, więc pozostaje miłować Pana całym sercem i ufać w jego nauką, dobroć i miłość. W świecie stworzonym przez Boga człowiek czuje się bezpiecznie i szczęśliwie, boski majestat go nie przeraża. Harmonia, która w nim panuje nie jest zakłócona przez człowieka a ten utrzymuje harmonię wewnętrzną z otaczającą go. Ukazany świat w pieśni jest całkowicie podporządkowany Bogu, stosuje się do jego pierwotnych nakazów. Jest doskonały i harmonijny, każdy element rzeczywistości ma swoje miejsce i znaczenie, co sprawia, że świat jest bezpieczny i dobry.
W przypadku trenu jest to osobisty pamiętnik cierpiącego i zrozpaczonego z bólu i przemyśleń autora. Tren upodabnia się do psalmu i bliski jest modlitewnej poezji średniowiecznej niż renesansowej. Pisarz nie może się pogodzić ze śmiercią pociechy. Jako człowiek wykształcony, widział w życiu pewne wartości dostosowując się do filozofii antyku. Jego spokój i równowagę duszy zakłóca ogromne cierpienie i płacz. Jak sam pisze w piątej zwrotce- prowadził ciche, spokojne życie, można wręcz przyjąć- bez zarzutu? Dla pisarza ból wciąż trwa i jest trudny do zniesienia. Artysta z Czarnolasu, dobry i pobożny chrześcijanin nagle powątpiewa w wiarę w Boga. W tym utworze Bóg ukazany jest jako ten który może człowieka boleśnie doświadczyć jest to odwrotność tego co mieliśmy w pieśni! Przykładem tego jest użyta we wstępie metafora ?Pańska ręka mnie dotknęła?. Kochanowski zadaje sobie pytania. Dlaczego Bóg go tak ukarał? Co zrobił źle? Czym zawinił? Nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na te pytania jako, że dla samego autora pozostają one bez odpowiedzi. Kiedy poeta próbuje ?podnieść? się z upadku, ból po stracie córki powraca, o czym wspomina w strofie szóstej. Nie widzi już sensu życia, nic go nie cieszy i nic nie ukoi jego bólu. Poeta oskarżał wcześniej Ojca Najwyższego o niesprawiedliwość, było to przesileniem w jego buncie przeciw Bogu. Efektem tego jest umocnienie w wierze oraz zrozumienie, iż być może jednak bóg czuwa nad światem. Jak pisz w ostatniej strofie, woli się wypłakać i już wie, że tylko Bóg może go wzmocnić. Toteż prosi go o ratunek gdyż stracił wszelka nadzieję, jest świadom, ż sam rozum nie pomoże, tylko Bóg może hamować cierpienie.
Podsumowując można stwierdzić, że oba utwory są w stosunku do siebie zupełnie sprzeczne. Bóg i człowiek są całkowicie inaczej ukazani. Z jednej strony to radości chwała ale z drugiej cierpienie i niedowierzanie. Ten sam autor ale ze zmiany okoliczności życia patrzy na te same sprawy z innej perspektywy. Ciekawe jest to jak może zmienić się los człowieka ale to już nie jest zależne od nas lecz od stwórcy, bo to on rządzi wszystkimi i wszystkim.