Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje: bo niej już słońce ostatnie zachodzi, a po złej chwili piękny dzień nadchodzi

"Jak długo istnieje życie, tak długo istnieć będzie nadzieja."- twierdzi Teokryt. Jak widać od niepamiętnych czasów, wiara i nadzieja obecna jest w życiu każdego człowieka, od jego narodzin aż do śmierci. Temat sugeruje kilka możliwości, jednak ja w mojej pracy postaram się udowodnić na podstawie odpowiednich argumentów, że nie należy porzucać nadziei nawet w najgorszych chwilach.

Moim pierwszym argumentem potwierdzającym słuszność zakładanej tezy będzie pokazanie historii Hioba z Starotestamentowej Księgi. Bohater był sprawiedliwym i bogobojnym człowiekiem. Nigdy nikomu się nie narażał. Posiadał liczną rodzinę, wiódł spokojne życie. Lecz pewnego dnia jego życie stało się przedmiotem zakładu Boga i szatana. Szatan powiedział stwórcy, że gdyby Hiob stracił wszystko ten odwróciłby się od niego. Bóg postanowił to sprawdzić. Mężczyzna z czasem tracił wszystko, cały majątek jaki posiadał oraz rodzinę a sam został dotknięty trądem. Miało to wystawić jego wiarę na próbę. Mimo wszelkich przeciwności losu i nieszczęść Hiob nadal wierzył i miał nadzieję. Bóg widząc, że jego wyznawca jest lojalny i nigdy w niego nie zwątpił postanowił wynagrodzić mu wszystko podwójnie. Hiob odzyskał rodzinę, dobytek oraz zdrowie z pomnożeniem. Jak widać bohater nigdy nie zwątpił w swego stwórcę. Wiedział, że wszystko co robi Bóg miało jakiś cel. Pozostał mu wierny do samego końca. Widzimy tutaj przykład ogromnej więzi oraz zaufania. Każdego człowieka gdyby spotkały takie nieszczęścia załamałby się, lecz bohater trwał w nadziei, wiedząc że nic się nie dzieje bez przyczyny.

Warto też zauważyć, że w książce Ernesta Hemingwaya "Stary człowiek i morze" główny bohater również nigdy nie porzucił nadziei. Powieść ta opowiada o losach starego rybaka imieniem Santiago. Mężczyzna był bardzo samotny jego całe życie polegało na łowieniu ryb. Jedynym jego towarzyszem był Manolim młody chłopak, który pomagał mu czasem lecz i on musiał opuścić Santiag'a. Pewnego dnia mężczyzna postanowił wypłynąć na pełne może. Chciał złapać wielką rybę. Udało mu się to. Olbrzymi marlin połknął przynętę. Przez trzy dni i dwie noce ryba holowała łódź rybaka z niesłabnącą siłą a Santiago również nie dawał za wygraną. Ktoś mniej niż on wytrwały i wytrzymały dawno by się poddał. Mimo to staruszek nie zrezygnował z walki i nie tracił nadziei, że uda mu się wyciągnąć rybę z wody. Aż w końcu rybak wygrał walkę z marlinem lecz niestety liczne rany zadane przez Santiaga rybie przyciągnęły rekiny, które pożarły łup. Stary rybak dopłynął do brzegu tylko ze szkieletem. Ludzie następnego dnia podziwiali ogromną zdobycz, którą przyholował Santiago. Ogromna odwaga i poświęcenie mężczyzny spowodowała, że nie zwątpił ani razu podczas jakże trudnej i niebezpiecznej wyprawy. Bohater wierzył, że uda mu się złowić i przyholować wielkie zwierze. Gdyby nie jego zapał i nadzieja starzec nigdy nie wytrwał by tylu dni i nocy na otwartym morzu i wróciłby z niczym. Gdyby Santiago nie wierzył, że uda mu się złowić marlina nigdy by nawet się nie porwał na taką wyprawę.

Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć jest film reżyserii Roberta Benigni pt. "Życie jest piękne".

Główny bohater Guido Orefice wraz z żoną Dorą i synem Giosue prowadzą spokojne życie gdy przychodzi wojna. Z uwagi na pochodzenie żydowskie, cała rodzinna zostaje zesłana do obozu koncentracyjnego. Tam Guido ukrywa syna i aby chłopiec się nie załamał wmawia mu, że to zabawa. Wiele strasznych sytuacji tłumaczy chłopcu bardzo zabawne oraz śmieszne, przez co Giosue myśli, że, są to zawody w które można wygrać wielką nagrodę zdobywając 1000 punktów. Guido rozpoczyna z nim szczególną grę, wmawiając synkowi, iż ich nowa rzeczywistość jest fikcyjna, a oni sami są uczestnikami konkursu. W tym świecie niezwykłej gry strażnicy obozu muszą być okrutni, ponieważ im także zależy na uzyskaniu nagrody, więc chcą zniechęcić konkurentów do rywalizacji. Pod koniec filmu Giosu "zdobywa" nagrodę- wolność lecz zarazem traci ojca.

Jest to bardzo smutny i przykry film. Ukazuje on ogromną miłość ojca do syna. Guido czekał z nadzieją jak skończy się wojna i nadejdzie lepsze jutro. Codziennie budząc się rano miał nadzieję, że jego syn przeżyje i dotrwa sędziwych lat. Nie pozwolił Giouse by myślał inaczej niż jest to tylko zabawa. Był gotów oddać za rodzinę życie. Jego postawa jest godna podziwu.

Kolejnym przykładem ciągłej i nieustającej wiary w lepsze dni są bohaterowie z filmu "Listy Schindlera". Akcja filmu rozgrywa się w czasie wojny. Oskar Schindler jest jednym z bogatszych niemieckich przemysłowców. Jest właścicielem dużej fabryki w której w nieludzkich warunkach pracują żydzi. Na początku jest nieczuły, los jego robotników jest mu obojętny, lecz z czasem aby uchronić niezdolnych do pracy przed obozami koncentracyjnymi wykupował ich. Przez jego bohaterską postawę ocalił ponad 1100 ludzkich istnień. Schindler nie zrobiłby nic gdyby nie miał nadzieji, że ludzie których uratuje będą mogli żyć normalnie. Musiał wierzyć w to co robi, że ma to jakiś cel i, że życie każdego człowieka jest warte każdych pieniędzy.

Na zakończenie wrócę jeszcze raz do tezy: "Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje: bo niej już słońce ostatnie zachodzi, a po złej chwili piękny dzień nadchodzi. "Niech moje argumenty wesprze autorytetem Ambrose Bierce, który powiedział "Nadzieja to marzenia i oczekiwania zawinięte w jedną paczkę. " Myślę, że przytoczone przeze mnie argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie.