Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?

"Życie" czymże jest życie? - Jedną tylko chwilą, zaczyna się płaczem, a kończy mogiłą?

Gdy przyszliśmy na świat, nie wiedzieliśmy o nim nic. Oczami niemowlęcia patrzyliśmy na wszystko, co nas otacza, z biegiem czasu uczyliśmy się najprostszych czynności, które mieliśmy wykorzystać w dalszym życiu. Czy ktoś z nas kiedyś zastanawiał się, jaki jest powód tego, że jesteśmy tu i teraz? Że żyjemy? Oddychamy?... Na pewno wraz z pojawieniem się, staliśmy się częścią życia innych, rodziny, przyjaciół.

Tak naprawdę nikt nie wie skąd się pojawiliśmy i dokąd bezustannie pędzimy? Może to, co nam wydaje się końcem, jest właściwie początkiem? Na pewno każdy z nas obiera sobie jakiś cel, do którego próbuje dążyć i to właśnie nazywamy życiem - dążenie do obranych celów i szukanie następnych. Przypomnijmy sobie lata naszego dzieciństwa, kiedy rodzice kształtowali w nas możliwość wyboru, zdobywanie tego, o czym marzymy. Na pewno wielu z nas pragnęło dostać jakąś zabawkę, a rodzice w zamian za dobre sprawowanie kupowali nam ją. Już wtedy odczuwaliśmy satysfakcję, że do czegoś dążyliśmy i zdobyliśmy swój cel.

Ludzie mówią o nas ?już nie dziecko, jeszcze nie dorosły?. Kim więc jesteśmy? Wciąż szukamy swego celu, swej drogi, którą powinniśmy podążać i swojego miejsca na świecie. Czy to nie dziwne, że wraz z wiekiem, obiekt naszych dążeń przybiera całkiem inną postać? Może dzieje się tak, dlatego, iż coraz to inne wartości są dla nas ważne. Nie mniej jednak dążenie do obranego celu poprzedzane jest długimi latami doświadczeń, wyborów i życiowych zakrętów. Często bywa, że w życiu popełnimy jakiś błąd, którego bardzo żałujemy, ale patrząc na niego z perspektywy czasu tak naprawdę uświadamiamy sobie, że wiele nas nauczył. Nie wszystko, więc, co złe jest zawsze tym złym, a najbardziej kochamy to, co udało nam się zdobyć z największym trudem. Pamiętajmy też, że błędy są swego rodzaju nauką, bo jak napisał Dostojewski ?Błędy to droga do prawdy?.

Wielu z nas pewnie zastanawiało się czy życie kończy się wraz z chwilą śmierci? Że tak naprawdę nasze cele, o które tak walczyliśmy i tak doprowadziły do tego samego wyjścia? Na takie pytania nigdy nie uzyskamy konkretnej odpowiedzi. Myślę więc, że każdy ma swoje zdanie na ten temat. Pamiętajmy tylko, że życie jest jedno i nikt nigdy nie da nam możliwości cofnięcia czasu, czy wymazania pewnego momentu? Żyjmy tak, żebyśmy nie musieli się tego życia wstydzić, dążmy do swoich celów, ale nie po trupach. Sądzę, że warto byłoby kierować się w życiu sentencją "Żyj według życiorysu, który chciałbyś sobie napisać?"