Ukaż wielkość i nikczemność człowieka(na wybranych przez siebie przykładach

Człowiek jest istotą ułomną, ulega zarówno dobrym jak i złym wpływom i tylko od niego samego zależy, jakie cechy charakteru wezmą górę. Zarówno historia jak i literatura przedstawiają liczne dowody ludzkiej wielkości i nikczemności.

Jednym z przykładów podłości, do której potrafi się uciec człowiek dążący do zdobycia władzy (nawet kosztem dokonania zbrodni) jest Lady Makbet bohaterka tragedii Shakespeare’a. Ta bezwzględna kobieta konsekwentnie realizuje swój plan wciągając w niego również męża. Rujnuje życie nie tylko własne ale i najbliższej sobie osoby.

W innym dramacie Shakespeare’a, „Romeo i Julia” zawziętość dwóch zwaśnionych rodów, ich brak tolerancji wobec siebie oraz nadmierna duma prowadzą do tragicznej śmierci ukochanych dzieci (w tym przypadku nieszczęście „otrzeźwiło” skłóconych i doprowadziło do zgody, nie zawsze jednak tak bywa).

Bardzo jaskrawą ilustracją nikczemności człowieka wobec drugiego człowieka jest postępowanie Niemców z okupowanymi narodami podczas II wojny światowej. O działalności obozów koncentracyjnych i holokauście bardzo obrazowo opowiada Zofia Nałkowska w „Medalionach”. Prostym, pozbawionym emocji językiem mówi o niewyobrażalnym upodleniu, do jakiego jedni ludzie potrafili doprowadzić drugich („Ludzie ludziom zgotowali ten los”).

Półtora tygodnia temu Nowy Jork przeżył ogromną tragedię. W wyniku ludzkiej pychy, nienawiści i okrucieństwa, a także fanatyzmu i zaślepienia arabskich terrorystów, zginęło kilkadziesiąt tysięcy niewinnych ludzi.

Wydarzenie to ukazuje jednak nie tylko nikczemność ludzką, ale również i wielkość człowieka. Siła z, jaką naród amerykański zjednoczył się w działaniu przeciw złu, które go spotkało, ogromna ofiarność z jaką niesiono pomoc poszkodowanym, a także natychmiastowa deklaracja wsparcia dla Stanów Zjednoczonych ze strony świata, pozwalają wierzyć, że człowiek jeszcze nie do końca zapomniał czym jest współczucie i jedność.

Miłosierdzie i chęć niesienia pomocy najuboższym, najbardziej pokrzywdzonym przez los, chorym i potrzebującym stały się celem życiowym takich ludzi jak Matka Teresa z Kalkuty i Ojciec Święty Jan Paweł II. Altruizm i skromność osobista świadczą o ich potędze i wielkości duchowej.

Siła człowieka niekoniecznie musi wyrażać się w czynach na skalę światową, może dotyczyć również zwycięstwa nad samym sobą, nad własnymi słabościami. Tak jest w wypadku Santiago z książki Ernesta Hemingway’a „Stary człowiek i morze”. Stary rybak staje do nierównej walki z oceanem. Wprawdzie przegrywa z żywiołem, ale odnosi zwycięstwo nad samym sobą. Nie przywozi do wioski upragnionej wielkiej ryby jednak odzyskuje szacunek otoczenia i wiarę we własne siły.

Przykłady, które podałam, pochodziły z różnych okresów w historii oraz różnych epok literackich. Może to być świadectwem, że takie cechy charakteru człowieka jak wielkość i nikczemność stanowią temat do rozważań ludzi od starożytności po dzień dzisiejszy, a prawdopodobnie niepokoić będą również przyszłe pokolenia.