Czym jest światło?

Niewątpliwie światło jest falą - falą elektromagnetyczną, to znaczy, że należy do tej samej rodziny fal co sygnały radiowe i telewizyjne, mikrofale z kuchenek mikrofalowych i z układów radarowych, promieniowanie podczerwone wykorzystywane w noktowizorach, promieniowanie ultrafioletowe powodujące opaleniznę na skórze, promieniowanie X stosowane w aparaturze rentgenowskiej, a także promieniowanie γ pochodzące z substancji radioaktywnych. Wszystkie te fale mają tę samą naturę i prędkość rozchodzenia się, a różnią je tylko częstotliwości i długości fal oraz sposoby ich wytwarzania i odbioru. Światło wyróżnia się jedynie tym, że jego odbiorcą jest oko ludzkie. Długość fali promieniowania elektromagnetycznego wynosi od 380 do 760 nm. Ludzki narząd wzroku nie jest jednakowo wrażliwy na wszystkie długości fali promieniowania widzialnego – największą wrażliwość wykazuje na środkowe długości w podanym zakresie, a więc około 550 nm.

Zmianie długości fali towarzyszy również zmiana odczucia barwy światła. Każdej, bowiem długości fali odpowiada inna barwa promieniowania. Światło dzienne zawiera promieniowanie o wszystkich barwach tęczy – od ciemnoczerwonej do fioletowej. Długość fali, której odpowiada największa wrażliwość oka (550 nm), przypada na promieniowanie o barwie zielonej i żółtawej.

Światło, obok narządu wzroku i oglądanego przedmiotu, bierze czynny udział w procesie widzenia. Światło, odbite od oglądanego przedmiotu, przechodzi przez rogówkę oka, następnie przez otwór w tęczówce zwany źrenicą, potem przez soczewkę i ciałko szkliste i pada na siatkówkę, zbudowaną z czułych na światło i barwę receptorów: czopków i pręcików. Tutaj bodziec świetlny zostaje zmieniony na impuls nerwowy, przekazywany przez nerw wzrokowy do mózgu.