Choroby weneryczne

Choroby weneryczne



Spis treści


1. Co to są choroby weneryczne
2. Bakteryjne choroby przenoszone drogą płciową
2.1 rzeżączka
2.2 kiła
2.3 ziarnica weneryczna
2.4 wrzód weneryczny
3. Wirusowe choroby przenoszone drogą płciową
3.1 AIDS
3.2 Opryszczka
3.3 Wirusowe zapalenie wątroby
3.4 kłykciny kończyste
3.5 mięczak zakaźny
4. Pasożytnicze choroby przenoszone drogą płciową
4.1 świerzb
4.2 wszawica łonowa
5. Choroby przenoszone drogą płciową wywołane przez pierwotniaki i
Grzyby
5.1 rzęsistkowica
5.2 drożdżyce
6. Zapobieganie i leczenie chorób przenoszonych drogą płciową
7. Bibliografia



Ad.1 Co to są choroby weneryczne

Choroby przenoszone drogą płciową, dawniej zwane chorobami wenerycznymi, ogólna nazwa chorób, które są przenoszone z partnera na partnera w czasie stosunku seksualnego.
Do najbardziej rozpowszechnionych należą: kiła, rzęsistkowica, rzeżączka, wrzód miękki, AIDS, zapalenie wątroby (typu B, C, D, E), kłykciny kończyste, wirusowe zapalenie cewki moczowej, wszawica łonowa, świerzb.
Nazwa \"choroby weneryczne\" pochodzi od imienia rzymskiej bogini miłości - Wenery. Wskazuje to na związek tych chorób z aktywnością seksualną. Jakkolwiek Wenera była boginią miłości, to choroby weneryczne kojarzą się z czymś wulgarnym i brudnym. Tego typu nastawienie utrudniało zwalczanie tych chorób, dlatego Światowa Organizacja Zdrowia zaleciła stosowanie innej nazwy - choroby przenoszone drogą płciową.

Ad.2 Bakteryjne choroby przenoszone drogą płciową


Ad.2.1 Rzeżączka
Rzeżączka jest chorobą przenoszoną drogą płciową, którą wywołuje bakteria - dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoe). U mężczyzn rzeżączka objawia się ropnym wyciekiem z cewki moczowej i bólem przy oddawaniu moczu, rzadziej występuje tkliwość lub obrzęk jąder i najądrzy. U kobiet w połowie przypadków rzeżączka przebiega bezobjawowo, zaś w pozostałych 50% objawem zakażenia jest śluzowo-ropny wyciek z szyjki macicy oraz bóle i pobolewania podbrzusza, często występują również krwawienia błony śluzowej dróg rodnych przy podrażnieniu mechanicznym i krwawienia międzymiesiączkowe. Również u części kobiet rozwija się zapalenie dróg moczowych manifestujące się bolesnym oddawaniem moczu. Nie leczona rzeżączka rozprzestrzenia się wywołując u mężczyzn zapalenie prostaty i najądrzy zaś u kobiet zakażenie błony śluzowej macicy a w dalszej kolejności innych narządów miednicy mniejszej. Rozsiew bakterii do krwi prowadzi do wystąpienia objawów ze strony odległych narządów, wywołując zapalenie dużych stawów, ścięgien oraz zmiany skórne. W zależności od drogi zakażenia rzeżączka może także powodować zapalenie gardła, które u obu płci jest w 90% przypadków bezobjawowe. Rozpoznanie rzeżączki wymaga potwierdzenia w badaniu bakteriologicznym. W tym celu u mężczyzn powinno się pobierać wymaz z cewki moczowej a u kobiet z szyjki macicy. Rzeżączka jest łatwo wyleczalna, często wystarczy nawet jednokrotne podanie odpowiednio dobranego antybiotyku. Niepokojące objawy powinny skłonić chorego do szybkiego zgłoszenia się do lekarza gdyż leczenie jest krótkie i mało kłopotliwe a zbyt późne rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia rzeżączki może prowadzić do niepłodności. Badaniu i leczeniu powinno się poddać także wszystkich niedawnych partnerów osoby chorej.

Ad. 2.2 Kiła

Kiła –(syfilis)– choroba przenoszona drogą płciową, wywoływana przez bakterię krętek blady. Po trzech tygodniach od zakażenia, na narządach płciowych pojawia się mały, pojedynczy, bezbolesny szankier – krater zawierający krętki, w fazie drugiej choroby następuje wysypka, trzecia faza kiły pojawia się po wielu latach, dochodzi wówczas do zajęcia układu nerwowego ( kiła układu nerwowego) i dużych tętnic ( kiła układu krążenia).
Objawy
Po trzech tygodniach od zakażenia, na narządach płciowych pojawia się mały, pojedynczy, bezbolesny szankier – krater zawierający krętki, w fazie drugiej choroby następuje wysypka, trzecia faza kiły pojawia się po wielu latach, dochodzi wówczas do zajęcia układu nerwowego ( kiła układu nerwowego) i dużych tętnic ( kiła układu krążenia).
Leczenie
We wczesnym stadium choroba leczona jest antybiotykami, najczęściej penicyliną. W przypadkach uczuleń stosuje się tetracyklinę lub erytromycynę.
Kiła wrodzona

Ta bardzo ciężka postać choroby rozwija się u około 40-70% dzieci urodzonych przez zakażoną i nie leczoną kobietę. Co więcej, 1/4 wszystkich przypadków ciąż u takich pacjentek skończy się poronieniem, obumarciem płodu lub śmiercią noworodka zaraz po urodzeniu.

Choroba jest bardzo niebezpieczna, ponieważ najczęściej objawy nie występują od razu po urodzeniu, ale w kilka tygodni lub miesięcy później. Wówczas mogą pojawić się zmiany skórne, gorączka, powiększenie wątroby i śledziony, żółtaczka, niedokrwistość i wiele innych objawów. Dziecko jest tak samo zakaźne jak chora osoba dorosła i jego pielęgnacja wymaga dużej ostrożności.

Na szczęście rzadko zdarza się już taka sytuacja, w której choroba pozostaje nierozpoznana i przechodzi w późne stadium.

Wtedy u nastolatka mogą pojawić się nieodwracalne uszkodzenia kości, zębów, oczu, uszu, a co gorsza mózgu i innych części układu nerwowego.


Ad. 2.3 Ziarnica weneryczna
najczęściej występuje w krajach tropikalnych. Objawem są pęcherzyki lub grudki na narządach płciowych, stany zapalne węzłów chłonnych, ropnie, bóle stawowe;
Ad.2.4 Wrzód weneryczny
Wrzód weneryczny (wrzód miękki, sznkroid, szankier miękki) - choroba zakaźna, przenoszona drogą płciową, której czynnikiem etiologicznym są Gram-ujemne pałeczki Ducreya.Wrzód weneryczny zaliczany jest do chorób wenerycznych. Okres wylęgania trwa 3-7 dni. Po zakażeniu na narządach płciowych tworzy się krosta, przekształcająca się następnie w bardzo bolesne i ropne owrzodzenie, o dnie i brzegach miękkich i podminowanych, otoczone zapalną obwódką, w którego najbliższym sąsiedztwie mogą powstawać liczne, nowe wrzody. U części chorych rozwijają się powikłania w postaci ropnego zapalenia, z towarzyszącym rozpadem pachwinowych węzłów chłonnych, zwykle po jednej stronie. Leczenie antybiotykami; koniecznie badanie partnerów seksualnych i obserwacja chorego przez 3 miesiące po leczeniu


Ad.3 Wirusowe choroby przenoszone drogą płciową

Ad.3.1 AIDS

AIDS - przyczyną choroby są dwa typy wirusów HIV: HIV-1, odkryty w 1983 i HIV-2, odkryty w 1986. Różnią się budową, a także czasem wystąpienia objawów AIDS od zakażenia wirusem. W przypadku zakażenia wirusem HIV-2 czas ten jest dwukrotnie dłuższy i wynosi około 20 lat. W Polsce nie stwierdzono dotąd wirusa HIV-2.
HIV wnika do organizmu człowieka następującymi drogami: przez przetoczenie zakażonej krwi lub preparatów krwiopochodnych; przez skażone igły i strzykawki użyte przez osobę zakażoną, to samo dotyczy instrumentów tnących, chirurgicznych, stomatologicznych, brzytew fryzjerskich, cążek do paznokci itp., (jeżeli nie były sterylizowane przed użyciem lub, gdy sterylizacja była niedokładna); zakażenie dziecka w czasie ciąży, porodu, karmienia piersią przez zakażoną matkę; często drogą zakażenia jest stosunek seksualny z zakażoną osobą (ten typ zakażenia najczęściej jest spotykany u narkomanów), bez zabezpieczenia w postaci prezerwatywy, przy czym najbardziej ryzykowną formą kontaktów seksualnych są kontakty analne (doodbytnicze). W celu przeciwdziałania takiemu zakażeniu zaleca się stosowanie specjalnych prezerwatyw do kontaktów analnych, są one grubsze i mocniejsze.

Po wniknięciu wirusa HIV do organizmu okres wylęgania zakażenia trwa kilka tygodni. Następnie pojawiają się objawy ostrego zakażenia HIV trwające kilka dni lub tygodni. Objawy są nietypowe: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, bóle mięśni i stawów, bóle głowy, wysypka. We krwi osób zakażonych za pomocą specjalnych testów można wykryć przeciwciała anty-HIV. Po ustąpieniu objawów ostrych, organizm przechodzi w fazę zakażenia bezobjawowego, które trwa średnio do 10 lat. Osoby chore czują się dobrze, ale w tym czasie zakażają innych. Po kilku latach pojawiają się późne objawy choroby AIDS wiążące się z postępującym zanikiem odporności.

Budowa wirusa HIV.


Stąd właśnie wzięła się nazwa AIDS - zespół nabytego niedoboru odporności. Objawy późne: gorączka, chudnięcie, silne pocenie się, męczliwość, uporczywy kaszel, bóle stawowe i mięśniowe, duszność, stany zapalne jamy ustnej, biegunki, zaburzenia psychiczne i neurologiczne. Przyczyną zgonu jest postępujące wyniszczenie organizmu. Dane epidemiologiczne: od początku epidemii AIDS zmarło na świecie około 12 milionów osób, a zakażonych jest 43 miliony. W Polsce liczba zakażonych (ujawnionych) przekroczyła 5 tysięcy, a chorych na AIDS - 600. Aby uniknąć AIDS należy stosować zasady tzw. bezpiecznego seksu, czyli związek z jednym partnerem, stosowanie prezerwatyw;


Atak wirusa HIV na komórki organizmu


Ad.3.2 Opryszczka

Opryszczka może umiejscawiać się także na narządach płciowych (herpes genitalis). Wywoływana jest zwykle przez wirus HSV2, a zakażenie występuje w wieku dorosłym poprzez kontakt seksualny (jedna z chorób przenoszonych drogą płciową).
U mężczyzn dotyczy żołędzi i napletka, czasem również są zmiany w cewce moczowej, powodując utrudnienie lub uniemożliwienie oddawania moczu. U kobiet zmiany pojawiają się na wargach sromowych, w pochwie, kroczu, czasami na wewnętrznej powierzchni ud a także na szyjce macicy; niekiedy zajęte są pośladki. Uważa się, że zakażenie HSV2 u kobiet zwiększa ryzyko raka szyjki macicy. U uprawiających seks analny może rozwinąć się zakażenie odbytnicy. Powikłaniem zakażenia HSV2 u tej ostatniej grupy jest zapalenie opon mózgowo-
Zakażenie wrodzone
Zakażenia noworodków najczęściej są spowodowane przez HSV-2, czyli wirusa pochodzącego z dróg rodnych kobiety, ma to miejsce podczas porodu drogą naturalną. Dlatego też zakażenie u kobiet w ciąży jest wskazaniem do cięcia cesarskiego. Skutkiem tych zakażeń mogą być niegroźne zmiany pęcherzykowe rozsiane na skórze, ale także mogą być ciężkie zakażenia mózgu, wątroby i innych narządów prowadzące do śmierci.

Ad.3.3 Wirusowe zapalenie wątroby

Wirusowe zapalenie wątroby - zakażenie może nastąpić drogą płciową. Okres wylęgania się choroby trwa od kilku dni do kilku miesięcy. Pojawiają się objawy przypominające grypę, odbarwione stolce, ciemny mocz, zażółcenie oczu, skóry. W cięższych przypadkach rozwija się przewlekłe zapalenie wątroby;

Ad.3.4 Kłykciny kończyste

Wywołuje wirus brodawczaka ludzkiego. Zależnie od typu kontaktów seksualnych zakażenie może obejmować usta, podniebienie, język, narządy płciowe, odbyt. Charakterystycznym objawem są kalafiorowate brodawki zwane kłykcinami kończystymi

Ad.4 Pasożytnicze choroby przenoszone drogą płciową

Ad. 4.1 Świerzb
Choroba ta jest wywoływana przez stawonoga - Świerzbowca ludzkiego /Sarcoptes scabiei/. Zapłodniona samica świerzbowca drąży w naskórku człowieka ślepo zakończony \"korytarz\", na którego końcu codziennie składa kilka jaj. Z jaj wylęgają się larwy, które w ciągu 3 tygodni osiągają dojrzałość. Zakażenie świerzbowcem może nastąpić albo w sposób bezpośredni od chorej osoby, albo w sposób pośredni za pomocą przedmiotów (pościeli, ubrań, maskotek), na których znajdują się zapłodnione samice. Najgroźniejszą postacią choroby jest tzw. Świerzb norweski, który dotyka osoby z obniżoną odpornością i dla których życia stanowi zagrożenie. W tej postaci choroby duże powierzchnie skóry są objęte procesem chorobowym. Zmiany te mogą przypominać łuszczycę. Typowej postaci zmiany najczęściej występują na bocznych powierzchniach palców rąk, w zgięciach i fałdach skórnych (wilgotno i ciepło), w okolicy pępka, oraz brodawek sutkowych, w okolicach płciowych i na pośladkach. Podstawową dolegliwością jest uporczywy świąd, nasilający się w godzinach nocnych, co jest efektem rozgrzania się w pościeli i związanego z tym uaktywnienia się pasożyta.Uporczywy świąd jest przyczyną drapania, w którego efekcie powstają zadrapania, tzw. przeczosy, oraz dochodzi do wtórnych zakażeń bakteryjnych.Świerzbowca najczęściej leczy się wcierając emulsję, lub żel zawierający substancję o nazwie Lindan. Specyfik wciera się na noc, po wcześniejszej kąpieli. Kuracja trwa 3 dni, lecz ze względu na toksyczność preparatu nie może być stosowana u kobiet i dzieci poniżej 6 roku życia.

Ad.4.2 Wszawica łonowa
Ta bar Ta bardzo nie miła i niezbyt częsta, ale przenoszona przed wszystkim poprzez Wciąż dość często spotykana w Polsce choroba pasożytnicza z grupy chorób przenoszonych drogą płciową. Wywołuje ją a pasożyt, wesz łonowa (nazywana także mendą), mniejsza od wszy głowowej i odzieżowej, trudno dostrzegalna, mało ruchliwa, częściowo ukryta w meszku włosowym; łatwiej można zauważyć jajeczka (gnidy) przyklejone do włosów. Zakażenie następuje z reguły bezpośrednie w czasie kontaktu płciowego, rzadko przez ręcznik, bieliznę lub pościel. Zapłodniona samiczka składa jajeczka, z których po tygodniu wylęgają się larwy, osiągające dojrzałość w ciągu następnego tygodnia Najbardziej charakterystycznym objawem jest intensywny świąd wzgórka łonowego, gdyż tam przede wszystkim umiejscawiają się pasożyty. Czasami, zwłaszcza u osób silnie owłosionych, mogą być zajęte uda, brzuch, doły pachowe. Pasożyty są, jak wspomniano, trudno dostrzegalne; na bieliźnie można zauważyć punkcikowate czarne plamki krwi i kału. Leczenie środkami zewnętrznymi najlepiej przeprowadzić w poradni dermatologicznej, gdyż istnieje wiele leków, które można nabyć tylko na receptę. Ścięcie włosów na wzgórku łonowym nie jest wówczas konieczne. Jednocześnie musi być leczony partner, by uniknąć wzajemnego zakażania

Ad. 5Choroby przenoszone drogą płciową wywołane przez pierwotniaki i
Grzyby

Ad.5.1. Rzęsistkowica

Jest najbardziej rozpowszechnioną w świecie chorobą przenoszoną drogą płciową. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia liczbę zakażeń na ok. 120 milionów rocznie. Czynnikiem wywołującym jest
Pierwotniak tzw. rzęsistek pochwy (jednokomórkowy pasożyt) u kobiet umiejscawia się przede wszystkim w pochwie, u mężczyzn w cewce moczowej. Ogromna większość przypadków rzęsistkowicy jest przeniesiona przez stosunki seksualne. Możliwe jest jednak także zakażenie przez ręczniki, bieliznę i przybory toaletowe, gdyż rzęsistki mogą przeżyć kilka godzin w wilgotnym środowisku
U mężczyzn - może występować zapalenie cewki moczowej z wydzieliną, a niekiedy zapalenie worka napletkowego, najczęściej jednak zakażenie przebiega bezobjawowo.
U kobiet - występuje zapalenie pochwy, objawiające się żółto pienistymi upławami, dokuczliwym świądem i pieczeniem, rzadziej zakażenie bywa bezobjawowe.
Leczenie Powinno być jednoczesne u obojga partnerów, bowiem nie leczony partner może być źródłem ponownego zakażenia, nawet w przypadku braku objawów. Najczęstszym lekiem stosowanym jest Metronidazol


Ad.5.2 Drożdżyca

Drożdżyca (kandydoza), jest to infekcja grzybicza atakująca skórę i błony śluzowe (np. jamę ustną, pochwę). Wywołują ją grzyby zwane drożdżakami. Zakażenie rozwija się przeważnie wtedy, gdy siły obronne organizmu są osłabione lub w następstwie leczenia antybiotykami, niszczącymi bakterie, które hamują nadmierne rozmnażanie się grzybów. Występuje ono pospolicie u niemowląt (patrz pleśniawki), osób starszych oraz u osób z przewlekłymi schorzeniami, ale nie jest poważnym problemem. Jednak objawy drożdżycy są często mylone z objawami chorób wenerycznych (np. z rzeżączką).
Objawy

U niemowląt:
Białe plamy na wewnętrznej stronie policzków lub na języku (pleśniawki).
Czerwona wysypka ze złuszczającymi się, białymi pasmami na pośladkach, narządach płciowych i w pachwinach. Schorzeniu zwykle towarzyszą odparzenia.

U mężczyzn:
Czerwone, obrzmiałe narządy płciowe, zwłaszcza żołądź członka.
Czerwona wysypka z łuszczącymi się, białymi pasmami w okolicach narządów płciowych (odbyt, pachwiny, członek).
Gęsta, podobna do ropy, wydzielina z członka.
Tkliwość w okolicy narządów płciowych, ból przy stosunku.

U kobiet:
Niekiedy brak objawów.
Gęsta, biała wydzielina z pochwy, z wyglądu podobna do twarogu.
Zaczerwienienie, świąd i tkliwość wokół pochwy i odbytu.
Uczucie pieczenia w pochwie; ból przy stosunku.
Dyskomfort przy oddawaniu moczu.
Czerwona wysypka z białymi, łuszczącymi się pasmami pod piersiami.
Przyczyny
Infekcja drożdżakami Candida albicans.
Drożdżaki są zwykle obecne w jamie ustnej i narządach płciowych wraz z nieszkodliwymi bakteriami, które kontrolują ich rozmnażanie się. Gdy równowaga zostaje zachwiana, dochodzi do rozwoju drożdżycy. Infekcja może zostać wywołana przez:
Stosowanie antybiotyków, które niszczą zarówno szkodliwe, jak i nieszkodliwe bakterie.
Niektóre choroby, (np. AIDS), leki (np. leki immunosupresyjne) lub stan wyczerpania, który obniża odporność.
Uszkodzenia spowodowane w trakcie stosunku seksualnego, wskutek wysypki lub zadrapania.
Zmiany hormonalne, spowodowane przyjmowaniem doustnych środków antykoncepcyjnych i ciążą.
Cukrzycę.
Anemię z niedoboru żelaza.
Noszenie obcisłych majtek, slipów i nylonowej bielizny, która zatrzymuje wilgoć.
W terapii choroby drożdżycy narządów płciowych ważne jest to, aby leczyć jednocześnie obydwoje partnerów. Bez względu na to, który z nich zachorował pierwszy, jakie było źródło zakażenia oraz dolegliwości.

W leczeniu miejscowym stosuje się tabletki dopochwowe, globulki, kremy, żele i tampony. W zależności od danego preparatu terapia trwa 3-14 dni. Niektóre leki wykorzystuje się jednorazowo w wysokiej dawce


Ad. 6 Zapobieganie i leczenie chorób przenoszonych drogą płciową

Zapobieganie i leczenie chorób przenoszonych drogą płciową edukacja i unikanie ryzykownych zachowań seksualnych, związek z jednym partnerem, stosowanie prezerwatyw przez osoby zmieniające partnerów, leczenie objawów chorobowych przez specjalistów chorób skórnych (dermatologów). Wprawdzie liczba skutecznych leków stale się powiększa, a większość chorób przenoszonych drogą płciową jest uleczalnych, należy jednak pamiętać, że: nie ma dotąd skutecznego leczenia AIDS; niektóre wirusy i bakterie są odporne na stosowane leki i leczenie jest w tych przypadkach długotrwałe.Należy pamiętać, że każdą chorobę w początkowym stadium da się wyleczyć. Ważne jest, aby nie zaniedbać niepokojących objawów. Zlekceważenie małych symptomów chorobowych może przerodzić się w poważne choroby przewlekłe. A to krok do powstania nowotworów czy do niepłodności. Warto chociażby dla własnego komfortu psychicznego zgłosić się do ginekologa z niewielkim objawem niepokojącym nas.



Ad.7 Bibliografia

1.”Encyklopedia zdrowia” pod redakcją Witolda S. Gumułki i Wojciecha Rewerskiego
Wydawnictwo Naukowe PWN
2. „Rodzinna encyklopedia zdrowia” Wydawca Reader’sDigest Przegląd
3. „Co się dzieje z moim ciałem” Wydawnictwo W.A.B.
4. Źródła internetowe http://www.chzgoda.p


PS W ZALACZNIKU JETS TA PRACA I SA TAM OBRAZKI!!!!