Antenor jako wzór postawy obywatelskiej

Antenor jest członkiem zasiadającym w radzie króla Troi Priama. Rada ma podjąć decyzję o tym czy uwolnić żonę greckiego króla – Helenę – porwaną przez Aleksandra (Parysa) i oddać ją w ręce greckich posłów.
Antenor jako patriota dbający o dobro kraju uważa, że należy oddać królową Grekom i uniknąć tym samym wojny. Aleksander natomiast usilnie chce dowieść swoich racji i przesyła podarunki większości członkom rady, by zagłosowali na jego korzyść.
Antenor w tej sytuacji przyjmuje podarunki lecz nie zmienia decyzji. Aleksander oskarża go o to, że przyjął upominki od Greków mówiąc: „(…) dary bierzesz od Greków zwłaszcza”. Antenor nadal jest nieprzekupny, nawet, gdy Parys powołuję się na przyjaźń, jaka jest między nimi: „Przyjacielowi więcej niźli prawdzie chcieć służyć zda się przeciw przystojności” - nadal uważa, że najważniejsze jest dla niego dobro kraju.
Wykazuje wielką mądrość i odwagę prowadząc umiejętną rozmowę z Aleksandrem powołując się na wartości takie jak sprawiedliwość, prawda, sumienie; nie ulega jego szantażom, tym samym sprzeciwiając się królewiczowi.
Dalej broni swoich racji podczas rady twierdząc, że Aleksander obraził greckiego króla porywając mu żonę. „Niechże się tak Aleksander drogo nie żeni” – twierdzi, że nie można własnych, osobistych racji dochodzić kosztem ojczyzny. Radzi by Aleksander nie zapłacił upadkiem kraju, za swoje szczęście, wciąż zależy mu na dobru kraju, stara się jak może by go uchronić od wojny.
Liczy się dla niego poszanowanie prawa oraz kraju. Potrafi przedstawić swoje racje krótko i zwięźle je argumentując. „Aleksander, w Grecyjej gościem domu będąc (…) żonę mu wziął i przywłaszczył sobie” – przypomniał Parysowi, że to on dopuścił się złamania świętego prawa gościnności. Uważa, że Grecy mają słuszność, żądając sprawiedliwości i dlatego Trojanie powinni oddać im Helenę, ponieważ „to też niewątpliwa, że Grekowie Heleny nie tylko przez posły, ale i przez miecz domagać się będą”. Natomiast Ikateon – jeden z przeciwników Antenora – uważał, że oni mają prawo do wojny z Grekami, gdyż oni sami dawniej dopuścili się takiego zgwałcenia prawa porywając Medeę. Antenor zaś uważa, że nie można przypominać starych krzywd by usprawiedliwić swe działania, wykazując tym samym, że jest odpowiedzialnym i rozsądnym politykiem.
Niestety, jego argumenty nie wystarczają i zostaje podjęta decyzja o zatrzymaniu greckiej królowej, przez co Trojanie skazują się na wojnę z Grecją.
Nawet po podjęciu sprzecznej z jego poglądami decyzji, Antenor nie unosi się dumą i nadal stara się służyć swemu kraju najlepiej jak tylko może – radzi królowi Priamowi jak najszybciej zebrać radę, która by podjęła decyzje co do obrony państwa.
Postać Antenora może jak najbardziej uchodzić za wzór postawy obywatelskiej tak samo dla polityków współczesnych, jak i zwykłych obywateli. Jest patriotą, który najwyżej stawia dobro państwa, nie własne. Uważa, że nie można dla własnych celów poświęcać interesów państwa, a wręcz przeciwnie. We współczesnym świecie przydałby się nam taki nieprzekupny, patriotyczny Antenor, który dba o dobro państwa.