Parafilie

Parafilia, inaczej dewiacja – zaburzenie preferencji seksualnych; utrwalone zachowanie seksualne, które kształtuje się w rozwoju na skutek oddziaływania bodźców kojarzących się ze stanami silnego podniecenia. Elementy strukturalne zachowania parafilnego, które umożliwiają jednostce osiągnięcie satysfakcji na poziomie psychicznym (czyli zaspokajają potrzeby seksualne) jednocześnie wykluczają spełnienie biologicznej (prokreacja) lub społecznej (tworzenie więzi) funkcji zachowania seksualnego.

Parafilie ograniczają zachowania seksualne, jeżeli występuje:
• niedojrzałość seksualna,
• brak obustronnej akceptacji,
• brak dążenia do zaspokojenia obu partnerów,
• zagrożenie zdrowia.

Normy seksuologiczne dotyczą także kontekstu sytuacyjnego, układu partnerskiego, a także kontekstu kulturowego.

Najczęściej parafilie dzieli się w zależności od konieczności osiągania satysfakcji seksualnej w zakresie obiektu i w zakresie sposobu realizacji oraz na nietypowe odchylenia.

Należy zaznaczyć, że ze względu na różnorodność ludzkich zachowań seksualnych, nie jest możliwe stworzenie pełnej i wyczerpującej listy parafilii. Znaczna część spośród parafilii wymienianych w źródłach niemedycznych nie ma jednak znaczenia klinicznego ani społecznego, lub wręcz oparta jest tylko na popularnych domniemaniach czy fantazji autora (do tej kategorii może zaliczać się m.in. dendrofilia).

Przykładowa klasyfikacja parafilii

Poniżej przedstawiono klasyfikację wg K. Imielińskiego, na podstawie ICD-10. Należy zaznaczyć, że nie jest to klasyfikacja jedyna i została tutaj podana jedynie jako przykład.

Parafilie w zakresie obiektu
• fetyszyzm
o nekrofilia
o koprofilia
o flatufilia
• pedofilia
• gerontofilia
• zoofilia

Parafilie w zakresie sposobu realizacji praktyk seksualnych
• sadyzm
• masochizm
• ekshibicjonizm
• frotteryzm, inaczej ocieractwo
• voyeuryzm, inaczej oglądactwo

Kwestie sporne

To co potocznie uważa się za dewiację lub zboczenie seksualne w dużym stopniu zależy od światopoglądu i norm społeczno-kulturowych danej populacji. Nawet w ramach jednego światopoglądu zachodzą często ewolucyjne zmiany włączające do tego pojęcia określone zachowania.

W ocenie potocznej za dewiacje seksualne często uznawane są też zabawy erotyczne takie jak: anilingus, bondage, bukkake czy kink, w seksuologii uznawane za praktyki normalne, jeśli nie stanowią wyłącznej formy zaspokajania popędu płciowego.

Do roku 1991 za parafilię uznawano homoseksualizm.

Zboczenia seksualne

Zboczenie seksualne – stan cechujący się stałym lub okresowym preferowaniem zachowania seksualnego, będącego w strukturalnej opozycji do spełnienia jego funkcji psychologicznej, przy potencjalnej możliwości spełnienia funkcji biologicznej lub społecznej[1].

Seksualne odchylenia patologiczne wyjaśniane są zależnie od teorii:
• badacze zorientowani antropologicznie kładą nacisk na elementy destrukcyjne zachowań seksualnych;
• egzystencjaliści uważają, ze istota zboczeń płciowych tkwi w zaburzeniu "jednoczenia się z drugim człowiekiem", ponieważ wyklucza się partnera jako osobę a zboczenie staje się przeciwieństwem miłości erotycznej;
• Hans Giese i P.G. Hesse stwierdzili, że ocena zboczenia zależy od tego "jakie możliwości ludzkie stoją pod znakiem zapytania", na ile destrukcja wymierzona jest w system normatywny.

Do zboczeń płciowych zalicza się:
• zachowania mające cechy psychopatologiczne
o seksualne zachowania nałogowe
 utrata zdolności niezależności od wrażeń zmysłowych, bodziec zmysłowy staje się sygnałem zapoczątkowującym cykl reakcji seksualnych bez względu na to od kogo pochodzi,
 wzrost częstotliwości z jednoczesnym obniżeniem satysfakji seksualnej, konsumpcja seksualna,
 anonimowość kontaktów seksualnych,
 okresowość naporu niepokoju seksualnego
 seks kompulsywny, czyli bardzo częste uprawianie stosunków płciowych wyłącznie w celu uniknięcia konieczności rozwiązywania problemów, powstających na przykład w małżeństwach z długim stażem,
o seksualne zachowania progresywne (występują także wówczas, gdy nie udała się integracja dewiacji z osobowością i doszło do przekształcenia dewiacji w zboczenie)
 rzeczywisty brak popędu i potrzeb seksualnych
 promiskuityzm

W praktyce rozpoznanie zboczenia płciowego opiera się na stwierdzeniu dominującego objawu, występującego w dewiacjach seksualnych w postaci stereotypowych zachowań seksualnych, któremu towarzyszą objawy wiodące. Niejednokrotnie patologie życia seksualnego współtowarzyszą zaburzeniom psychicznym.

Fetyszyzm zachowanie, polegające na uzyskiwaniu satysfakcji seksualnej w wyniku kontaktu z obiektem pobudzającym - fetyszem. Fetyszami mogą być wszystkie obiekty powodujące podniecenie seksualne drogą skojarzeń, np: części ciała, części odzieży, pewne cechy anatomiczne, które metodą imprintingu znalazły się w świadomości fetyszysty.

Fetyszyzm wg ICD-10
Wg definicji APA fetyszyzm to dewiacja seksualna (parafilia), będąca zaburzeniem w zakresie preferencji seksualnych. W ICD-10 F65.0, F65.1 (transwestytyzm fetyszystyczny), F65.2 (ekshibicjonizm), F65.3 (oglądactwo), F65.4 (pedofilia), F65.5 (sadomasochizm).

Strój króliczka: body z ogonkiem, pluszowe uszy i białe dodatki- bielizna tego rodzaju znajduje się w ofercie większości sexshopów
Kluczową cechą fetyszu jest jego oderwanie od właściwego obiektu seksualnego. W normie wiele cech czy przedmiotów powoduje podniecenie seksualne, gdyż są powiązane z obiektem seksualnym i to właśnie dzięki niemu uzyskują swoje znacznie; przedmioty i cechy przygotowują niejako do stosunku seksualnego. W fetyszyźmie fetysze stanowią wartość samą w sobie i cel sam w sobie. Ponadto charakterystyczne dla fetyszyzmu jest pewne uwiązanie do jednego rodzaju przedmiotów czy cech: fetyszystę podnieca zwykle jeden i ten sam obiekt. W normie seksualnej podniecających jest zwykle wiele obiektów i zmieniają się one w czasie.

Powszechnie uważa się, że fetyszyzm występuje prawie wyłącznie u mężczyzn. Chociaż inne badania wskazują, że 22% mężczyzn oraz 18% kobiet ujawnia preferencje fetyszystowskie a odpowiednio 11% i 6% miało doświadczenia z fetyszyzmem.

Fetyszyzm a parafilia - problemy definicyjne
Istnieje bardzo wiele definicji oraz linii demarkacyjnych odróżniających lub łączących fetyszyzm z parafilią. Wg klasyfikacji i opisu Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego fetyszyzm jest formą dewiacji (parafilii), czyli zaburzenia seksualnego a uzyskanie satysfakcji seksualnej dostępne jest niemal wyłącznie na drodze niezależnych od woli, nietypowych i nieakceptowanych społecznie zachowań.

Jednocześnie prowadzone badania podają, że 69 % fetyszystów ma stałe związki heteroseksualne pozbawione wszelkich elementów dewiacyjności. Ponadto społeczne akceptowanie różnych zachowań seksualnych ulega ciągłej zmianie i w wielu wypadkach nie jest postrzagane jako dewiacyjne. W związku z tym przyjmuje się, że pojęcie fetyszyzmu może, poza rozpowszechnioną definicją ICD-10, oznaczać także najbardziej rozpowszechnioną formę zachowań człowieka w której granice między normą a patologią są trudne do ustalenia, np. choć fetyszyzm piersi może być zaburzeniem, to jest też powszechnie akceptowanym źródłem podniecenia. Jednak jeśli jedynie piersi pozwalają uzyskać satysfakcję seksualną danej osobie, to z pewnością jest to symptom dewiacyjności.

Rodzaje fetyszyzmu

Niemal każdy przedmiot lub sytuacja może stać się dla człowieka obiektem fetyszu. W literaturze fachowej oraz w mediach często pojawiają się terminy opisujące specyficzne przypadki fetyszyzmu, lecz tylko część z nich ma jakiekolwiek znaczenie medyczne, a część wystąpiła albo tylko w pojedynczych udokumentowanych przypadkach, albo opiera się wyłącznie na przekazach anegdotycznych.

Poniżej znajduje się zestawienie spotykanych terminów:
• fetyszyzm - dewiacja seksualna wyrażająca się potrzebą seksualną (popędem płciowym) ukierunkowanym na jakiś przedmiot nieożywiony, na rzecz, często na część garderoby
• agalmatofilia - bodźcem seksualnym są pomniki i rzeźby,
• agorafilia - bodźcem seksualnym są miejsca publiczne,
• agreksofilia - bodźcem seksualnym jest podsłuchiwanie przebiegu kontaktu seksualnego innych osób,
• akrofilia - bodźcem seksualnym jest wysokość,
• albutofilia - bodźcem seksualnym jest woda,
• altocalciphilia - fetyszem są wysokie obcasy,
• amaurofilia - bodźcem seksualnym jest współżycie seksualne w ciemnościach, gdy partner ma zamknięte oczy,
• anaclitism - fetyszem są dziecięce przedmioty,
o autonepiofilia - fetyszem są pieluszki,
• anastemafilia - fetyszem jest niski wzrost partnera,
• andromimetofilia - bodźcem seksualnym są kobiety udające mężczyzn,
• arachnefilia - bodźcem seksualnym są pająki,
• autagonistofilia - bodźcem erotycznym jest sceniczność,
• autofetyszyzm - fetyszem jest własne ciało lub jakaś jego część,
o autoskopofilia - bodźcem seksualnym jest oglądanie własnego ciała, narządów płciowych,
• autopedofilia - bodźcem seksualnym jest potrzeba bycia traktowanym jako dziecko,
• choreofilia - fetyszem jest taniec,
• dendrofilia - fetyszem jest drzewo,
• dorafilia – podniecenie wywołuje zwierzęce futro lub skóra,
• dysmorfofilia - dewiacja związana z partnerami zdeformowanymi lub upośledzonymi psychicznie,
• ekshibicjonizm - jedna z najczęściej spotykanych dewiacji polegająca na osiąganiu satysfakcji seksualnej przez publiczne obnażanie własnych narządów rozrodczych,
• ekskrementofagia - dewiacja polegająca na osiąganiu satysfakcji seksualnej przez spożywanie wydalin partnera,
• emetofilia - fetyszem są wymioty,
• endytofilia - dewiacja polegająca na osiąganiu satysfakcji wyłącznie z ubranymi partnerami,
• entomofilia - bodźcem prowadzącym do osiągania satysfakcji seksualnej są insekty,
• flatufilia - bodźcem seksualnym są gazy jelitowe kierowane na twarz lub do ust partnera,
• fobofilia - podniecenie seksualne jest wywoływane przez bodźce lękowe,
• frotteuryzm (ocieractwo) - źródłem satysfakcji seksualnej jest ocieranie się mężczyzn o pośladki, piersi, rzadziej inne części ciała kobiet (bardzo często spotykane u chłopców w wieku dojrzewania),
• gerontofilia - rodzaj dewiacji polegający na osiąganiu satysfakcji seksualnej w wyniku współżycia z partnerem w wieku starczym,
• heterochromofilia - fetyszem jest odmienny kolor skóry partnera,
• hirsutofilia - fetysz związany z włosami,
• hodophilia - dewiacja polegająca na odczuwaniu przyjemności seksualnej podczas podróży,
• homeowestytyzm - dewiacja która polega na osiąganiu satysfakcji seksualnej przez nakładanie na siebie ubrania należącego do innej osoby,
• hygrofilia - bodźcami seksualnymi są wydzieliny ciała,
• hifefilia - dewiacja polegająca na dotykaniu skóry, włosów, futra,
• klaustrofilifobia - satysfakcja seksualna jest osiągana dzięki współżyciu w zamkniętych pomieszczeniach,
• kleptofilia - satysfakcja seksualna jest osiągana w trakcie popełniania kradzieży,
• klismafilia - satysfakcja seksualna jest osiągana poprzez wlewy doodbytnicze,
• koprofilia - bodźcem seksualnym jest kał i czynności związane z nim,
• ksenofilia - satysfakcję seksualną daje kontakt z zupełnie obcym, nieznanym,
• laktafilia - bodźcem seksualnym są wydzielające mleko piersi,
• moriafilia - dewiacja polegająca na odczuwaniu przyjemności seksualnej podczas opowiadania sprośnych dowcipów,
• mysofilia - fetyszem jest brud (własny, partnera, otoczenia),
• narratofilia - dewiacja w której rozmowy erotyczne prowokują wystąpienie reakcji seksualnej,
• nekrofilia - dewiacja seksualna polegająca na podejmowaniu obcowania płciowego z osobą zmarłą,
• okulofilia - fetysz związany z oczami,
• pediofilia - typ fetyszu związany z lalkami,
• pedofilia - dewiacja seksualna polegająca na odczuwaniu potrzeby kontaktów seksualnych z dziećmi,
o efebofilia - skłonność seksualna do dzieci płci męskiej,
o nimfofilia - potrzeba seksualna bądź skłonność seksualna dojrzałego mężczyzny ukierunkowana na dziewczęta we wczesnym okresie dojrzewania,
 parentofilia – skłonność seksualna do dziewic,
• pigmalionizm (piktofilia) - osiąganie stanu podniecenia płciowego na widok wizerunków, np. zdjęć, rzeźb, obrazów,
• pirolagnia - wyzwolenie reakcji seksualnej na widok ognia; może być niespodziewanym, epizodycznym przeżyciem lub formą dewiacji prowadzącą do piromanii seksualnej,
• podofilia - fetysz związany ze stopami,
• sadomasochizm - współistnienie potrzeb, fantazji i pragnień sadystycznych i masochistycznych,
o masochizm - dewiacja seksualna, w której istotną cechą jest czerpanie rozkoszy seksualnej w związku z niezwykle silną uległością i podporządkowaniem się drugiej osobie,
 alghedonia - przeżywanie rozkoszy podczas doznawaniu bólu,
 apotemnofilia - fetyszem jest własne okaleczone ciało,
 asfiksjofilia - bodźcem seksualnym jest niedotlenienie w wyniku duszenia się lub bycia duszonym,
 autonekrofilia - bodźcem seksualnym jest wyobrażanie siebie martwym,
 autossassinofilia - bodźcem seksualnym jest pozorowanie własnego zabójstwa,
 kandaulezizm - rzadko spotykana złożona dewiacja polegająca na łączeniu ekshibicjonizmu z masochizmem – fetyszem jest pokazywanie własnej, obnażonej partnerki seksualnej innym mężczyznom,
o sadyzm- dewiacja seksualna, w której odczuwa się podniecenie seksualne w wyniku zadawaniu partnerowi fizycznego i psychicznego bólu,
 dakryfilia - źródłem podniecenia jest prowokowanie łez u partnera, odmiana sadyzmu,
 eretofonofilia - skrajna postać sadyzmu, w której wyzwolenie seksualnej reakcji następuje podczas mordowania ofiary,
 nekrosadyzm - odmiana sadyzmu w jednej z jego krańcowych postaci. szczególnie niebezpieczna dewiacja seksualna. wyraża się śmiertelnym duszeniem,
 raptofilia - odmiana sadyzmu, polegająca na osiąganiu rozkoszy przez gwałcenie partnerów seksualnych,
 saliromania - skojarzenie sadyzmu z fetyszyzmem, polegające na celowym brudzeniu innej osoby w celu wyzwolenia reakcji seksualnej
 zoosadyzm - znęcanie się nad zwierzętami wywołujące reakcję seksualną,
• siderodromofilia - satysfakcję seksualną osiąga się przez współżycie w pociągach,
• sitofilia - satysfakcję seksualną osiąga się przez pobudzanie bodźcami wiążącymi się z jedzeniem,
• skatologia telefoniczna - osiąganie satysfakcji seksualnej w czasie prowadzenia rozmów telefonicznych o obscenicznej treści,
• somnofilia - zespół śpiącej księżniczki, przeżywanie satysfakcjonujących stosunków seksualnych jedynie podczas pozorowanego snu,
• stygmatofilia - szczególny pociąg do nakłuwania i/lub tatuowania siebie bądź partnera seksualnego, co warunkuje wyzwolenie reakcji seksualnej,
• symforofilia - przeżywanie w wyobraźni klęsk i katastrof żywiołowych lub innych, w których cierpią i giną ludzie, co wywołuje satysfakcję seksualna,
• urolalia - obsceniczne słownictwo związane z moczem używane w obecności partnera,
• wampiryzm seksualny - skrajna postać sadyzmu, gdzie rolę fetysza pełni krew partnera. satysfakcja seksualna osiągana jest najczęściej w wyniku nieszkodliwego ugryzienia lub zadrapania,
• zelofilia - typ dewiacji, w której satysfakcja seksualna jest osiągana wyłącznie na drodze fantazjowania,
• zoofetyszyzm - zaburzenia seksualne, polegające na osiąganiu satysfakcji seksualnej pod wpływem widoku partnerki seksualnej, ubranej w skórę lub futro zwierzęcia,
• zoofilia - rodzaj dewiacji seksualnej polegający na skierowaniu aktywności płciowej do zwierząt.

Pospolite fetysze
• stopy (małe stopy, np. w dawnych Chinach)
• włosy
• piersi (np. bardzo małe lub bardzo duże)
• bielizna (np. używana, satynowa lub koronkowa)
• inne elementy ubioru (rękawiczki, futro, buty)
• ubiory skórzane (najczęściej czarne, często nabijane ćwiekami)
• ubiory gumowe (przezroczyste, lateksowe)
• smoczki, pieluchy
• lycra (obcisłe stroje, często z błyszczących materiałów)
• łaskotki.

Akrotomofilia

Akrotomofilia - rodzaj dewiacji seksualnej polegającej na pobudzeniu erotycznym wywołanym widokiem osoby płci przeciwnej pozbawionej kończyny lub kończyn. Przeważnie dotyczy mężczyzn fascynujących się kalekimi kobietami. Osoba dotknięta tym rodzajem dewiacji może podniecać się nie tylko żywymi, kalekimi osobami ale również ich fotografiami lub nawet poprzez rozmyślania o takich osobach. Miejscem gdzie można znaleźć najwięcej informacji na ten temat jest internet. Szczególnie wiele stron poświęconych "amputee devotee" (tak nazywa się dewiantów) jest na stronach internetowych tworzonych w USA.

Arbeitsgemeinschaft Humane Sexualitt (AHS) - w niemiecka organizacja, mająca na celu zalegalizowanie stosunków seksualnych z nieletnimi. Twierdzi ona, że równouprawnione czynności seksualne wykonywane za obopólną zgodą pomiędzy dorosłymi i dziećmi nie powinny być karane, albowiem nie są szkodliwe. Na czele AHS znajduje się Johannes Gloetzner. Do dziś kilku działaczy tej organizacji zostało aresztowanych za czyny seksualne z małoletnimi poniżej lat czternastu.

Efebofilia (z gr. phebos - ten który zaczął pokwitać) - skłonność dorosłych osobników do kontaktów z dziećmi płci męskiej, które co prawda zakończyły dojrzewanie płciowe, ale wiek ich nie pozwala na stosunek seksualny ze względu na niezdolność rozumienia sytuacji.

Flatufilia - rzadko spotykana parafilia polegająca na odczuwaniu satysfakcji seksualnej wskutek wzdęć brzucha u partnera oraz gazów jelitowych partnera kierowanych na twarz lub do ust.
Partner flatufila (lub flatufilki) może osiągnąć wyżej wymienione stany np.: poprzez spożycie odpowiednich produktów (wywołujących u niego dane reakcje układu pokarmowego) przed kontaktem seksualnym.

Frotteryzm, ocieractwo - rodzaj zaburzenia seksualnego (parafilii), w którym jednostka odczuwa podniecenie seksualne dotykając lub ocierając się o ciało obcej osoby w zatłoczonych miejscach publicznych. Zaburzenie to dotyka głównie mężczyzn i uznawane jest za formę ekshibicjonizmu; niekiedy wiąże się z fetyszyzmem pośladków.

Gerontofilia to parafilia polegająca na osiąganie satysfakcji seksualnej w związku z osobami w wieku starczym. Dotyczy to także grupy dzieci, które fascynują się budową ciała osób dorosłych i inicjują z nimi zabawy seksualne. Gerontofilia, podobnie jak pedofilia może ujawnić się od najwcześniejszych lat.

Heterochromofilia to dewiacja seksualna polegająca na odczuwaniu satysfakcji seksualnej tylko w kontaktach z osobami o odmiennym kolorze skóry.

Hybristofilia - rodzaj parafilii, w której obiektem pożądania seksualnego są osoby, które popełniły przestępstwo. Często nakierowana na osoby, które w społecznym oddczuciu popełniły szczególnie brutalne zbrodnie, np. morderstwo czy gwałt.

Wielu przestępców odbywających kary więzienia otrzymuje listy od swoich wielbicieli/wielbicielek, co może być jednym z przejawów hybristofilii.
Koprofilia – dewiacja seksualna, w której zjadanie oraz kontakt z kałem własnym lub partnera jest źródłem podniecenia seksualnego (por. koprofagia, anilingus). Osoba uprawiająca koprofilię przeważnie jest także koprofagiem.

Masochizm - rodzaj zaburzenia preferencji seksualnych, w którym jednostka odczuwa podniecenie seksualne w sytuacjach, kiedy zadawany jest jej fizyczny i psychiczny ból lub gdy jest poniżana. Przeważającą większość masochistów (jak i sadystów) stanowią mężczyźni.

Masochiści odczuwają podniecenie seksualne podczas deptania (trampling), wiązania, bicia, picia moczu.
Nazwa masochizm pochodzi od nazwiska Leopolda Sachera-Masocha, popularnego, XIX-wiecznego powieściopisarza, którego bohaterki lub bohaterowie często byli poniżani seksualnie przez swych partnerów.

Alghedonia to przeżywanie rozkoszy w czasie doznawania bólu fizycznego (z wyłączeniem cierpienia psychicznego).

Nekrofilia, nekromania jest to dewiacja seksualna polegająca na zaspokajaniu popędu płciowego przez spółkowanie z umarłymi. Nazwa nekrofilia została wprowadzona przez H. Guislaina w połowie XIX w.
(1) Jest szczególnym przypadkiem fetyszyzmu, w którym rolę fetysza odgrywają zwłoki ludzkie. (2) Dewiacja ta może być skojarzona ze skłonnościami sadystycznymi i występować w postaci wampiryzmu. (3) Trzecią grupę osób, u których można diagnozować nekrofilię są osoby zawodowo kontaktujące się ze zwłokami, dla których profanacja zwłok może być wynikiem głodu seksualnego lub zastępczym działaniem seksualnym. Rysy nekrofilne mogą przejawiać się w skłonności do praktyk ze śpiącymi lub nieprzytomnymi (cechy tanatofilii). Profanacja zwłok w celach seksualnych może wiązać się także z: alkoholizmem, deficytem intelektualnym oraz zaburzeniami psychicznymi (jak schizofrenia czy nerwica natręctw).
W 1959 r. Spoerri zebrał 47 przypadków nekrofilii opisanych w całej literaturze światowej, z czego 3 nekrofilii właściwej czyli spółkowania ze zwłokami. Świadczy to o rzadkim występowaniu zaburzenia, a właściwie rzadko stawianej diagnozie.
The North American Man/Boy Love Association (NAMBLA) to organizacja w USA, mająca na celu zalegalizowanie stosunków seksualnych z nieletnimi.
Oglądactwo (podglądactwo, voyeuryzm, voyeurism) to dewiacja seksualna, będąca zaburzeniem w zakresie sposobu realizacji praktyk seksualnych. W ICD-10 zapisana jako F65.3.
Jest to utrwalona tendencja do podglądania praktyk seksualnych i zachowań intymnych bez wiedzy podglądanych osób, przy pozostaniu anonimowym. Prowadzi to zwykle do podniecenia seksualnego i masturbacji.
Agreksofilia to odmiana voyeuryzmu, polegająca na konieczności podsłuchiwania praktyk seksualnych innych osób dla osiągniecia satysfakcji seksualnej.
Pedofilia - popęd płciowy do osobników nie posiadających drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych
Statystycznie występuje częściej u mężczyzn niż kobiet.
Pedofilia jest w klasyfikacji ICD-10 zaburzeniem psychicznym i behawioralnym osób dorosłych (kody F60-F69), dokładniej dewiacją seksualną o kodzie F65.4.
Nimfofilia
Połączenie pedofilii oraz fetyszyzmu, w którym obiektem seksualnym są dla mężczyzn dziewczynki przed okresem dojrzewania. Porównaj z terminem: gerontofilia.
Partenofilia
Skłonność mężczyzn do dziewiczych partnerek. Często występuje z pedofilią.
Efebofilia
(od greckiego phebos - ten który zaczął pokwitać) - Skłonność dorosłych osobników do kontaktów z dziećmi, które co prawda zakończyły dojrzewanie płciowe, ale wiek ich nie pozwala na stosunek seksualny wedle obowiązującego prawa w danym kraju.
Korofilia
Skłonność dojrzałych kobiet do homoseksualnego kontaktu płciowego z młodymi partnerkami.
Pederastia
Skłonności dojrzałych mężczyzn do dojrzewających chłopców.
Pedofilia w Polsce nie jest czynem zabronionym. Kryminalizacja pedofilii jest niemożliwa z powodu:
• zasady prawa karnego, iż za myśli się nie karze (łac. cogitationis poenam nemo patitur), a pedofilia to m.in. zaburzenie psychiczne
• zasady określoności przestępstwa - nie ma dokładnie wyznaczonej granicy między stadiami rozwoju płciowego człowieka w których wystepują pierwszo- drugo- oraz trzeciorzędowe cechy płciowe
• co najważniejsze, pedofilia nie jest czynem, tylko zaburzeniem psychicznym i zachowania.
Ponadto stwierdzenie, że u danego osobnika występują pierwszo- drugo- lub trzeciorzędowe cechy płciowe wymaga wiedzy specjalistycznej.
Ustawodawca chcąc chronić osoby niedojrzałe fizycznie i psychicznie przed przedwczesnym rozpoczęciem życia seksualnego wprowadził sztywną granicę wiekową do której zachowania seksualne wobec nieletnich są karalne.
Karalne jest więc obcowanie płciowe z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszczanie się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadzanie jej do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania.
Aktywizm pedofilski
W ostatnich latach obserwuje się rozwój organizacji jawnie promujących pedofilię - organizacje te nazywają się stowarzyszeniami "dobrej pedofilii" a ich postępowanie pozytywną pedofilią – postawą wobec pedofilii, sugerującą istnienie jej pozytywnych stron. Zakładają m.in. strony internetowe, na których próbują usprawiedliwiać zachowania pedofilskie, twierdząc, że nie są one krzywdzące dla dzieci a nawet sprawiają im przyjemność.[1] Pierwszą osobą dowodzącą istnienia dobrej pedofili był dr Frits Bernard, który w talk show Phila Donahue przedstawił punkt widzenia dobrych pedofilów.
Grupy "dobrych pedofilów" działają szczególnie aktywnie w internecie, gdzie publikują rzekome dowody skłonności pedofilskich Janusza Korczaka czy Kornela Makuszyńskiego, liberalny stosunek do pedofilii antycznych Greków, czy obecność pedofilskich fascynacji w Lolicie Nabokowa.
W Holandii w 2006 roku grupa pedofilów założyła pierwszą na świecie partię polityczną, która ma dla nich wywalczyć obniżenie z 16 do 12 lat granicy wieku nieletnich, od której współżycie seksualne byłoby dozwolone. Nowa Partia na rzecz Miłości Bliźniego, Wolności i Różnorodności (PNVD), która postuluje również o liberalizację przepisów dotyczących sodomii, zmniejszenie wieku do 16 roku życia występowania osób w filmach pornograficznych, ekshibicjonizmu oraz darmowe przejazdy kolejowe.
Podofilia - osiąganie podniecenia i satysfakcji seksualnej podczas kontaktu ze stopami partnera. Spełnienie seksualne podofile osiagają przez dotykanie, całowanie, lizanie, łaskotanie, wąchanie stóp i palców u stóp partnera. Fetyszyści stóp mają swoje ulubione rodzaje stóp - szczupłe, grube, o wysokim podbiciu lub płaskie, z długimi lub krótkimi palcami. Fetyszyzm stóp wiąże się z nogami, butami, rajstopami i pończochami, które stanowią odrębne fetysze. Neurolog Vilayanur S. Ramachandran sugeruje, że fetyszyzm stóp wynika z tego, że stopy i genitalia są reprezentowane przez sąsiadujące ze sobą obszary w korze czuciowej mózgu. Fetyszyzm stóp jest częstym motywem w sztuce - przykładami są filmy Quentina Tarantino: Quentin's Tarantino Foot Fetish, a także prace polskich artystów: Feet Art.
Współcześnie często występującą formą podofilii jest footjob - zachowanie seksualne polegające na pobudzaniu penisa bosą lub rzadziej, obutą stopą, przez, w zależności od preferencji, partnera bądź partnerkę. Wiąże się to najczęściej z fetyszyzmem stóp u mężczyzny.

Sadomasochizm to parafilia w zakresie sposobu realizacji praktyk seksualnych, w klasyfikacji ICD-10 występująca pod tą nazwą, na którą składają się:
• sadyzm
• masochizm

Asfiksjofilia jest formą sadomasochizmu, polegającą na osiąganiu satysfakcji seksualnej w wyniku duszenia partnera, bądź bycia duszonym.

Sadyzm - rodzaj zaburzenia seksualnego (parafilii), w którym jednostka odczuwa podniecenie seksualne w wyniku zadawaniu partnerowi fizycznego i psychicznego bólu oraz upokarzania go. Jego przeciwieństwem jest masochizm, dlatego związki sado-masochistyczne mogą stanowić źródło satysfakcji dla obu stron. Przeważającą większość sadystów (jak i masochistów) stanowią mężczyźni.

Dość powszechne fantazje seksualne, których głównym motywem jest cierpienie i upokorzenie, nie wystarczają do stwierdzenia, że mamy do czynienia z sadyzmem.

Nazwa sadyzm pochodzi od nazwiska markiza de Sade, powieściopisarza żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku, który zasłynął barwnymi opisami praktyk sadomasochistycznych. Potocznie terminu sadyzm używa się nieprawidłowo także ogólnie na określenie okrucieństwa zadawanego człowiekowi, bez kontekstu seksualnego.

Sadyzm seksualny należy różnicować z okrucieństwem w kontaktach seksualnych, będących przejawem np. zaburzeń osobowości, jak np. psychopatia.

Transwestytyzm (eonizm) - jedno z zaburzeń identyfikacji płciowej, tendencja do identyfikowania się z płcią przeciwną przejawiającą się zwłaszcza w sposobie ubierania się i zachowania. Jest przedmiotem badań seksuologii i seksiatrii oraz psychologii i psychiatrii. Na podstawie danych klinicznych można oszacować liczbę transwestytów w Polsce na około 2% populacji. Osoby transwestytyczne nie stanowią zagrożenia dla otoczenia.

Klasyfikacja
Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje transwestytyzmu:
1. Transwestytyzm transseksualny, transwestytyzm o typie podwójnej roli (ICD-10 F64.1) polega na ubieraniu się w stroje płci przeciwnej w cel uzyskania zadowolenia z chwilowego doświadczenia bycia osobą płci przeciwnej, bez pragnienia trwałej zmiany płci. Przebieranie obywa się bez satysfakcji seksualnej. Transwestytyzm transseksualny nie należy do dewiacji seksualnych.
2. Transwestytyzm fetyszystyczny, fetyszyzm transwestytyczny (ICD-10 F65.1) to dewiacja seksualna w zakresie obiektu, jedna z postaci fetyszyzmu, polegająca na uzyskiwaniu podniecenia seksualnego wyłącznie z noszenia ubiorów płci przeciwnej, imitowania jej zachowań: gestów, sposobu poruszania. Występuje tu silne pragnienie zdjęcia przebrania gdy opada wzbudzenie seksualne. Transwestyci fetyszystyczni są zwykle heteroseksualni.
W literaturze i źródłach internetowych spotkać można jeszcze wiele innych pojęć związanych z transwestytyzmem, nie wszystkie są sklasyfikowane, jednak warto je podać jako punkt odniesienia. Wymienić tu można m.in.:
• transwestytyzm narcystyczny, gdzie źródłem satysfakcji jest fascynacja własnym ciałem,
• transwestytyzm heteroseksualny, w którym kontakty heteroseksualne są dominujące i prawidłowe, a potrzeba transwestytyzmu przejawiać się może w przyjmowaniu kobiecej, "biernej" roli seksualnej lub wyłącznie w okresowym przebieraniu się,
• transwestytyzm homoseksualny, częściej spotykany u kobiet, w którym to odgrywanie roli płci przeciwnej przenosi się także na sfery preferencji seksualnych,
• transwestytyzm biseksualny (filofeminizm), występujący u mężczyzn i polegacy na zamiłowaniu do kobiecości, którą kreują we własnym ja,
• transwestytyzm ekshibicjonistyczny, w którym źródłem satysfakcji (w tym przypadku przede wszystkim seksualnej) jest pokazywanie się innym ludziom w stroju płci przeciwnej,
• transwestytyzm automonoseksualny, charakteryzujący się upodobnianiem własnego ciała do partnera płci przeciwnej celem utożsamiania się z nim. Porównaj autogynefilia (autogynephilia).
Transwestytyzm, podobnie jak inne zaburzenia identyfikacji płciowej, dotyka głównie mężczyzn. Transwestytyzm u kobiet może być często niedostrzegany. Akceptowalna różnorodność damskiej mody pozwala kobietom chodzić na co dzień po męsku - np. w spodniach i marynarce. Przez to często kobieta w ogóle nie zdaje sobie sprawy z własnego transwestytyzmu.
Zazwyczaj transwestytyzm nie dotyczy samego przebierania się w odzież, ale także o szersze kształtowanie swojego wizerunku na wizerunek płci przeciwnej. Wymienić tu można odzwierciedlanie fryzury, makijażu, barwy głosu, gestów, sposobu mówienia, sposobu zachowania się i inne.

Charakterystyka
Typowy transwestyta to na co dzień pozornie zwykły mężczyzna, który ubiera się i zachowuje po męsku. Jednak co jakiś czas pojawia się u niego potrzeba przeistoczenia w kobietę. Wówczas zakłada kobiece ubranie, często także perukę, robi makijaż i występuje w swoje kobiece ego. W pewnym sensie opuszcza on swoją pierwotną płeć; często można powiedzieć, że ma w sobie dwie osobowości, a każda z nich może mieć inne wzorce zachowań.

Przebieranie się często ukierunkowane jest bezpośrednio na sferę seksualną - ma wówczas na celu osiągnięcie satysfakcji seksualnej. Ubiór i odgrywanie roli płci przeciwnej staje się wówczas podstawowym źródłem osiągnięcia satysfakcji seksualnej. Transwestyta przebiera się wówczas zazwyczaj pod wpływem podniecenia seksualnego. Po orgazmie, będącym najczęściej wynikiem masturbacji, wraca do swego biologicznego wcielenia. Znane są przypadki, w których przebranie jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia orgazmu, zachowanie takie uznawane jest wówczas za parafilię.

W transwestytyzmie aseksualnym powodem zachowań jest osiągnięcie spełnienia emocjonalnego, psychicznego. W tym przypadku odgrywanie roli płci przeciwnej pozwala odnaleźć się wewnętrznie, osiągnąć wewnętrzny spokój. Transwestytyzm taki nie jest powiązany z aspektem erotycznym. Zachowanie to sklasyfikowane jest pod pojęciem transwestytyzmu o typie podwójnej roli, w którym przebieranie się w odzież płci przeciwnej ma na celu osiągnięcie przyjemności z chwilowego odczuwania przynależności do płci przeciwnej, jednak bez chęci bardziej trwałej zmiany płci i bez pragnienia operacyjnego potwierdzenia tej zmiany. Przebieraniu się nie towarzyszy podniecenie seksualne. Zachowanie takie należy uznać za przejaw zaburzenia tożsamości.

Pojęcie
Słowo transwestytyzm wprowadził w 1910 roku wybitny seksuolog niemiecki, doktor Magnus Hirschfeld. Słowo pochodzi z języka łacińskiego. Trans oznacza za, poza, z tamtej strony, a vestitus - odziany. Synonimem transwestytyzmu jest eonizm. Nazwę tą wprowadził w 1936 roku seksuolog Havelock Ellis, tworząc ją od nazwiska XVIII-wiecznego szlachcica Eona, który to wykazywał skłonności transwestytyczne.

W literaturze anglojęzycznej często zamiast pojęcia transwestytyzm wykorzystuje się zamiennie pojęcie crossdressing. Transwestyta określany jest wówczas jako crossdresser. Zamienniki te używane są głównie dlatego, że słowo transwestytyzm jest przez wielu odbierane negatywnie. Również w Polsce niektórzy transwestyci nie lubią się tak nazywać, dlatego stosują inne, często skrótowe, określenia, jak np.: TV (tefałka lub tiwi), transetka, crossdresser.

Kontrowersje
Większość polskich źródeł, w tym m. in. opracowania polskich lekarzy (Dulko, Imieliński, Starowicz), głosi że transwestytyzm ma podłoże seksualne. Światowa Organizacja Zdrowia podaje, że transwestytyzm (tzw. transwestytyzm o typie podwójnej roli) nie ma podłoża seksualnego. Wprowadza jednocześnie pojęcie fetyszyzmu transwestytycznego, jako przebierania mającego na celu zaspokojenie seksualne.

W materiałach anglojęzycznych najczęściej spotyka się bardziej ogólne określenie, mówiące że celem przebierania się jest osiągnięcie "emocjonalnej, psychicznej lub seksualnej satysfakcji". Dla przykładu Dictionary of Sexuality autorstwa Namepath & Associates LTD mówi, że transwestyta to osoba, która ubiera odzież płci przeciwnej dla przyjemności seksualnej lub emocjonalnej, bądź obu na raz.

Chociaż czynnik fetyszu występuje zdecydowanie najczęściej, transwestytyzm jako taki jest bardziej związany ze strefą emocjonalną i psychicznymi uwarunkowaniami danej osoby. Może wiązać się z czystą potrzebą doświadczania roli odmiennej płci. Chodzi tu jednak bardziej o samo doświadczanie, niż o rzeczywistą zmianę płci. Transwestyci nie są bowiem zainteresowani bezpowrotną zmianą płci (zob. transseksualizm). Mogą funkcjonować na co dzień w swojej "oryginalnej" płci fizycznej, tworzyć heteroseksualne związki, zakładać rodziny.

Urofilia - dewiacja seksualna, w której kontakt z moczem partnera jest źródłem podniecenia seksualnego. Czynnikiem podniecającym może być albo oddawanie moczu na partnera, albo bycie nim polewanym bądź picie go. Najczęściej połączona z dominacją jednego partnera nad drugim.

Potocznym określeniem (na granicy wulgarności) na urofilie jest pissing (albo piss) - z języka angielskiego (piss - sikać).

Zoofilia - dewiacja seksualna polegająca na zaspokajaniu popędu płciowego poprzez współżycie ze zwierzętami.