Przedstaw twórczość wybranego reżysera, określ jej problematykę,wskaż cechy charakterystyczne.

Wybierając temat prezentacji, szukałam tematu który będzie bliski mojemu życiu, czytając temat numer 30, który brzmiał „Przedstaw twórczość wybranego reżysera, określ jej problematykę, wskaż cechy charakterystyczne.” Od razu przyszło mi na myśl, TAK, TO JEST TO!!!
Nie ukrywając, oglądanie filmów zawsze było czymś co lubiłam najbardziej.
Stanęła przede mną jednak trudna decyzja, którego z wszystkich reżyserów miałabym wybrać. Oczywiście musiała być to osobowość która tworząc swoje filmy posiada zarówno plusy jak i minusy. Dzieląc się moim problemem z przyjaciółmi, od razu nasunęli mi oni na myśl Stevena Spielberga reżysera, który odmienił sposób patrzenia na filmy, a co więcej poprzez jego filmy odmienił się sposób patrzenia na świat wielu ludzi.
*
Reżyser to osoba realizująca własną artystyczną koncepcję sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej, programu telewizyjnego itp. oraz inspirująca wykonawców. Koordynuje działania wszystkich członków ekipy i odpowiada za ostateczny kształt filmu. Reżyser musi dbać, aby myśl autora była podana jasno i logicznie.
Tworzenie filmów jest sztuką doskonaloną, opartą na marzeniach, uprawianą w otoczeniu ludzi dotkniętych kompleksem wyższości i atmosferze wygórowanych oczekiwań, nieprzekraczalnych, napiętych terminów oraz kolosalnych zysków i strat. Jak matador żywi większy szacunek dla byka niż dla tłumu, zgromadzonego po to, by przyglądać się śmierci człowieka bądź zwierzęcia, tak Spielberg darzy większą miłością filmy niż ich publiczność.
*
Steven Spielberg jest trzykrotnym laureatem najbradziej prestiżowej nagrody świata filmu - Oskara. Zaszczyt ten spotkał go dwa razy za sprawą produkcji „Lista Schindlera” –statuetki dla Najlepszego Reżysera i Najlepszego Filmu roku; oraz raz dzięki obrazowi „Szeregowiec Ryan” –nagroda dla Najlepszego Reżysera.
*
W jego filmach często mamy do czynienia ze scenami autobiograficznymi.
Przykładowo: Poproszony kiedyś na lekcji biologii o przeprowadzenie sekcji żaby zwymiotował, a wydarzenie to przetworzył w E.T. .
Niektóre postacie, które wykreował posiadały charaktery bliskich mu osób.
Tak jak Gertie, mała siostra Elliotta z E.T., wykazująca skłonność do wydawania gwałtownych pisków i mówienia nie na temat, łączyła w sobie cechy całej trójki, jak mówi Spielberg, jego „potwornego” rodzeństwa.
Innym przykładem może być postać Roya Neary’ego grana przez Richarda Dreyfussa w „Bliskich spotkaniach trzeciego stopnia”, jest nie w pełni sympatycznym portretem jego ojca, jak również w „Pojedynku na szosie” Spielberg upamiętnia moment kiedy, jego ojciec wypadł z domu jak burza krzycząc: „Nie jestem głową rodziny, lecz nie przestałem być w tej rodzinie mężczyzną”.
Kolejnym przykładem autobiograficznym w jego filmach jest motyw syna szukającego ojca albo pozbawionych rodziny dzieci, jest to spowodowane separacją jego rodziców co dla Stevena, jeszcze jako małego chłopca, była wielkim ciosem, tak jak wielkim ciosem było dla niego zdobycie wystarczającej wiedzy na temat tworzenia filmów. Jest on samoukiem, a jego perfekcja w tym co robi, została zdobyta przez lata wzlotów i upadków. Mimo wszystko, po czasach w których sięgał dna, przyszła pora i na to żeby i on się wybił.
*
Gdzieś we wnętrzach Czarnego Wieżowca, który góruje nad filmowym imperium Universalu, Steven Spielberg w 1971r. nakręcił swój pierwszy znaczący duży film "Pojedynek na szosie". Został on bardzo ciepło przyjęty zarówno przez krytyków, jak i widzów i pokazał producentom, że mają do czynienia z twórcą ponadprzeciętnym. Filmem tym otworzył sobie pole do reżyserowania. Jest to bardzo interesujący thriller, który pokazuje z jaką dokładnością Spielberg będzie podchodził do wszystkich swoich następnych produkcji, które będą przychodzić mu z łatwością, ponieważ jego biegłość w technice kinematograficznej, nazwana przez krytyka Pauline Kael zmysłem filmowym, jest wrodzona i przychodzi mu bez wysiłku, a lekkość tworzenia maskuje skomplikowany charakter warsztatu reżysera.
*
Podejmując temat muzyki z filmów Spielberga, wspomnieć trzeba oczywiście o Johnie Williamsie.
Duet Williams-Spielberg już od wielu lat wspólnie tworzy największe hity światowego kina. Do ich osiągnięć należą chociażby "Szczęki", "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", "Park Jurajski", "Lista Schindlera".
W końcu tak doświadczony kompozytor potrafi wiele by sprawić że muzyka w filmie wtapia się w obraz tak, że jest prawie niezauważalna, chociaż odczuwalna. Jego nominacje do Oscara za muzyke do filmów były raczej jednak efektem pewnych przyzwyczajeń Amerykańskiej Akademii Filmowej. Otóż kiedy na tapecie pojawia się film Spielberga to automatycznie jest on nominowany w kategorii "Najlepszy Film" razem z muzyką Williamsa. Żeby zauważyć tę prawidłowość wystarczy prześledzić nominacje tego kompozytora z kilku ostatnich lat, kiedy to jego ścieżki dźwiękowe do filmów Spielberga notorycznie zdobywały nominacje.... Jednakże dzięki muzyce do filmów Spielberga, John Williams jest uznawany obecnie za jednego z najwybitniejszych twórców muzyki filmowej na świecie. Kompozytor ten jest także rekordzistą pod względem ilości zdobytych nagród. Ma on aż 5 Oscarów za najlepszą muzykę filmową, czyli najwięcej pośród wszystkich żyjących kompozytorów. Niestety opinia o Williamsie jako najlepszego kompozytora została ostatnio wystawiona na wielką próbę. A stało się to za sprawą muzyki do filmu Stevana Spielberga "Wojny Światów", w której kompozytor niestety nie tworzy niczego godnego uwagi, co sprawia że zaniża to ogólną ocenę filmu.

*
Mimo nie zawsze udanego doboru muzyki do swoich filmów, Spielberg zyskuje uznanie za wiele innych elementów takich jak naprzykład, scenariusze. Dobór ten jest prawie zawsze idealny. Problematyka filmów Spielberga jest wszech-ogromna. Począwszy od zwykłych problemów rodzinnych aż do wielkich katastrof w dziejach ludzkości.
Steven Spielberg w swoich filmach często stosuje motyw „boskiej jasności” czyli, stwarzanie scen takich jak np. snopy światła padające z nieba albo ze statku kosmicznego, czy też promienie przedzierające się przez szparę w drzwiach. Sięgał tym sposobem do swych przeżyć z dzieciństwa, gdy fascynowało go jaskrawe światło w świątyni oraz poblask sączący się z ekranu telewizora. Dlatego w swoich filmach zrezygnował z niebieskiej folii octanowej, którą oklejano zazwyczaj w latach 60 okna dla uzyskania naturalnego efektu i intensywnie je oświetlił. Postacie przesuwające się na tle ostrego światła były otoczone poświatą i zniekształcone. „Boskie światło”, czyli blask przebijający przez chmury dymu lub kurzu, jest obecne w większości jego filmów.
Zapytany kiedyś o centralny obraz ze swoich projekcji wymienił scenę z „Bliskich spotkań trzeciego stopnia ”, w której sześcioletni Cary Guffey, na chwilę przed porwaniem przez pozaziemskich przybyszów, stoi w otwartych drzwiach kuchennych i przygląda się pięknemu, choć zarazem upiornemu światłu, nasuwającym skojarzenie z wdzierającym się do wnętrza domu ogniem. Chłopiec jest malutki, drzwi bardzo duże, a za nimi kryje się wielka obietnica albo niebezpieczeństwo.


Innym przykładem „boskiej jasności” w filmach Spielberga może być obraz z filmu „A.I sztuczna inteligencja” Na zdjęciu kobieta próbuje włączyć robota który jest nowym wynalazkiem i ma zastąpić dziecko w małżeństwach które nie mogą ich mieć.

Gdy Spielberg był mały ojciec zabrał go na nocną wyprawę w celu ogladania cudownego deszczu meteorytów, dla upamiętnienia tego wydarzenia wprowadził on motyw spadającej gwiazdy do prawie wszystkich swoich filmów.
*
Posiada on różne techniki które zdobywają dla niego coraz to szersze grono fanów. Technika, jaką stosuje Spielberg w celu zdobycia młodej publiczności, polega na wydobyciu z hollywoodzkiego złomowiska tego, co cenne, zregenerowaniu filmowych gatunków i wtórnym ich przetworzeniu na ekran panoramiczny, kolor i dźwięk stereo. Jego umiejętność wskrzeszenia konającego tworzywa była wyjątkowa, a sposób potraktowania rekina w „Szczękach” , Pucka, „małego zielonego ludka” z „E.T.” , dinozaurów w „Parku jurajskim” i hitlerowców w „Liście Schindlera” -identyczny. W każdym wypadku Spielberg ożywił wyświechtany motyw, udowadniając, że nawet tektura myśli i czuje. Jak przyznał, zawsze pragnął wciągnąć publiczność w akcję tak głęboko, by zapomniała, że siedzi na widowni. Uważał, że w przeciwieństwie do telewizji kino intensywnie oddziałuje na emocje widza. W swoich filmach pokazuje jak za pomocą znanych nam wszystkim mechanizmom reagowania, zakodowany w nas strach może przekształcić się dzięki najprostszym odruchom i elementarnym wartościom - takim jak miłość, przyjaźń, współczucie - w radosne obcowanie z tajemnicą. Zatem bohaterami w jego filmach bardzo często bywają dzieci z racji swej wrażliwości i skłonności do magicznego postrzegania świata. Tworzy on filmy w których cudowność łączy się ze światem rzeczywistym, nie naruszając w niczym jego wewnętrznego ładu i nie niszcząc jego spójności. Oczywiście sam reżyser nie traktuje poważnie swych wypraw poza ziemskie układy. Jest to rodzaj zabawy, maska nakładana na twarz ludzkiej nostalgii, karmienie widza naiwnością wyobrażania sobie tego, co może być po drugiej stronie - a widz jest przecież głodny.

*
Steaven Spielberg bardzo stara się zadowolić publiczność lecz jak już wcześniej wspomniałam, bardziej skupia się on na tworzeniu filmów niż nad zaspokajaniem potrzeb widzów. Dlatego, nie wszystkie jego produkcje były hitami. Za swój film „Monachium” został bardzo ostro skrytykowany. Jego produkcja o tragedii podczas olimpiady w Monachium została uznana przez izraelskiego konsula generalnego w Los Angeles za sztuczną i pretensjonalną.
Podczas rozgrywanych w 1972 igrzysk olimpijskich w Monachium palestyńscy terroryści uprowadzili izraelskich sportowców. 11 zakładników poniosło śmierć. Głównymi bohaterami 'Monachium' są agenci grupy specjalnej, która dostała zadanie ujęcia osób odpowiedzialnych za tragedię.
Konsul Ehud Danoch uważał, że obraz niesie złe przesłanie moralne, ponieważ porównuje agentów Mosadu z terrorystami.
Stwierdził jednak że film w roli hollywoodzkiego hitu zapewne się sprawdzi, ale wypływają z niego nieprawidłowe wnioski.
Zawarto tam również pretensjonalną próbę podsumowania wieloletniego konfliktu palestyńsko-izraelskiego w kilku dość sztucznych stwierdzeniach.
Spielberga skrytykował również pisarz Jack Engelhard. autor powieści 'Niemoralna propozycja', literackiego pierwowzoru głośnego filmu:
-„ Ponoć to Żydzi założyli Hollywood”...
-„ Jeśli prawdą jest to, co twierdzą niektórzy, że rządzimy filmowym centrum świata, oto dowód na to, że utraciliśmy panowanie. Utraciliśmy Spielberga. Spielberg nie jest naszym przyjacielem, nie ceni też prawdy.”


Spielberg mawia jednak, że:
„Reżyserowanie polega w osiemdziesięciu procentach na komunikacji międzyludzkiej i w dwudziestu procentach na fachowej wiedzy. Bo jeśli potrafisz porozumieć się z osobami, które znają się na montażu, oświetleniu planu i grze aktorskiej – jeśli potrafisz wyjaśnić im, czego oczekujesz [...] i co czujesz, jesteś dobrym reżyserem.”
*
Nieliczni zaś jak on, zaprzęgają dodatkowo w scenariuszu niczym nie ograniczone dziecięce dziwactwa, mające swe źródło w magicznym i życzeniowym postrzeganiu świata. Antycypacja dziecięcych symboli i marzeń sennych, interpretacja własnego otoczenia przez soczewkę wyobraźni kilkuletniego brzdąca, czyni z gatunku SF nieograniczone narzędzie wypowiedzi. Pomieścić może ona w sobie najprzeróżniejsze koncepcje, nawet najbardziej zwariowane, przeczące jakimkolwiek znanym regułom prawdopodobieństwa. Niewiarygodne przygody nieśmiertelnych bohaterów i happy end jak na dobrą amerykańską produkcję przystało.
Wielu badaczy filmowych uważa jednak, że formuła popularności filmów Spielberga opiera się na wytworzonym w społeczeństwie zespole oczekiwań, które wyrosły na gruncie zmian jakie zaszły w kinie amerykańskim lat 60-tych i dały początek zjawisku określanym mianem Kina Nowej Przygody.





BIBLIOGRAFIA:
*Bibliografia podmiotowa:

Filmy w reżyserii Stevena Spielberga:

 „A.I sztuczna inteligencja” (USA, 2001)

 „Bliskie spotkania trzeciego stopnia” (USA, 1977)

 „E.T” (USA, 2002)

 „Lista Schindlera” (USA, 1993)

 „Monachium” (USA, 2006)

 „Park jurajski” (USA, 1993)

 „Pojedynek na szosie” (USA, 1971)

 „Szczęki” (USA, 1971)

 „Szeregowiec Ryan” (USA, 1998)

 „Wojna światów” (USA, 2005)

*Bibliografia przedmiotowa:

 Franciszek Palowski „Spielberg, w poszukiwaniu arki” Parol, Kraków 1993
 John Baxter, „Spielberg- nie autoryzowana biografia” Wydawnictwo EUROPA Wrocław 1998.
 M. Przylipiak, J. Szyłak, „Kino najnowsze”, Kraków 1999, s. 56 , s. 57
 Steven Spielberg „Bliskie spotkania trzeciego stopnia” Biblioteka Sfan-Clubu, Warszawa 1980

 http://film.wp.pl/id,65137,wiadomosc.html?ticaid=1351f

 http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/77

 http://pl.wikipedia.org/wiki/Re%C5%BCyser


*Materiały pomocnicze:

 Kartka z cytatami
 Plansze ze zdjęciami
 Płyta CD z muzyką do filmów Stevena Spieblerga




Plan prezentacji:

1. Wstęp:
 Trudna decyzja wyboru reżysera.
 Steven Spielberg jako reżyser, który odmienił sposób patrzenia na filmy.
2. Rozwinięcie tematu:
 Definicja zawodu reżysera.
 Tworzenie filmów jako sztuka doskonalona.
 Porównanie Spieberga z matadorem.
 Steven Spielberg jako trzykrotny laureat najbardziej prestiżowej nagrody świata filmu – Oskara :
 statuetka dla Najlepszego Reżysera i Najlepszego Filmu roku za produkcję „Listy Schindlera” ,
 statuetka dla Najlepszego Reżysera za film „Szeregowiec Ryan” ,
 Sceny autobiograficzne w jego filmach np. :
 Lekcja biologii w „E.T” ,
 Gertie, mała siostra Elliotta z E.T., wykazująca skłonność do wydawania gwałtownych pisków i mówienia nie na temat, porównana przez reżysera do „potwornego” rodzeństwa ,
 Postać Roya Neary’ego grana przez Richarda Dreyfussa w „Bliskich spotkaniach trzeciego stopnia” , jako nie w pełni sympatyczny portret jego ojca ,
 Upamiętnienie momentu kiedy ojciec Spielberga wypadł z domu jak burza krzycząc: „Nie jestem głową rodziny, lecz nie przestałem być w tej rodzinie mężczyzną” (Cytat I) w „Pojedynku na szosie”,
 Separacja rodziców Spielberga jako kolejny przykład autobiograficzny w jego filmach (motyw syna szukającego ojca albo pozbawionych rodziny dzieci) .
 Spielberg jako samouk (trudności w zdobyciu wystarczającej wiedzy na temat tworzenia filmów).
 Początki działalności Stevena Spielberga w Universalu.
 1971r.-pierwszy znaczący duży film Spielberga "Pojedynek na szosie" .
 Biegłość w technice kinematograficznej, nazwana przez krytyka Pauline Kael zmysłem filmowym, jako wrodzona i przychodząca Spielbergowi bez wysiłku ( lekkość tworzenia maskująca skomplikowany charakter warsztatu reżysera).
 Muzyka w filmach Spielberga:
 Duet Williams-Spielberg od wielu lat wspólnie tworzący największe hity światowego kina("Szczęki", "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", "Park Jurajski", "Lista Schindlera”) ,
 Muzyka Williamsa jako wtapiająca się w obraz tak, że jest prawie niezauważalna, chociaż odczuwalna ,
 Przyzwyczajenie Amerykańskiej Akademii Filmowej do nominowania Williamsa do Oscara za muzyke ,
 John Williams jako jeden z najwybitniejszych twórców muzyki filmowej na świecie oraz rekordzista pod względem ilości zdobytych nagród (5 Oscarów za najlepszą muzykę filmową) ,
 Muzyka Williamsa do filmu „Wojna światów” .
 Idealny wybór scenariuszy przez Spielberga.
 Wszech-ogromna problematyka filmów Spielberga.
 Motyw „boskiej jasności” w filmach Spielberga .
 Zrezygnowanie z niebieskiej folii octanowej(którą oklejano w latach 60 okna dla uzyskania naturalnego efektu) ,
 Przykład sceny z „Bliskich spotkań trzeciego stopnia ” oraz z filmu „A.I sztuczna inteligencja” ,
 Motyw spadającej gwiazdy.
3. Zakończenie:
 Technika, jaką stosuje Spielberg w celu zdobycia młodej publiczności.
 Ożywienie wyświechtanego motywu, udowadniając, że nawet tektura myśli i czuje.
 Pokazanie przez Spielberga jak za pomocą znanych nam wszystkim mechanizmom reagowania, zakodowany w nas strach może przekształcić się dzięki najprostszym odruchom i elementarnym wartościom - takim jak miłość, przyjaźń, współczucie - w radosne obcowanie z tajemnicą.
 Cytat II.
 Wyprawy poza ziemskie układy jako rodzaj zabawy, maska nakładana na twarz ludzkiej nostalgii, karmienie widza naiwnością wyobrażania sobie tego, co może być po drugiej stronie - a widz jest przecież głodny.
 Steven Spielberg jako reżyser który bardziej skupia się on na tworzeniu filmów niż nad zaspokajaniem potrzeb widzów.
 Krytyka jego filmów (Konsul Ehud Danoch, Jack Engelhard).
 Cytat III, IV, V.
 Końcowe podsumowanie.