Czy Polacy potrafią kochać ojczyzne tylko wtedy gdy ja utracą?

Niemal codziennie z prasy, telewizji i radia dowiadujemy się o narastających konfliktach pomiędzy przedstawicielami rządzącej partii a pozostałymi ugrupowanieniami politycznymi.
Wszyscy zapewniają, że ich dzielenia mają przynieść dynamiczny rozwój naszej ojczyzny i dostatnie życie społeczeństwu. Teoretycznie wszyscy chcą tego samego – skąd więc ta wzajemna agresja i niechęć Działania parlamentarzystów bardzie przypominają zaciekłą walkę niemającą nic wspólnego z dobrem ojczyzny niż wspólne dążenie dla jej dobra. Czy musi tak być? Czy Polacy potrafią kochać ojczyzne tylko wtedy gdy ja utracą?
Dzieje naszego narodu potwierdzają tę tezę.
Zawsze w trudnych momentach historycznych - czasie wojny zaborów konieczności emigracji, ryzykując życie Polacy potrafili przeciwstawić się zaborcom, podejmując liczne próby uwolnienia ojczyzny, nie zniechęcając się w walce o Polskę - mimo zakazów mówili po polsku, uczyli się pielęgnowania tradycji, komponowali dzieła literackie i muzyczne, tworzyli Polskę od podstaw. Najważniejsza była wolność i temu celowi trzeba było poświęcić wszystko.
Historia informuje nas o życiu rodaków pod zaborami. Do upadku powstania styczniowego panował kult walki o wolność rozpowszechniany przez romantyków. Postawa polaków charakteryzowała się poczuciem szacunku oraz oddaniem względem własnej ojczyzny i możliwością ponoszenia ofiar. Oczywistym było przedkładanie celów ważnych dla ojczyzny nad osobistymi a w skrajnych przypadkach poświęcenie własnego zdrowia lub życia.
W literaturze pięknej często spotyka się porównanioe ojczyzny z domem rodzinnym. A dom to nei tylko ściany czy dach. Dom – to przede wszystkim jego mieszkańcy. To oni decydują o tym jaki od jest. – radosny, przyjazdny, pełen miłości – taki, do którego chętnie wracamy, czy smutny, pełen agresji i nienawiści.
Myśle, że koniecznie trzeba dążyć do tego aby nasza ojczyzna była takim ciepłym i bezpiecznym domem, w którym wszyscy będziemy chcieli mieszkać i bez wachania stwierdzimy, że kochamy naszą ojczyzne i zawsze tutaj będzie nasz miejsce - bez względu na okoliczności.
Reasumując w sytuacji zagrożenia Polacy zawsze gotowi byli jednocząc się, ponieść największe ofiary dla dobra ojczyzny. Natomiast w okresie pokoju, wolności i demokracji nie umiemy się porozumieć. Częste konflikty, walka o władze wpływają na zły wizerunek Polski i Polaków.