Dokonaj porównanie wizerunku zawartym w „Bogurodzicy” i w „Lamencie Świętokrzyskim”

Teksty „Bogurodzicy” i „Lamentu Świętokrzyskiego” powstały w podobnym czasie, lecz można wskazać wiele różnic w przedstawieniu Matki Boskiej.
„Bogurodzica” to tekst średniowieczny, który jest najstarszą pieśnią religijną. Dwie najdawniejsze strofy powstały prawdopodobnie w XII bądź w I połowie XIII wieku. Wielokrotnie Bogurodzicę przepisywano i drukowano, ale po raz pierwszy raz wydrukowano ją na okładce Statutu królestwa polskiego Jana Łaskiego w 1506 roku dla podkreślenia ważności dokumentu. Do dwóch najstarszych strof dopisywane były dalsze, które wahały się od kilku aż do 22 strof. Ostatnie zaś powstały od II połowy XIV wieku do XVI wieku. Nie wiadomo kto jest autorem Bogurodzicy lecz niewątpliwie był obeznanym z ówczesną poezją i muzyką. Dzisiaj pieśń dostarcza nam niezwykle cennych informacji o staropolskim języku.
Utwór ten jest apostrofą do Matki Boskiej, by wstawiła się za ludźmi u swego Syna. Jak nawet jest w nim zapisane jest ona „wielką panią” jako matka Boga, pośredniczka między Bogiem, a ludźmi, która jest „Bogiem sławiena”, inaczej chwalona i „zwolena”, czyli wybrana, co wskazuje na to, iż ludzie tej epoki wierzyli, że Matka Jezusa może zjednać sobie przychylność Boga „zyszczy nam, spuści nam” i w ich imieniu wyprosić potrzebne łaski. W Bogurodzicy użyty został motyw deisis, w którym Chrystus siedzi na tronie, a obok niego stoją Matka Boska i Jan Chrzciciel o czym mówi nam zwrot „Twego dziela Krzciciela”, czyli ze względu na Jana Chrzciciela i wskazuje na bliską obecność tej postaci. W tym utworze Matka wraz z Synem znajdują się w Niebie. Zawiera także zwrot do Chrystusa z prośbą o wysłuchanie modlitwy ludzi pragnących pobożnie żyć, a po śmierci zaś znaleźć się w raju.
W XV wiecznym tekście „Lament Świętokrzyski” zaliczany jest obok Bogurodzicy do arcydzieł liryki naszego średniowiecza, a inaczej zwanym „Posłuchajcie, bracia miła..” oraz „Żale Matki Boskiej pod krzyżem” został napisany w XV wieku także przez anonimowego autora. W utworze tym Matka Boska została przedstawiona jako matka cierpiąca po stracie jedynego syna. Matko Boga nie jest przedstawiona jako jakieś bóstwo jak w Bogurodzicy. W tym tekście Maryja to zwykła ludzka kobieta skarżąca się na niesprawiedliwy los. W utworze tym wyraźnie widać podział na cztery części.